Na de scheiding van mijn ouders had ik het moeilijk met mijn moeder. Ze was depressief en ze had uitbarstingen, er waren maanden dat ik geen contact met haar had. Nu is de relatie hersteld maar het blijft moeilijk omgaan met haar, je moet je woorden wikken en wegen en veel verdragen. Ik ben nu zeventien weken zwanger. Mijn moeder heeft aangeboden om een dag op ons kindje te passen. Ik vond het een fijn aanbod. Ze gaat er nu wel van uit dat het in orde is voor twéé dagen. Het probleem is dat ze erg veel rookt. Als ik zou vragen om buiten te roken als ons kindje bij haar is, zal ze furieus reageren: ‘dat ik in haar huis de wetten niet moet komen stellen...’. Ik hoor en zie het haar al zeggen, ik zal ineen krimpen en spijt hebben en schrik dat dit weer tot een contactverbreking zal leiden. Ik moet aan ons kindje denken, toch wil ik geen ruzie!
Passief roken heeft zeker voor jonge kinderen veel negatieve gevolgen en als mama kun je die echt niet negeren! Hun immuunsysteem is nog niet volgroeid en ze zijn dus meer vatbaar voor allerhande infecties. Zo is de kans op acute en chronische middenoorontstekingen veel groter. Omdat kinderen sneller in- en uitademen krijgen ze op dezelfde tijd meer schadelijke stoffen binnen dan volwassenen die passief roken. De kans op luchtweginfecties is twee keer groter, ze worden vaker opgenomen voor bronchitis en longontsteking. Roken bij de baby verhoogt het risico voor het ontwikkelen van astma en voor wiegendood. Passief roken in de kinderjaren maakt ook de kans groter op aandoeningen en ziekten tijdens de volwassenheid. Als oma moet zij dus begrijpen dat haar rookgedrag het leven van jouw baby beïnvloedt. Dat zij een temperamentvolle persoonlijkheid heeft, maakt het moeilijk haar te vragen om buiten te roken. Maar jijzelf hebt hier ook je deel: je tracht conflicten te vermijden want je wil geen breuk en daarom blijf je op de vlakte in gesprekken met haar. Dat zorgt voor veel vaagheid: je moeder gaat er bijvoorbeeld nu al van uit dat ze twee dagen op de baby zal passen terwijl jij daar nog niet zeker van bent. Omdat je angst hebt voor een breuk kan zij je bewust of onbewust chanteren: zij kan zeggen en doen wat ze wil want jij zwijgt voor de lieve vrede. Het is belangrijk dat je die emotionele greep van je moeder verzwakt en dat je niet meer geleefd wordt door de angst voor een nieuwe breuk. Dan kun je anders op haar leren reageren, rustig je eigen standpunt blijven verkondigen. Zoek ook andere opvangmogelijkheden zodat je je vrijer kunt opstellen!
