'Je moet niet per se kiezen voor diversiteit als dat naar jouw mening niet de beste kandidaten zijn.'
Julia (19) uit ‘K2 zoekt K3’: ‘Dat we met vier typische meisjes in de finale staan, is puur toeval’
Julia (19) is een van de vier finalisten uit ‘K2 zoekt K3’. Tijdens de grote finale zaterdag zal blijken of zij de opvolger wordt van Klaasje. ‘Van mij mocht het nieuwe K3’tje ook een jongen zijn‘, aldus Julia.
Proficiat, je staat in de finale van ‘K2 zoekt K3’! Hoe voelt dat?
‘Supergaaf! Dat verwacht je natuurlijk niet wanneer je te horen krijgt dat er meer dan 22.000 mensen zich inschreven. Ik ging er vanaf die eerste auditie volledig voor, maar hield wel in mijn achterhoofd dat de kans dat het op niks zou uitdraaien groot was. Ik wilde mezelf gewoon niet te veel hoop geven zodat ik achteraf niet enorm teleurgesteld kon zijn. Maar ik zit hier dus nog steeds en dat vind ik superbijzonder (lacht).’
Had je al veel zangervaring voor je meedeed aan het programma?
‘Ik speelde mee in een paar amateurmusicals en volgde enkele zanglessen, maar dat was allemaal niet echt professioneel. Ik stond dus wel al op podia, maar altijd met een pruik op en een leuk kostuum aan. Dit is de eerste keer dat ik als mezelf optreed. Dat is toch helemaal anders.’
In het begin hadden velen twijfels over je omdat je een paar keer met de hakken over de sloot was.
‘Ik ben sowieso heel dankbaar dat ik die kansen heb gekregen om meer van mezelf te laten zien, want ik was ook zelf niet tevreden over enkele van mijn optredens. Pas tijdens de tweede studioshow had ik echt het gevoel dat ik mezelf kon zijn op het podium. Ik had de mensen laten zien wat ik wilde laten zien en dat wierp onmiddellijk zijn vruchten af. Vanaf die week ben ik alleen maar gegroeid, dus ik hoop dat ik die stijgende lijn kan aanhouden.’
Hoe kwam het dat je eerst het gevoel had jezelf niet te kunnen zijn?
‘Door de stress. Normaal gezien ben ik heel zenuwachtig voor ik moet optreden, maar eenmaal ik dat podium opstap, valt de stress van me af. Tijdens de eerste studioshow gebeurde het tegenovergestelde. Ik was ervoor heel chill, maar toen ik de micro in mijn hand kreeg, overvielen de zenuwen me. Bovendien had ik veel te grote schoenen aan die ik echt met mijn tenen moest vastklampen, waardoor ik mijn concentratie verloor. Ik kwam er niet meer uit... Ik wist ook meteen dat het niet goed was en dat ik in de gevarenzone zou zitten, wat ook gebeurde. Maar gelukkig visten Hanne en Marthe me terug op.’
Hoe kon je die klik dan maken voor de volgende shows?
‘Ik wist dat ze me waarschijnlijk niet zouden opvissen als ik opnieuw in de gevarenzone zou belanden. Ik was al een paar keer gered en ik had al te veel kansen gekregen. Het enige wat ik dus kon doen, was genieten, want het was misschien de allerlaatste keer dat ik op dat podium stond. Toen heb ik veel stress kunnen loslaten omdat ik gewoon begon te genieten van wat ik deed. Dat zie je ook echt als je terugkijkt naar de shows: ik ben niet meer dat bange kipje, maar gewoon mezelf (lacht).’
Je lijkt volgens velen op Klaasje. Speelt dat in je voordeel?
‘Goh, in het begin vond ik het leuk als ze dat zeiden. Ik zie het zelf namelijk totáál niet! Op vlak van karakter hebben we wel raakvlakken. Zo ben ik net als Klaasje heel nuchter en Hollands. Ik kan me er dus wel in vinden dat we dezelfde uitstraling hebben. Of dat nu in mijn voordeel speelt of niet, geen idee! Ik ben lekker mezelf en als ze mij als K3’tje zien, dan is dat helemaal oké. Zo niet, ook helemaal oké. En als dat mede is omdat ik op Klaasje lijk, dan is dat maar zo.’
Je moet niet per se kiezen voor diversiteit als dat volgens jou niet de beste kandidaten zijn. Dan doe je aan omgekeerde discriminatie.
Mensen lijken toch vast te houden aan het feit dat het derde K3’tje blond moet zijn.
‘Ik denk dat dat niet veel uitmaakt. We staan natuurlijk met vier typische K3-meisjes in de finale, maar volgens mij is dat puur toeval. Haarkleur speelt op dit moment geen rol meer, denk ik. Zeker omdat je daar toch iets aan kan veranderen. Een paar uurtjes bij de kapper en je bent blond. Aan je persoonlijkheid kan je niet of toch veel minder sleutelen, dus ik denk dat de jury ons vooral daarop beoordeelt.’
Wat vind je van de kritiek dat jongens uiteindelijk geen kans maakten om te winnen?
‘Dat vind ik niet terecht, want de jongens die overbleven waren echt heel goed. Als er een jongen in K3 had kunnen zitten, dan was het sowieso Remi, Luca of Dirk. Die hadden alle drie de K-factor. Ik denk niet dat zij afvielen puur omdat ze jongens zijn, maar gewoon omdat ze toevallig in ons meer die K-factor zagen. Het blijft een wedstrijd. Ik werd alleszins heel vrolijk van hun optredens en van mij mocht het nieuwe K3’tje ook zeker een jongen zijn.’
K3 zal opnieuw niet divers noch inclusief zijn. Is dit een gemiste kans?
‘De audities waren heel inclusief. Ik denk dat als er iemand met een andere huidskleur, religie of geaardheid tussen zat die de volle 300 procent die K-factor had, dat die nu tussen ons in de finale had gezeten. Je moet niet per se kiezen voor diversiteit als dat volgens jou niet de beste kandidaten zijn. Dan doe je aan omgekeerde discriminatie. Wij hebben er alle vier ontzettend hard voor gewerkt en dat is uiteindelijk waar ze naar kijken.’
Ik heb het gevoel dat ik op korte tijd veel volwassener ben geworden.
Vind je het vreemd om jezelf op tv te zien?
‘In het begin vond ik het een beetje awkward omdat ik niet de Julia zag die ik eigenlijk ben. Nu ik volledig mezelf kan zijn op het podium vind ik het wel fijn om ernaar terug te kijken en durf ik te zeggen dat ik trots ben op mezelf.’
Heb je jezelf beter leren kennen tijdens het programma?
‘Ja, enorm! Ik ben 19 en ik woon nog bij mijn ouders, maar nu ben ik al wekenlang weg van huis, want we verblijven in een hotel in België. Ik moet dus zelf mijn boontjes doppen. Ik heb het gevoel dat ik daardoor op korte tijd veel volwassener ben geworden.’
Heb je soms heimwee?
‘Eigenlijk niet omdat je voortdurend met keileuke dingen bezig bent. We worden ook goed omringd. We kunnen altijd terecht bij de andere kandidaten of bij het team dat bij wijze van spreken dag en nacht klaarstaat voor ons.’
Waar heb je tijdens de optredens nog het meeste stress voor?
‘Mijn stem! Ik merk dat het voor mijn stem zwaar is om zoveel te zingen omdat ik dat gewoon nog niet gewend ben. De stem is ook een spier, dus ik moet die nog trainen. Op dat vlak zit ik nog niet op het niveau van Hanne en Marthe, of de andere kandidaten. Ik maak me daar voor de toekomst geen zorgen over omdat ik weet dat ik daar later, moest ik het nieuwe K3’tje zijn, nog voldoende aan kan werken. Maar momenteel word ik daar wel elke show opnieuw op beoordeeld. Dat is dus heel heftig.’
Wat maakt jou het ideale nieuwe K3’tje?
‘Ik ben gewoon een blij ei (lacht). Ik denk dat ik die positiviteit ook uitstraal. Ik hoop verder dat ik een soort van grote zus kan zijn voor die kinderen. Ik leerde van thuis uit dat je ook over onderwerpen moet babbelen die misschien nog wat taboe zijn. Dat wil ik aan alle kinderen laten zien: je mag praten over dingen die moeilijker zijn en ik wil daar een voorbeeld in zijn.’
Hoe schat je jouw kansen in om te winnen?
‘We zijn allemaal enorm aan elkaar gewaagd. Als ze de beste zangeres willen, dan weet ik dat ik het niet ben. Ik sta technisch niet zo ver als andere kandidaten, maar ik heb dan misschien wel meer podiumprésence. Iedereen heeft dus zijn sterktes.’
Ik merk dat het voor mijn stem zwaar is om zoveel te zingen omdat ik dat gewoon nog niet gewend ben. Op dat vlak zit ik nog niet op het niveau van Hanne en Marthe, of de andere kandidaten.
Waar kijk je het meest naar uit als jij het nieuwe K3’tje wordt?
‘In een bomvol Sportpaleis staan! We mochten daar naartoe voor de halve finale en ik voelde echt aan elke vezel in mijn lijf dat ik zelf ook op dat podium wilde staan. Ik ga volmaakt gelukkig zijn als ze afroepen: “Hier zijn Hanne, Marthe en Julia!”‘
Is er iets waar je bang voor bent?
‘De verwachtingen inlossen. Stel dat ik het word, dan wil ik bewijzen dat de mensen de juiste keuze maakten. Ik hoop dat ik ze dan niet teleurstel.’
Krijg je al veel berichtjes van fans?
‘Heel veel! Moeders sturen me dat hun dochtertjes naar me opkijken of jonge meisjes vertellen me dat ik hun lichtpuntje ben in de moeilijke periode waar ze doorgaan. Dat betekent zo veel voor me. Ik had niet verwacht dat wat we nú doen al zoveel impact kan hebben op iemand. Dat is heel bijzonder. Het zijn trouwens niet enkel meisjes of vrouwen die contact zoeken. Er zijn ook heel wat mannen die sturen dat ze mij willen troosten als mijn vriend bij me weggaat of die vertellen dat ze verliefd zijn op me en met me willen trouwen.’
Is je vriend bang dat hij je een pak minder gaat zien als je zou winnen?
‘Hij is zich daar wel van bewust en hij vindt dat natuurlijk niet leuk. Maar we zijn al drie jaar samen, dus we hebben er vertrouwen in dat dat wel goedkomt. Hij spoorde me ook aan om dit te doen. Ik volgde hiervoor een interieuropleiding en hij vond het altijd zonde dat ik mijn talent weggooide om achter een bureau te zitten.’
Hebben jullie bepaalde afspraken gemaakt zoals geen K3-liedjes afspelen in de slaapkamer?
‘Dat niet (lacht). We kwamen wel overeen dat we in de auto naar K3 luisteren zolang ik in de wedstrijd zit. Ik denk dat hij al spijt heeft van die beslissing, want die periode duurt ondertussen al heel lang (lacht).’
Ik geloofde zelf nooit in mijn talent. Nu ik bij de laatste vier zit, krijg ik wel meer vertrouwen dat ik daadwerkelijk goed kan zingen.
Heb je er ooit aan gedacht om solozangeres te worden?
‘Nee. Ik geloofde zelf nooit in mijn talent. Nu ik bij de laatste vier zit, krijg ik wel meer vertrouwen dat ik daadwerkelijk goed kan zingen. Toch ambieer ik niet om alleen op een podium te staan. Ik vind het net leuk om dit in een groepje te doen. Hanne en Marthe doen dit al jaren en leiden je hier goed doorheen. Anders moet je alles zelf uitpluizen. Het is ook gewoon fijn om dit geweldige gevoel te kunnen delen met anderen.’
Heb je al een band gecreëerd met Hanne en Marthe?
‘Ik denk dat iedereen ondertussen een band heeft met hen, maar het is moeilijk om te peilen op welk level dit is. Zij blijven daar natuurlijk heel professioneel in, want als zij nu een duidelijke voorkeur zouden laten blijken, dan is dat niet fijn voor de andere kandidaten. Ik voel me alleszins op mijn gemak bij hen. Ik merk dat ik hun energie overneem, en dat is fijn.’
Ben je niet bang dat je die kinderliedjes zal ontgroeien binnenkort?
‘Ik ben de jongste van allemaal, dus moest dat een dingetje zijn, dan heb ik daar alleszins al het minst snel “last” van. Maar het is je job. Net zoals niet iedereen elke dag zin heeft om achter zijn computer te zitten, zal ik ook weleens een dag geen zin hebben om opnieuw “Oya Lélé” te zingen.’
In de finale is er een televoting. Ga je stemmen ronselen?
‘Nee. Dat haalt niet veel uit, want ik denk dat mensen thuis sowieso al een favoriet hebben. Mijn ouders wilden petjes of T-shirts maken, en dat is keilief, maar ik denk niet dat dat het verschil gaat maken.’
Wat als je het níét wordt? Ga je dan verder met je interieuropleiding of lonkt de showbizz?
‘Ik voel hoe blij ik word als ik op een podium sta, dus dat wil ik sowieso proberen te doen. Als het niet K3 wordt, ga ik waarschijnlijk een theateropleiding volgen om later musicals te kunnen spelen. We hebben dankzij dit programma sowieso een groot cadeau gekregen, want mensen weten wie we zijn en dat helpt als je in dit wereldje verder wil gaan.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
