'Wat me meteen opvalt, is dat ik blind ben geworden voor het afval dat overal rondslingert.'
UITGETEST: redactrice Jolien ging voor het eerst plandelen
Deze maand staat Flair volledig in teken van het streven naar een happy planet. Ook webredactrice Jolien (24) draagt haar steentje extra hard bij en ging voor het eerst plandelen ofte wandelen en vuil rapen.
Plandelen, sexy klinkt het zeker niet. Het gekke woord is een samentrekking van ‘wandelen’ en het Zweedse woord ‘plocka’, wat ‘verzamelen’ betekent. Wie gaat plandelen, verzamelt dus vuil tijdens het stappen. Daarnaast heb je ook nog ploggen: joggen en vuil rapen. Ik koppelde het nuttige aan het aangename en maakte van de ochtendwandeling met mijn twee viervoeters gebruik om zelf eens een uurtje te plandelen.
Van kapstokken tot melkflessen
Het enige wat je nodig hebt om te kunnen plandelen is een afvalgrijper en een zak waarin je het afval kan verzamelen. Ik blijf gewoon in de buurt en volg mijn dagelijkse wandelroute. Wat me meteen opvalt, is dat ik blind ben geworden voor het afval dat overal rondslingert. Waar ik normaal gezien nietsvermoedend van het uitzicht geniet, zie ik nu alleen maar sigarettenpeuken (lees: véél sigarettenpeuken), mondmaskers, dopjes, snoepverpakkingen en petflessen. Best wel confronterend en triestig, zeker als je weet dat ik nog geen 300 meter ver ben.
Het gras in de berm staat momenteel vrij hoog en dat ‘vermoeilijkt’ de zoektocht een beetje, al ligt er op het voetpad en de weg helaas ook enorm veel vuiligheid. Aan de prikkeldraad van een weide hangt een kapstok, iets verderop vind ik een zuigmond van een stofzuiger aan de kant van de weg, en aan de ingang van het bosje waar ik zo verliefd op ben vind ik een cadeauverpakking, een melkfles en alweer honderden (neen, ik overdrijf niet!) sigarettenpeuken. Is het uit luiheid? Omdat er nog niet genoeg gesensibiliseerd wordt? Of omdat sommigen de wereld gewoon naar de knoppen wíllen helpen? Ik word er een beetje emotioneel van, want ik begrijp gewoonweg niet waarom het voor sommigen zo moeilijk is om hun afval gewoon in de vuilnisbak te gooien. Ik schaam mij echt te pletter in hun plaats.
Realitycheck
En hoewel het even een serieuze realitycheck is, ben ik ook aan het genieten. Dat plandelen zorgt ervoor dat ik veel trager wandel en meer kan genieten van de omgeving. Ik weet niet of het daaraan ligt of aan het feit dat ik momenteel dikke karmapunten aan het verdienen ben, maar ik zag daarnet voor het eerst sinds ik hier woon een hertje door de velden dartelen. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk en ik besefte des te meer waarom het zo belangrijk is dat ik hier met mijn zak andermans vuil aan het oprapen ben.
Ik ga er niet om liegen: het is ook echt vuil. Tussen de velden was het al erg, maar op de steenweg, waar ik amper 200 meter op moet wandelen, is het nog véél erger. Blikjes energiedrank, toiletpapier mét behoeften aan, verpakking van sportrepen, een volledig pak sigaretten,... Alleen hier al kan je met gemak een hele dag afval rapen. Na een kleine veertig minuten wandelen zit mijn zak al volledig vol en ga ik richting huis om het vuil te sorteren. Met een knagend schuldgevoel, want ik heb lang niet alles kunnen oprapen, en dat piekt. Maar anderzijds besef ik ook wel dat het helaas bijna onmogelijk is om álles op te rapen.
Plandelen is veel makkelijker én leuker dan het klinkt. Het is jezelf eens stevig met de voeten op de grond zetten en ondertussen genieten van al het moois waarom je het doet. Het is ergens ook een beetje teleurstellend, want toen ik deze ochtend mijn honden uitliet, zag ik op hetzelfde parcours blikjes, flesjes en plastic liggen, allemaal dingen die er gisteren nog niet lagen. Het is om een beetje moedeloos van te worden, maar ik kan het niet meer over mijn hart krijgen om à la een je-m’en-foutist verder te wandelen. Dit is erg, en als we er niets aan doen wordt het alleen nog maar erger. Ik weet dus al waar ik mij vanavond mee bezig kan houden. Jij ook?
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
