Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
nooit meer diëten
© Andres Ayrton via Pexels

‘Toen mijn dochter boulimie kreeg en ik zag hoe eten en overgeven haar hele wereld werd, besefte ik hoe zinloos en gevaarlijk diëten kan zijn.’

8 lezers leggen uit waarom ze nóóit meer op dieet gaan

De redactie

Flair is helemaal tegen diëten, en dat elke dag van het jaar. Deze maand besteden we daar graag nog eens extra aandacht aan, want 6 mei vieren we International No Diet Day, ofte Anti-Dieetdag. Flair stoomt je klaar voor deze belangrijke feestdag met getuigenissen van mensen die ons voorgingen en diëten voor eens en altijd uit hun leven banden.

Balletdanser Nicola (31) stopte met diëten nadat ze een eetstoornis overwon

‘Van mijn tienerjaren tot in m’n late twintigerjaren heb ik een eetstoornis gehad. Boulimie, anorexia, pillen… Het was een verschrikkelijke periode waarin ik angstig en depressief was. Bovendien had ik weinig zelfvertrouwen en nog minder energie, wat nochtans cruciaal is voor mijn job als professioneel balletdanser. Het was in die sector lange tijd de norm om mager te zijn, dus ik dacht dat het zo hoorde. Dat dreef me naar een ongezonde head space waarin mijn leven draaide om controle. Maar toen tijdens de coronaperiode de wereld op z’n kop stond, veranderde alles.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘In het begin panikeerde ik, maar stap voor stap liet ik de drang naar controle los. Ik heb geleerd om mijn vrouw-zijn te omarmen en heb geaccepteerd dat m’n lichaam niet graatmager hoort te zijn. Onder leiding van toenmalig choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui is de mentaliteit van mijn professionele omgeving veiliger geworden. Sindsdien heerst er een meer open-minded cultuur tegenover dansers en hun lichaam. Maar over het algemeen is er in de dansindustrie nog steeds een negatief stigma rond gewicht. We zijn er nog niet, maar ik kan trots zeggen dat ik genezen ben. Ik moet nog steeds oppassen, maar ik ben zoveel gelukkiger en sterker nu ik niet meer dieet. Ik eet intuïtief en geef m’n lichaam de voedingsstoffen die het nodig heeft, wat zeker als sporter noodzakelijk is. Vroeger vroegen mensen me weleens of ik balletdanseres was, want ik zag eruit als dat stereotiepe beeld. Nu grap ik dat ik van ballet naar belly dancer ben gegaan (lacht).’

Visual designer en plussizemodel Bappie (32) vond tegengif voor dieetdenken in de fat community

‘Vanaf dat ik werd gediagnosticeerd met overgewicht, hebben ze er alles aan gedaan om me dun te krijgen. Kinderdiëtist, fat camp, shakes, therapie… Wat een tijdverspilling. Ik had echt betere dingen te doen tijdens m’n jeugd. Gewoon jong zijn, bijvoorbeeld. Nochtans heb ik m’n lichaam zelf altijd geaccepteerd. Als trans persoon heb ik noodgedwongen een maagverkleining ondergaan, om geaccepteerd te worden voor een borstverwijderingsoperatie. In Nederland word je namelijk afgewezen als je BMI hoger dan een bepaald cijfer is. Zelf had ik nooit een probleem met dik zijn, maar ik ben constant tegen systemen gegooid die het niet toelieten dat ik mezelf zou zijn. Dat was vreselijk. Of je nu genetisch dik bent of door eigen keuze, de reden dat het rot is, is de maatschappij om je heen. Je wordt toch ook niet boos op iemand in een rolstoel omdat die de trap niet op kan? Dat is de fout van de architect.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Als je ermee worstelt, zou ik aanraden om je te omringen met andere dikke mensen. Van alle niches waar ik bij hoor – trans, zwart… is de fat community het meest empatisch. Ze steunen elkaar ook als je toch wil afvallen – en doen clothing swaps. Op Vinted gaf ik trouwens eens een korting die samenhing met je hoeveelheid overgewicht. Het systeem een keer omdraaien en de regels zélf bepalen: geweldig, toch? Het is lang moeilijk geweest in deze maatschappij, maar ik heb veel vertrouwen in Gen Z. Zij zijn slim genoeg om tegen de eventuele comeback van heroin chic te vechten. Maar we mogen zij die zich niet zelf kunnen beschermen en toch in de wurggreep van de toxische dieetcultuur belanden, niet over het hoofd zien.’

Biomedisch onderzoeker Jim (36) gaf er na een slopend ketodieet voorgoed de brui aan

‘Tijdens m’n studentenjaren, en zeker zodra ik een bureaujob begon, ben ik best veel bijgekomen, terwijl ik voordien nooit moeite moest doen om een fit lijf te hebben. Dat voelde niet goed, dus besloot ik om te diëten. Ik volgde een tijdje vrij obsessief het ketodieet. Ik ben toen veel afgevallen, maar mijn god, wat was ik miserabel. Ik mocht geen pasta, aardappelen of desserts... Eigenlijk alles wat me voordien gelukkig maakte. Ik was dan wel slanker, maar ik voelde me slecht en at met lange tanden. En oh, m’n adem stonk zo hard. Zo’n dieet is niet duurzaam, ik zou in ieder geval niet zo willen leven.’

Ik volgde een tijdje vrij obsessief het ketodieet. Ik ben toen veel afgevallen, maar mijn god, wat was ik miserabel.

‘Tijdens corona ben ik begonnen met lopen, puur om het huis uit te vluchten. Eerst liep ik vijf kilometer, waarna ik rustig begon op te bouwen naar tien. Het gaat supertraag, maar wat is het fijn. Ik ben nog steeds zwaarder dan vroeger, maar ik ben trots op m’n lichaam en op wat het kan. Binnenkort loop ik zelfs m’n eerste halve marathon. Ik let niet langer op m’n eten, mijn lichaam snakt vaak zelfs naar meer. Ik denk dat ik bijna dubbel zoveel eet als toen ik op dieet was, maar vooral met dubbel zoveel plezier.’

Lotte (26) strijdt als modeontwerper en contentcreator tegen de dieetcultuur en voor inclusiviteit

‘De schooldokter had m’n ouders verteld dat ik te dik was. Ik kon en deed nochtans alles: klimmen, dansen, spelen... Maar ik moest als zesjarige dus op dieet. Hoe dat voelde? Superrot. Ik werd anders behandeld dan m’n zusje en klasgenoten. Ook kreeg ik geen chips, maar wel een appel. En wanneer de hele familie een milkshake dronk, mocht ik alleen eens proeven. Als jongere danste ik veertien uur per week. Ik was actiever dan m’n “dunne” vriendinnetjes, maar toch werd ik bekeken als de luie dikkerd. Dat is heftig. Eten werd een obsessie, een stoornis. M’n oma was ook een dikke vrouw, dus we gingen samen de strijd tegen de kilo’s aan. Maar op haar 65ste, toen ik vijftien was, werd ze gediagnosticeerd met terminale longkanker.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Op haar ziektebed was ze fel vermagerd, en toen zei ze me: “Gelukkig ben ik toch nog dun geworden.” Dat vond ik zo choquerend. Dat het, op het eind van haar leven – op zo’n cruciaal moment – dáár toch nog over ging. Dat wilde ik niet. Langzaam ben ik van die eetstoornis af geraakt en ben ik gaan eten op intuïtie. Maar jaren van conditionering maken het soms moeilijk. We krijgen aangeleerd dat alleen een bepaald lichaamstype sexy is.’

Zelfliefde is niet iets wat je bereikt en dan gewoon hébt, het is iets waaraan je aandacht moet blijven geven.

‘Door de drukte van m’n carrière merk ik dat ik momenteel minder sterk sta op vlak van zelfliefde. Ik zie het als een reminder dat ik daarin moet blijven investeren. Zelfliefde is niet iets wat je bereikt en dan gewoon hébt, het is iets waaraan je aandacht moet blijven geven. Daarom heb ik ook m’n eigen inclusieve kledinglijn Lovaeij opgericht. De eerste keer dat ik zo’n lingerieset aanhad… Het voelde zo goed! Ik wilde als kind modeontwerper worden omdat ik het toen al oneerlijk vond dat ik geen glittershirt bij Cool Cat kon kopen en mijn vriendinnetjes wel. Dus fuck it, ik ben dan maar m’n eigen lijn gestart. Ik heb namelijk geen probleem met mezelf. I’m living my life and loving it. Ik hoop dat iedereen zich meer bevrijd voelt door de diversiteitsrit van de afgelopen jaren en beseft dat het iets blijvends moet zijn, niet slechts een trend. We weten nu wel beter.’

Financieel verantwoordelijke en curvy model Cindy (33) weigert mee te gaan in dieettrends

‘Ik kom uit een Afrikaanse familie waarin eten altijd heel centraal heeft gestaan. Ik ben naast mijn fulltimejob ook curvy model in bijberoep. Dat was een grote stap, want ik ben eigenlijk best onzeker en introvert, maar een vriendin heeft me over de streep getrokken. Het was een grote boost voor m’n zelfvertrouwen toen ik meteen een contract onder m’n neus kreeg, maar daarnaast vind ik het ook belangrijk om mijn dochter en de jongere generatie te tonen dat je goed bent zoals je bent. Het draait niet alleen om hoe je eruitziet, het gaat vooral om hoe je je voelt en wat je uitstraalt. Bodypositivity betekent voor mij goed voor jezelf zorgen en positief zijn voor je lichaam, zowel mentaal als fysiek. We zijn met ongelofelijk veel mensen op deze aardbol, en ook al voel je je minder goed, je bent uniek. Er is maar één jij, en dat is al speciaal genoeg.’

© Marina Murasheva

Digital marketeer en fotograaf Britt (30) stopte met jojoën uit angst voor haar gezondheid

‘Ik ben een nineties kid en ben dus opgegroeid met de strakke buiken van Britney Spears en Christina Aguilera. Op m’n achtste kreeg ik een zware longontsteking en heb ik een cortisonebehandeling ondergaan, waardoor ik in korte tijd veel bijkwam. Plots paste ik niet meer in het plaatje van wat populair was en werd er wel eens “dikke” naar me geroepen. Tja, dat doet wel wat met je zelfvertrouwen... Ik heb veel gedieet en was de eeuwige jojo met een eetdagboekje, sapjes... Alles erop en eraan.’

‘Maar de hele coronaperiode heeft me veranderd. Ik was een roker met overgewicht, dus zat ik in de risicogroep. Ik was echt bang. Die situatie heeft me wakker geschud: ik moest dringend leren om beter voor mezelf te zorgen, zowel mentaal als fysiek. Stap voor stap heb ik m’n focus verlegd. In plaats van calorieën te tellen let ik nu op de voedzaamheid van een maaltijd. Ik kijk naar hoe ik me voel, niet naar hoe ik eruitzie. Al moet ik toegeven dat het me soms onzeker maakt om wat zwaarder te zijn, zeker wanneer ik foto’s uit een slankere periode zie. Ik ben lange tijd geconditioneerd geweest om te denken dat alleen magere lijven mooi zijn, maar met behulp van een coach probeer ik die mindset aan te passen. Zelf heb ik zo lang gestreefd naar dat zogezegde juiste maatje, maar nu besef ik dat de kleding míj moet passen en ik niet in de kleding moet passen.

Ik heb zo lang gestreefd naar dat zogezegde juiste maatje, maar nu besef ik dat de kleding míj moet passen en ik niet in de kleding moet passen.

‘Ik heb ook enorm veel aan m’n man. Hij steunt me en verzekert me dat hij me mooi vindt, waardoor ik zelf ook meer geloof dat ik er goed uitzie. Het inspireert me dat er tegenwoordig verschillende lijven in de media komen – al is het zeker nog niet voldoende – en het doet me deugd om bodypositivity-influencers te zien die sterk in het leven staan. Uiteindelijk maakt het ook allemaal geen bal uit. Het zijn je uitstraling, goedheid en persoonlijkheid die je aantrekkelijk maken.’

Diëten bracht polyvalent medewerker Sarah (24) in een neerwaartse spiraal, die ze wilde doorbreken

‘Al van jongs af aan had ik een toxische relatie met eten. Op school werd ik regelmatig gepest omdat ik dikker was dan m’n klasgenootjes. Na een tijdje ging ik hen geloven. Bovendien vergeleek ik mezelf continu met de onbereikbare plaatjes uit de media. Toen besefte ik nog niet dat die foto’s bewerkt worden en niet realistisch zijn. Bijgevolg was ik niet tevreden met hoe ik eruitzag en leek diëten de enige optie. Maar toen ging het pas echt mis.

nooit meer diëten

Doordat ik een bipolaire stoornis heb, kan ik heel extreem zijn. Tijdens het diëten ging ik erg op mijn eten letten en veel sporten. Ik stond dagelijks minstens drie keer op de weegschaal en voelde me telkens wanneer ik at schuldig. Het heeft een aantal maanden geduurd voor ik besefte dat ik ongezond bezig was. Het had uiteindelijk ook helemaal geen effect, ik kwam zelfs bij. Toen het een tijdje écht slecht met me ging, werd ik opgenomen in de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Daar kreeg ik meerdere soorten medicatie, waaronder eentje waarvan ik enorme eetbuien kreeg. Tijdens maaltijden at ik amper, maar ’s avonds snoepte ik belachelijk veel, met als resultaat dat de kilo’s er weer aan vlogen.’

Ik lette erg op mijn eten en sportte veel. Ik stond dagelijks minstens drie keer op de weegschaal en voelde me telkens wanneer ik at schuldig.

‘Toen begon ik weer te diëten. Het was allemaal zo ongezond. Met een bang hartje heb ik op aanraden van de dokter een gastric bypass ondergaan, een lang en zwaar traject. Nu zijn we bijna vier jaar verder en ben ik gelukkiger dan ooit. Ik draag goed zorg voor m’n lichaam. Diëten zal ik nooit meer doen, want dat heeft me in een neerwaartse spiraal gebracht. Ik wil mezelf niets ontzeggen, maar gewoon genieten. Als iemand een zak chips voor m’n neus zet, zal ik er zonder twijfel in grabbelen. Mij zal je nooit meer horen zeggen: “Nee, dank u, ik ben op dieet.”’

Ineke (45), bemiddelaar van onderwijs bij VDAB, zag het gevaar van diëten in toen haar dochter boulimie kreeg

Mijn hele leven lette ik al op mijn eten. Weight Watchers, vasten, InfraLigne... Ik heb het allemaal gedaan. Mijn gewicht ging steeds heel erg op en neer. Ik werd ongelukkig als het getal op de weegschaal te hoog was, dan was m’n hele dag om zeep. Tot mijn dochter (TikTokster Jitte Davidson, red.) in 2020 boulimie kreeg. Eten en overgeven werd haar hele wereld. Toen besefte ik hoe zinloos en gevaarlijk diëten kan zijn.’

Ik wil het goede voorbeeld geven aan mijn dochter en niet weer op mijn eten letten. Maar in een maatschappij waarin diëten normaal is, is dat niet altijd vanzelfsprekend.

‘We leerden samen dat mensen je even graag zien als je een beetje meer weegt. Je uiterlijk heeft er niets mee te maken, je karakter blijft immers hetzelfde. Ondertussen weeg ik twintig kilo meer dan vroeger. Ik heb het soms moeilijk met foto’s van mezelf zien, maar dan besef ik weer dat er meer is in het leven. Ik wil het goede voorbeeld geven aan mijn dochter en niet weer op mijn eten letten. Maar in een maatschappij waarin diëten normaal is, is dat niet altijd vanzelfsprekend.’

Tekst: Anaïs Raes

Dit vind je misschien ook interessant:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '