Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
Louis Talpe
© Netflix

De West-Vlaamse acteur is vanaf vandaag te zien in de nieuwe Netflixkomedie ‘Oei, ik groei!’, gebaseerd op het gelijknamige boek.

Louis Talpe (42) over het ouderschap: ‘Urenlang rondrijden in de hoop dat je baby in slaap valt? Been there!’

Laura Vansweevelt
Laura Vansweevelt Web- en reportagejournalist

Na wielerkampioen (in ‘The Racer’) en brandweerman (‘Onder Vuur’) vertolkt Louis Talpe (42) in de nieuwe Netflixkomedie ‘Oei, ik groei!’ misschien wel zijn meest heldhaftige rol tot nu toe: die van papa. ‘Ik heb graag dat het vooruit gaat in het leven, maar mijn kinderen verplichten me om te vertragen.’

Louis Talpe (42) ken je als topspits Roel Thevenage in ‘Spitsbroers’ en als sergeant Orlando Fonke in de actiereeks ‘Onder Vuur’, waarvan volgend jaar het derde seizoen te zien zal zijn op VRT 1.

Thuis in Deinze bij zijn Zweedse echtgenote Tiffany Ling-Vannerus is de West-Vlaamse acteur gewoon Louis. En papa, natuurlijk. Van zonen Lion (bijna 3) en Phoenix (1).

Naar inspiratie voor zijn rol als prille vader Kaj in de nieuwe Netflixkomedie ‘Oei, ik groei!’ hoefde Talpe dan ook niet ver te zoeken. ‘Er zijn zoveel situaties in de film waarvan je als ouder zegt: yep, been there!’

Louis Talpe
Louis Talpe als prille vader Kaj in de Netflixkomedie ‘Oei, ik groei!’. © Netflix

Was je voor de film bekend met het boek ‘Oei, ik groei!’?

‘Nee, ik geef eerlijk toe dat ik geen enkel boek heb gelezen voor ik vader werd. Ik had het gevoel dat het zonder ook wel zou lukken. Mijn vrouw Tiffany heeft tijdens haar zwangerschap wel enkele boeken in huis gehaald, maar dat was eigenlijk niet nodig want ze is een waar natuurtalent als het op het ouderschap aankomt. Stiekem had ik daar ook wel op gehoopt (lacht). Voor ik zelf kinderen had, heb ik veel opgepikt van mijn broer die drie kinderen heeft. Maar eigenlijk leer je als ouder vooral al doende.’

Hoe gingen jullie om met die zogeheten sprongetjes of mentale groeispurten waar het in het boek en dus ook in de film om draait?

‘Ieder kind is anders. Dat ontdekten we pas toen er een tweede kindje bij kwam en we konden vergelijken. Lion (nu bijna 3) was voor ons de norm. Wij dachten dat alle kinderen waren zoals hij. Dus als slapen of eten even moeilijk verliep, achtten mijn vrouw en ik dat normaal. Tot we eens bij vrienden polsten en bleek dat zij ’s nachts nooit hoefden op te staan.’

Die mentale groeispurten horen nu eenmaal bij de baby- en peuterfase. You just take it as it goes.

Louis Talpe

‘In Zweden, waarvan Tiffany afkomstig is, hebben ouders na de geboorte van hun kind recht op zo’n achttien maanden ouderschapsverlof, en wij hebben dat voorbeeld gevolgd. Onze kinderen waren al anderhalf toen ze voor het eerst naar de crèche gingen. De band die we met onze zonen hebben, is daardoor ijzersterk. Tegelijkertijd was het bij momenten héél zwaar, net omdat ze altijd thuis waren. Maar die sprongetjes horen er nu eenmaal bij. Al was Tiffany er altijd heel gerust in dat ze snel weer zouden overwaaien. You just take it as it goes.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

In de film wordt een prille moeder op de vingers getikt omdat haar baby volgens de experte van het consultatiebureau te dik is en omdat ze zich niet eigenhandig kan omrollen. Herken je de druk die zulke ‘regeltjes’ soms met zich meebrengen?

‘Wel, ik ben altijd vrij prestatiegericht geweest. Zeker op vlak van sport. Ik bewijs graag dat ik iets kan, vooral tegenover mezelf dan. Toen ik vroeger op hoger niveau aan sport deed, was ik héél competitief. Wat de kinderen betreft, is dat minder. Maar zaken zoals de resultaten van een gehoortest of het moment waarop ze zouden moeten kunnen stappen, vergelijk je in het begin toch altijd even. Het valt niet te ontkennen dat er een zekere druk bij jonge ouders wordt gelegd, en dan is het wel fijn wanneer die wordt weggenomen door mensen met ervaring die zeggen: don’t worry about it. In de film wordt dat gegeven natuurlijk uitvergroot. Dat maakt die scène net zo grappig, want ik ben er zeker van dat zo’n situatie voor veel ouders herkenbaar is.’

Waren er zo nog situaties uit de film die herkenbaar waren voor jou als jonge vader?

‘Oh ja, er zijn zoveel situaties in de film waarvan je als ouder zegt: yep, been there! Zo kon ik me helemaal vinden in de scène waarin mijn personage Kaj de wanhoop nabij is en zijn zoontje meeneemt voor een ritje in de auto in de hoop hem zo in slaap te wiegen. Ik heb namelijk ook vaak rondgereden met mijn zoontjes. Het gekke is dat mijn vrienden wiens kinderen intussen 7 à 8 jaar oud zijn me zeggen dat je vergeet hoe erg het ooit was. En ik geloof dat ook. Die helse nachten waarbij je baby zes keer overgeeft en je urenlang wakker bent, en denkt: hoe gaan we dit ooit overleven? Dat gaat voorbij en voor je ’t weet ben je die miserie allemaal vergeten.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Is het ouderschap wat je ervan had verwacht?

‘Ik had geen enkele verwachtingen. Het enige wat ik wist, was dat het ouderschap mijn leven zou omgooien. Maar de hoedanigheid waarin het vaderschap mijn leven op z’n kop zou zetten, had ik nooit kunnen inschatten. Er is een leven vóór en een leven mét kinderen, daar kan je nu eenmaal niet onderuit. Wanneer ik op de set verhalen vertel over mijn zoontjes, zie je jongere collega’s zonder kinderen soms denken: hèh? Zou ik er wel aan beginnen? Maar eenmaal ik even heb kunnen ventileren over hoe moe ik ben en hoe zwaar het ouderschap soms is, haal ik mijn telefoon boven. “Check deze video en aanschouw hoe f*cking schattig mijn kind is. Dáárom moet je kinderen nemen!” (lacht)

De hoedanigheid waarin het vaderschap mijn leven op z’n kop zou zetten, had ik nooit kunnen inschatten. Er is een leven vóór en een leven mét kinderen, daar kan je nu eenmaal niet onderuit.

Louis Talpe

‘Ik zou een bloemlezing kunnen geven over de intense liefde die ik voel voor mijn kinderen. Over de momenten waarop ze mij vastpakken en overladen met knuffels. Die kleine armpjes rond m’n nek. Dat gevoel valt niet te beschrijven.’

In de film is er een scène waarin je je dochter leert steppen. Dat is zo’n moment waarop het hart van een ouder durft stil te staan. Kan jij dat makkelijk loslaten? Of ben je eerder een voorzichtige ouder?

‘Geloof het of niet, maar ik ben altijd de meest onvoorzichtige kerel geweest. Met mijn kinderen daarentegen ben ik altijd héél voorzichtig. Misschien zelfs té. Dat heeft twee redenen: ik wil uiteraard niet dat ze zich pijn doen, maar ik zie vooral op tegen de praktische rompslomp. Het ziekenhuis, de dokter, slecht slapen, zich oncomfortabel voelen, niet naar de crèche of naar school kunnen. Dat zijn allemaal gevolgen die de situatie nóg lastiger maken, zowel voor het kind als voor de ouder, dus dat wil je vermijden. Wanneer Lion en Phoenix aan het schommelen zijn of op het klimrek spelen in onze tuin, probeer ik altijd in de buurt te blijven zodat ik kan ingrijpen wanneer het gevaarlijk wordt. Tegelijkertijd wil ik hen de stimulans en de drive niet ontnemen om de wereld te ontdekken en hun grenzen af te tasten. Dat is een moeilijke balans. Daarom probeer ik hen zo goed mogelijk te begeleiden: hou je goed vast, zet je voetje daar. Maar het gaat gebeuren hé, dat ze zich pijn doen of vallen. Dat is nu eenmaal onvermijdelijk.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Wat hoop je je kinderen later mee te geven?

‘Beleefdheid en respect. Dat is voor mij het begin van alles. Altijd met twee woorden spreken, alsjeblief en dankjewel zeggen. Ik wil hen niet de hele tijd zeggen dat ze flink en lief moeten zijn. Dat zijn woorden die je zodanig vaak herhaalt dat je ze zelf beu wordt, maar ik vind elementaire beleefdheid en respect wel essentiële waarden om mee te geven. Zo weet Lion dat als ik met mijn moeder spreek, hij daarom niet hoeft te zwijgen, maar hij wel even moet wachten tot we uitgepraat zijn.’

En wat hebben je kinderen jóú geleerd?

‘Geduld. Meer dan ooit. En in het moment zijn. Ik ben iemand die altijd denkt: oké, what’s next? Wat staat er morgen op de agenda? Ik heb graag dat het vooruit gaat. Als acteur moet je vaak wachten op de set en soms is mijn geduld echt op. Maar eenmaal je kinderen hebt, moet je nóg meer wachten en nóg meer geduld hebben. Een wandeling van 200 meter duurt soms 20 minuten. Dan moet je echt leren van in het moment te leven, en dat is voor mij soms moeilijk. Ik ben niet altijd zo geweest, maar mijn kinderen verplichten me om te vertragen.’

‘Oei, ik groei!’ is vanaf vandaag beschikbaar op Netflix. Bekijk de trailer hier.

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '