'Was ik hier wel klaar voor? Waren we als koppel wel klaar voor een baby’tje?'
BABYB(R)ABBELS – Elise (25): ‘Ik had totaal geen feeling met baby’s en was bang dat ik dat fameuze moederinstinct niet had’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Blinde paniek over een ontbrekend moederinstinct maakte bij Elise al snel plaats voor gigantisch veel liefde voor dat pasgeboren kleintje.
Elise (25) en Yorick (29) werden in mei van dit jaar de trotse ouders van dochter Alix. ‘Ik wilde heel graag een coole, korte meisjesnaam. Van zodra ik Alix ergens tegenkwam in een lijstje op het internet was ik meteen verkocht.’
Blinde paniek
‘Twee maanden nadat we hadden besloten om aan kindjes te beginnen, was ik al zwanger. Ik kon het bijna niet geloven. In het begin voelde ik vooral veel paniek. Was ik hier wel klaar voor? Waren we als koppel wel klaar voor een baby’tje? Toen ik het aan mijn vriend vertelde, barstte hij in tranen uit. Sinds die dag is onze relatie alleen maar beter geworden. Diezelfde dag nog hebben we het ook aan onze mama’s verteld. Die reageerden allebei met de nodige tranen. Mijn papa kreeg een metalen blikje cadeau. ‘Een survivalkit voor opa’ stond erop. Hij moest even slikken.
Ik kon uren wakker liggen om op te zoeken hoe ik een baby in bad moest steken.
Vijf maanden lang ben ik ziek geweest. Ik moest dagelijks meerdere keren overgeven. Maar desondanks heb ik enorm genoten van mijn zwangerschap. Dat kleine wezentje voelen bewegen en zien groeien, is zo magisch. Toch bleven de zorgen in mijn hoofd spoken. Ik kon uren wakker liggen om op te zoeken hoe ik een baby in bad moest steken. Ik had op dat moment totaal geen feeling met baby’s en ik was echt bang dat ik dat fameuze moederinstinct gewoon niet had. Mijn vriend heeft me vaak moeten geruststellen dat ik een goede moeder zou worden.’
Persen op commando
‘Mijn bevalling verliep helemaal niet zoals ik me had voorgesteld. Zo zat ik bijvoorbeeld al twee maanden in quarantaine. Van zodra het coronavirus uitbrak, heb ik mezelf opgesloten. Ik was enorm bang dat ons kleintje of mijn vriend besmet zouden geraken en ik alleen zou moeten bevallen. Die laatste maanden kwam er van genieten dus niet zoveel meer in huis. Op 37 weken zwangerschap was ik er helemaal klaar mee en mocht Alix van mij ter wereld komen.
Uiteindelijk ben ik op 40 weken en 3 dagen ingeleid. Een bevalling van zeventien uur! Alix daalde maar niet in, mijn bekken waren te klein en ik voelde geen persweeën door de epidurale verdoving. Geloof me, persen op commando van de vroedvrouw is ontzettend moeilijk. Ik was al even aan het persen toen de gynaecologe besloot om het operatiekwartier te bellen voor een eventuele keizersnede. Op dat moment heb ik een klik gemaakt in mijn hoofd en alles gegeven wat ik had. Met een beetje hulp werd Alix geboren. Wat een opluchting!
Ik was al even aan het persen toen de gynaecologe besloot om het operatiekwartier te bellen voor een eventuele keizersnede.
Vanaf het moment dat ze op mijn borst gelegd werd, heb ik alles in een waas beleefd. Ik kon alleen nog maar naar haar kijken. Haar gezichtje, handjes en teentjes helemaal opnemen in mijn gedachten. Ik had alleen maar oog voor haar. Het gevoel van liefde en, jawel, het moederinstinct namen het vanaf toen helemaal over. Die lastige bevalling was ik allang vergeten. Het feit dat we geen bezoek mochten ontvangen in het ziekenhuis vonden we zalig. De rust om te wennen aan ons nieuwe gezinnetje was op dat moment zo hard nodig. Mochten de vroedvrouwen het voorgesteld hebben, we waren nog twee weken gebleven (lacht). Ik heb er zo van genoten. Enkel Alix telde.’
Moederinstinct: check
‘Ik heb altijd gedacht dat ik zo’n mama zou worden die vrij onafhankelijk was. Dat ik mijn baby weleens een nachtje bij de oma en opa kon laten om wat tijd met mijn vriend te hebben, of dat ik die avondjes op café met een glaasje wijn echt wel zou missen. Maar niets is minder waar. Het moederschap bevalt me veel beter dan verwacht. Ik mis echt niets van mijn leven zonder Alix. Ze is het beste wat me kon overkomen.
Alix is het beste wat me kon overkomen.
Als moeder wil ik haar op de best mogelijke manier door het leven gidsen. Ik wil dat ze geniet van elke dag en dat ze op het einde weet dat haar ouders er alles aan gedaan hebben om dat waar te maken. Ik wil naast haar mama ook haar vriendin zijn, zoals de band die ik met mijn mama heb. Alix heeft me echt veranderd. Ik had nooit gedacht dat ik zo veel nood had aan een gezinnetje.’
Wij zijn zwanger!
Dit is de foto van mijn zwangerschapstest. Ik heb deze alleen genomen omdat ik een momentje voor mezelf wou om te realiseren dat we een kindje gingen krijgen. Toen hij positief bleek te zijn, ben ik in sneltempo naar de winkel gegaan en heb ik een knuffel gekocht om mijn vriend te kunnen verrassen met het nieuws. We hebben allebei gehuild van geluk. Op dat moment was ik zo gelukkig, maar ook zo in paniek. Was ik wel klaar voor die grote verantwoordelijkheid?
Hello, baby
Op deze echo was ik dertien weken zwanger. Ik was er echt van onder de indruk dat dat kleine spruitje al een mensje was. Met kleine armpjes en beentjes. Aan mijn buikje was nog bijna niets te zien maar op zo’n echo kon ik al een beeld vormen. Ik was gewoon een mensje aan het groeien. Zo speciaal en wondermooi !
En daar is mijn buikje
Rond de kerstperiode kon ik het niet meer verbergen, én wat was ik daar blij om. Ik heb me nog nooit zo mooi gevoeld. Al vond ik die zwangerschapskleren niet zo comfy als gedacht. Het was ook pas rond die periode dat ik niet meer elke ochtend moest overgeven. Eindelijk gewoon genieten.
Waar blijf je nu?
Op dit moment was ik het zo beu. Ik was ongelooflijk veel bijgekomen, ik kon niet meer slapen met die buik. Het aftellen was wel echt begonnen nu. De nieuwsgierigheid naar onze dochter was immens. Hoe zou ze eruitzien? Wat voor karaktertje zal ze krijgen? En wanneer zal ze nu eindelijk beslissen om uit mijn buikje te komen?
Daar is ze dan!
Deze foto is genomen toen ze net geboren was. Ik vind zelf dat ik enorm straal, ook al had ik net zeventien uur afgezien (lacht). Ze was er! Ze was nog mooier dan ik had gedroomd. Die kleine geluidjes die ze maakte toen ze op mijn borst lag, ik ga het nooit vergeten. Ongetwijfeld het mooiste moment in mijn hele leven. Mijn vriend en ik hebben nogal wat gehuild toen (lacht).
Mijn nieuwe wekker
Hier is Alix één week oud. Ik vond het leven toen echt overweldigend. De kraamtranen vloeiden rijkelijk. Ik moest nog maar naar Alix kijken of de tranen liepen over mijn wangen. Van geluk en van pure trots. Dit is mijn dochter. Wat is ze mooi en lief. Wat ben ik fier om haar mama te zijn.
Family of 3
Dit is onze eerste foto met z’n drietjes. Onze familie. Mijn gezin. We waren op bezoek bij mijn papa. Corona was net wat gaan liggen en de bubbels waren vergroot. Die dag is (denk ik) de hele familie Alix komen bewonderen. Wel vanop afstand. Het viel me op dat Alix echt onder de indruk was van de vele mensen. Ze heeft nog nooit zo veel volk gezien en dat hebben we geweten. Enorm veel traantjes bij Alix, dat doen we dus nooit meer (lacht).
Dutjes for life
Ik geniet ervan om te kijken naar Alix als ze slaapt. Zo vredig en lief. In het begin sliep ze altijd op mijn arm. Dat heb ik echt moeten afleren, want zo kon ik zelf nooit iets doen thuis. Als ze wakker wordt en zich uitrekt, trekt ze ook de meest schattige gezichtjes. Heerlijk!
Smile!
Haar glimlachje. Op dit gezichtje ben ik verliefd! Dit kleine lachebekje kan je ook uren animeren. Telkens ik deze foto terugzie, moet ik lachen. Zij maakt elke slechte dag weer beter.
Familieportret
Dit was een van de eerste uitstapjes met ons gezinnetje. Het was superwarm die dag en we kunnen de hitte niet goed uit huis houden. We zijn die dag gaan picknicken in de Averegten, hebben wijntjes gedronken op een bankje en genoten van onze kleine meid. Die heeft trouwens heerlijk in haar koets geslapen, in de schaduw. Zalige dag!
Foto’s: eigen foto’s
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Lees ook:
- Sofie (36): ‘Af en toe stel ik mezelf de vraag of we er goed aan hebben gedaan om Mil in deze wereld te brengen’
- Shana (26): ‘Ik had de mooiste onderwaterbevalling ooit’
- Nathalie (33): ‘Het gevoel van veiligheid tijdens een thuisbevalling maakt het echt heel aangenaam’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
