‘Ik vind dat verschrikkelijk, want vroeger had ik dat totaal niet.’
Silke (26): ‘Het moederschap maakte me een pak emotioneler. Ik ween om het minste!’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Silkes (26) grootste droom werd werkelijkheid toen ze mama werd. Jonas (27) en zij zijn nu de trotse ouders van Féline.
‘Toen Jonas en ik beslisten dat we een kindje wilden, raakten we heel snel zwanger’, vertelt Silke. ‘Tijdens mijn zwangerschap ervaarde ik alle typische kwaaltjes: vermoeidheid, misselijkheid, gezwollen voeten, zuur, noem maar op. Op een gegeven moment had ik zelfs echt het gevoel dat mijn buikspieren zouden scheuren! Maar ik nam die lasten er met veel plezier bij, want ik was in de wolken dat er een klein mensje in m’n buik groeide.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Frietjes en tranen
‘We vertelden onze familie het heugelijke nieuws op Moederdag en ik kan je verzekeren dat er heel wat traantjes vloeiden’, lacht Silke. ‘Zelfs bij mijn papa die ik nog nooit eerder zag huilen! Het was dan ook het eerste kleinkindje zowel in mijn familie als in die van Jonas. Ikzelf was uiteraard ook dolenthousiast, maar ik ben wel negen maanden lang ongerust geweest dat er iets met ons kindje zou gebeuren. Ik kon dat nare gevoel niet losschudden.’
Ik begon de pijn minder en minder te verdragen en besloot toch een epidurale te vragen. Ik vind het van mezelf achteraf gezien nog steeds flauw, maar op dat moment had ik er nood aan.
‘Ik wilde eigenlijk maar twee dingen tijdens mijn bevalling: niet ingeleid worden en geen epidurale’, gaat Silke verder. ‘Dat eerste kwam al serieus in het gedrang toen ons kindje er maar niet wilde uitkomen. Op week 40 besliste de gynaecoloog dan toch dat ik zou ingeleid worden. Ik kon niet anders dan me daarbij neerleggen, want onze baby moest er ooit wel eens uitkomen (lacht). Jonas en ik aten een lekker pak frieten voor we naar het ziekenhuis reden en we waren er volledig klaar voor.’
Zuignap
‘Ze plaatsen een ballon om voor een opening te zorgen en die veroorzaakte wel wat krampen’, gaat Silke verder. ‘De ochtend daarop braken ze mijn water en ook dit was niet zo’n aangenaam gevoel. Daarna moest wel het echte werk nog beginnen: het puffen! Ik dacht dat het dan snel ging gaan, maar ook nu liet onze meid op zich wachten. Ik begon de pijn minder en minder te verdragen en besloot toch een epidurale te vragen. Ik vind het van mezelf achteraf gezien nog steeds flauw, maar op dat moment had ik er nood aan.’
‘Door die extra verdoving kon ik zelfs nog een aflevering van “Grey’s Anatomy” kijken voor ik opnieuw moest beginnen puffen’, lacht Silke. ‘Jonas stond me de hele tijd bij en wreef zachtjes over mijn rug om me gerust te stellen. Het is de vrouw die moet bevallen, maar de steun en hulp van een lieve partner geeft je toch extra moed. Toen ik eindelijk tien centimeter opening had, moest ik nog een uur wachten met de echte arbeid, want ons kindje was nog niet ingedaald. Ze zat echt wel goed in mijn buik. Zo goed dat ze zelfs de zuignap moesten bovenhalen eenmaal ik begon te persen.’
Buik kneden
‘Na een uurtje lag Féline op mij, maar ik kon niet echt van dat moment genieten, want mijn placenta wilde niet lossen’, vertelt Silke. ‘De vroedvrouw begon mijn buik te kneden, wat immens veel pijn deed, maar het zorgde er wel voor dat ik niet onder het mes moest. Ik werd nog genaaid, want ik kreeg een knipje en daarna kon ik genieten van dat huid-op-huidcontact met mijn kleine meid. We doopten haar Féline. Het kindje van een neef van Jonas heet ook zo en we waren onmiddellijk verkocht toen we die naam hoorden.’
Mijn placenta wilde niet lossen. De vroedvrouw begon mijn buik te kneden, wat immens veel pijn deed, maar het zorgde er wel voor dat ik niet onder het mes moest.
‘Ik vind het heerlijk om mama te zijn’, zegt Silke. ‘Ik wilde dat al sinds mijn zestiende en het is nog mooier dan ik ooit had kunnen dromen. Nu besef ik pas echt wat het betekent om gelukkig te zijn. Ik voel een onvoorwaardelijke liefde voor mijn dochtertje en dat is het mooiste gevoel ter wereld. Het moederschap heeft me wel een pak emotioneler gemaakt. Ik ween om het minste! Ik vind dat verschrikkelijk, want vroeger had ik dat totaal niet.’
Teentjes krullen
‘Ik kan eindeloos kijken naar hoe Féline haar vuistje in haar mond probeert te steken, haar teentjes krult of vrolijk lacht’, besluit Silke. ‘Ik ben eindelijk wat ik altijd al wilde zijn: mama! Ik vind het daarom ook jammer dat onze maatschappij van mama’s verwacht dat ze zo snel mogelijk hun baby ergens droppen en weer meedraaien zoals voorheen. Ik wil echt voor haar zorgen en er ten allen tijde voor haar zijn, zonder me daar schuldig over te voelen. Ik wil trouwens nog drie kindjes en Jonas twee, dus we zien wel wat de toekomst brengt.’
Dit vonden wij een toffe periode. We waren zwanger, maar niemand wist het!
We gaan niet veel op reis, maar een babymoon mocht toch niet ontbreken.
Ik kreeg van vriendinnen een cadeaubon voor een zwangerschapssshoot. Ik vond deze herinnering aan de laatste momenten met ons tweetjes heel mooi.
Fotograaf: KODakske.
Féline werd de eerste keer op mijn buik gelegd. Jonas veegde zijn tranen van geluk weg en nam deze prachtige foto.
Ik genoot van onze tijd in het ziekenhuis omdat we echt in een coconnetje zaten met ons drietjes.
Jonas plooide de doosjes en ik vulde ze.
Een vriendin maakte het geboortekaartje. Wij brachten het idee aan en zij zette het op papier met aquarelle.
Féline is geboren op 7 december, in de kerstperiode. Ik had niet zoveel zin om lang bij familie te zitten, ik wou het liefst van al thuis zijn met mijn kleine meid. Maar uiteindelijk vielen onze eerste feestdagen keigoed mee.
Een mandje vol geluk, dat omschrijft mijn gevoel volledig bij deze foto en deze periode.
Fotograaf: s.photography.film.
Féline is een supervrolijke baby die altijd lacht en giert. Ze is nog zo klein, maar ze neemt nu al een immense plaats in in ons hart.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
