Voor een bruin kleurtje hebben we véél over, van onder de zonnebank gaan tot zelfs zonnebrand. Annelies (38) zat vaak onbeschermd in de zon. Tot ze te horen kreeg dat ze huidkanker had.
‘Al langer dan tien jaar ga ik preventief op controle bij een dermatoloog, iets wat ik begon te doen nadat een ex-collega het goede voorbeeld had gegeven. De meeste mensen hebben wel wat moedervlekjes, maar ik heb er heel veel en ik wilde weten of die vlekjes potentieel gevaarlijk waren.’
‘Op mijn 16de ben ik ook eens serieus verbrand geweest op vakantie in Sri Lanka. We gingen meestal tijdens de paasvakantie weg, op een moment dat mijn huid nog geen sprankeltje zon had gezien. Ik lag maar een halfuurtje in de zon, maar mijn huid zag plots knalrood. Ik leek wel een kreeft. Ik kon bijna niet meer stappen van de pijn. Mijn huid was zodanig verbrand dat ik blaren kreeg.’
‘Na mijn eerste controle wist ik dat ik risicopatiënt was, vanwege het soort vlekjes, het aantal en het feit dat ik tijdens mijn kindertijd meermaals verbrand was geweest. Mijn ouders smeerden ons ook wel in, maar niet constant met een factor 50, zoals dat tegenwoordig gebeurt.’
8 verdachte vlekjes
‘Omdat ik een verhoogde kans heb op huidkanker, ging ik elke zes maanden op controle. Doorheen de jaren werden er al 8 verdachte vlekjes verwijderd. Ik heb er zo veel en krijg er steeds nieuwe bij, waardoor het moeilijk is om overzicht te houden. Ik vind het lastig om zelf veranderingen in zo’n vlekje waar te nemen.’
‘Door mijn dermatoloog werd ik doorverwezen naar het Imeldaziekenhuis, waar er dit jaar wordt gestart met het scannen van de vlekken. De dermatoloog van het ziekenhuis werkt ook met een dermascope. Dat is een instrument waarmee men in de diepte van de vlek kan kijken. Op die manier kan alles beter worden opgevolgd en kunnen ze vergelijken met vorige scans. In december 2017 ging ik opnieuw op controle en toen spotte de dermatoloog een vlekje op mijn rechterscheenbeen.’
Tikkende tijdbom
‘Ik had het vlekje zelf niet opgemerkt, maar de dermatoloog maakte zich zorgen. “Gelukkig dat je hier nu bent en niet over een aantal weken of maanden, want dat vlekje is een tikkende tijdbom”, zei ze. “Het kan een kwestie van dagen zijn.” Het vlekje werd verwijderd en doorgestuurd naar een labo voor onderzoek, en ik keerde met een bang hartje naar huis.’
Dat vlekje is een tikkende tijdbom, zei de dokter. Het kan een kwestie van dagen zijn.
‘Twee weken later zei mijn dermatoloog dat ze geen goed nieuws had. Ze bevestigde dat het een melanoom was en dat er verdere onderzoeken moesten gebeuren om te zien of de kanker was uitgezaaid naar mijn lymfeklieren, buik en longen.’
‘Ik heb veel geluk gehad. Er werden geen uitzaaiingen gevonden, al zet een melanoom je wereld wel op z’n kop. Het is kanker en dat is een woord dat niemand graag hoort. Een week na de diagnose werd een extra stukje huid rond het vlekje weggesneden, zodat zeker alle slechte cellen uit mijn lijf waren. Binnenkort ga ik weer op controle. Het is de tweede check-up sinds er een melanoom werd ontdekt. Ik word nog strikter dan vroeger opgevolgd, en dat is zeker een geruststelling.’
Niet zo onschuldig
‘Ik heb soms het gevoel dat er nog veel misverstanden over huidkanker bestaan, maar iedereen loopt het risico als je je niet goed beschermt. De zon is niet zo onschuldig als velen denken. Als tiener en twintiger kon ik ook weleens genieten van zonnebaden, maar die periode is definitief voorbij. Ik heb geen schrik van de zon, maar ik probeer ze te vermijden, zeker tussen 11 en 16 uur. Wanneer de zon schijnt, smeer ik me in met een factor 50 en draag ik kledij die beschermt. Maar ik kan mezelf moeilijk een hele dag opsluiten in huis. Ik ben er vooral bewuster mee bezig. Ik heb altijd zonnecrème bij en bij het minste beetje zon smeer ik mijn dochters Jose en en Leonie van top tot teen in.’
‘Mensen schrikken weleens als ik mijn verhaal vertel en stappen sneller naar een dermatoloog. Een goede zaak, want iedereen zou af en toe zijn huid moeten laten controleren. Anders heb je oogkleppen op.’
Meer getuigenissen over huidkanker:
