Nieuwe studie onthult dat 1 op de 5 scholieren experimenteert met zelfverwonding.
Twee lezeressen getuigen over zelfverminking
Uit een onderzoek van de VUB blijkt dat zelfverwonding bij jongeren niet ongewoon is. Maar liefst 1 op de 5 scholieren experimenteerde er al eens mee. Twee lezeressen getuigen over hoe ze zichzelf snijden.
Zelfverminking kan gaan van zichzelf snijden, slaan of met het hoofd tegen de muur bonken, tot brandwonden toebrengen. Het onderzoek van de VUB toont aan dat 1 op de 5 jongeren dit wel al eens deed. Bij 8 % van de ondervraagden was het een groot probleem en 6 % probeerde zelfs al eens een einde te maken aan zijn leven. Recente hypes zoals de ‘ice and salt challenge’ – waarbij je door ijs op een laag zout op je lichaam te plaatsen derdegraadsbrandwonden kan oplopen – op sociale media maken zelfverwondend gedrag heel actueel.
Gepest
Francesca (20) sneed zichzelf voor het eerst op haar vijftiende, toen ze op school zwaar gepest werd. ‘Ik werd jarenlang uitgemaakt voor dik en lelijk’, vertelt Francesca. ‘Klasgenootjes duwden me tegen de muur, tot bloedens toe. Om me beter te voelen probeerde ik te diëten, maar dat liep uit de hand en ik kreeg anorexia.Toen midden in mijn gevecht een “vriend” me seksueel misbruikte en mijn ouders besloten te scheiden, ben ik gecrasht. Ik kon de pijn niet meer verdragen.’
Leeg
Francesca zocht een uitweg en begon zichzelf te snijden. ‘Op een avond op mijn kamer sneed ik me voor het eerst. Ik wilde voelen dat ik nog leefde, want vanbinnen voelde ik me zo leeg. Sindsdien is het krassen niet meer gestopt. Ik zat maanden in de jeugdpsychiatrie en was daarna al bij verschillende psychiaters en psychologen in behandeling. Maar het lijkt erop dat niemand me kan of wil helpen. Ik kan het aantal pogingen tot zelfdoding dat ik al ondernam niet meer op twee handen tellen.’
Depressief
Ze slaagde erin een jaar te stoppen met het krassen. ‘Ik voelde me goed’, vertelt Francesca. ‘Ik was oprecht gelukkig.’ Maar ze herviel. ‘Ik ben op, moe, depressief. Vanbinnen ga ik kapot. De zelfdodingsgedachten laten me niet los en het krassen stopt niet. Ik probeer me sterk te houden, maar ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud.’
Gemene opmerkingen
Stefanie (32) snijdt zichzelf nog maar zelden. ‘Het begon allemaal toen ik op school gepest werd’, vertelt Stefanie. ‘Ik werd uitgesloten en ik kreeg gemene opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Ik ben van nature verlegen en door de pesterijen raakte ik nog meer in mezelf gekeerd. Om me wat socialer te maken, stuurden mijn ouders me naar de Chiro. Helaas ging het pesten ook daar verder.’
Eenzaam
Stefanie voelde zich eenzaam en ze werd depressief. ‘Ik durfde er niet over te praten, dus ik zocht een andere manier om met de pijn om te gaan. Ik begon mezelf toe te takelen. Ik sneed in mijn armen of ik schuurde tegen een muur zodat mijn huid openlag. Toen ik het bloed zag, voelde ik me heel even opgelucht.’
Angsten
Ze krast nu bijna niet meer. ‘Heel af en toe herval ik, maar ik weet me snel te herpakken’, aldus Stefanie. ‘Ik heb een man die me graag ziet en fantastische vrienden, maar toch blijven die angsten en depressies me parten spelen. Ik ga elke dag naar de therapie en ik heb goeie hoop dat ik beter word. Ik wil gelukkig worden, op mijn manier.’
Heb je vragen over zelfdoding of wil je met iemand praten? Dat kan, gratis en anoniem. Op www.zelfmoord1813.be of www.tele-onthaal.be kan je chatten, bellen kan op de nummers 1813 (Zelfmoordlijn) of 106 (Tele-Onthaal).
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
