Wie had gedacht dat een deal met de duivel zo ontzettend mooi kon zijn?
‘””Het onzichtbare leven van Addie LaRue”” betovert je met elke bladzijde een beetje meer’
Yes, het is tijd voor een nieuwe #FlairBookClub. Elke maand tipt een redactrice je een van haar must-reads. Zo van die boeken die je niet kan wegleggen. Deze week tipt redactrice Annelies je ‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’, een betoverend boek dat niet in je koude kleren gaat zitten.
Waarover gaat ‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’?
Frankrijk, 1714. Als Adeline LaRue wordt uitgehuwelijkt, smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit. Ontheemd en alleen begint Addie aan een betoverend avontuur dat eeuwen en continenten omspant. Van de achttiende-eeuwse salons van Parijs tot de straten van het moderne New York: Addie leert overal overleven. Maar terwijl haar tijdgenoten de geschiedenisboeken in gaan, blijft Addie onopgemerkt bestaan. Dag na dag, jaar na jaar.
Tot ze op een dag een boekhandel binnenstapt en iemand haar voor het eerst in driehonderd jaar herkent…
‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’ is een roman van de Amerikaanse schrijfster Victoria Elizabeth (V. E.) Schwab. Ze heeft een paar boekenseries op haar naam staan, maar ‘Addie LaRue’ is een van haar weinige werken die op zichzelf staat. Hij werd genomineerd voor de Locus Award 2020 voor Beste Fantasy roman.
Favoriete quote
Addie kan door haar deal met de duisternis geen contacten leggen. Intimiteit is een optie, maar die zal nooit langer duren dan de paar uren die haar gegund zijn alvorens de persoon in kwestie gedoemd is om haar te vergeten. De pijn die daarbij hoort, voel je via je vingertoppen van de bladzijden naar je eigen hart kruipen.
Dus verlangt ze naar de ochtenden maar neemt genoegen met de nachten, en als het dan geen liefde kan zijn, nou ja, dan is het in elk geval niet eenzaam.
Waarom moet je ‘m absoluut lezen?
Ik lees veel boeken, dat is algemeen geweten. (Volgens mijn collega’s is dat een absoluut understatement trouwens, maar bon) Er is dus altijd een boek dat klaarligt als de #Flairbookclub er weer aankomt. En deze maand hebben zowel jij als ik geluk, want ik mag niets minder dan mijn favoriete boek van dit jaar (tot nu toe) reviewen.
Nu kan ik er niet om liegen dat ‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’ er intimiderend uitziet. Niet door de prachtige kaft en de nog mooiere hardcover die er bij mijn editie onder zit, maar omwille van de 574 pagina’s. Een lijvig boek dus, maar dat vergeet je meteen eens je een aantal bladzijden achter de kiezen hebt. Schwab wist me meteen mee te sleuren in Addies wereld. Haar beschrijvingen zijn gedetailleerd zonder langdradig te worden, en betoverend zonder naar het zweverige te hellen.
‘Addie LaRue’ neemt je mee in één groot verhaal dat op verschillende sporen wordt verteld. Enerzijds heb je het heden, anderzijds de geschiedenis die het onsterfelijke hoofdpersonage heeft doorgemaakt. Historische fictie is nooit mijn ding geweest, maar in dit boek is het naar mijn mening haast perfect uitgevoerd. Doorheen de eeuwen maak je de ene na de andere mijlpaal in onze wereldgeschiedenis mee, zonder het gevoel te hebben in een stoffige geschiedenisles te zitten.
Nu is dat allemaal positief, maar nog redelijk oppervlakkig. Wat me echt aangreep in ‘Het onzichtbare leven van Addie LaRue’ is hoe herkenbaar het is. Thema’s als eenzaamheid, mentale problemen, feminisme, onbeantwoorde liefde en rouw komen allemaal aan bod op een metaforische manier. Je ziet alles door de ogen van iemand die een deal sloot met de duivel, dus het lijkt een ver-van-mijn-bedshow. Tot het verhaal je opslokt en via Addie ook jouw diepste gevoelens raakt. Ik ben verliefd. En lijvig of niet: ik zou het zo opnieuw lezen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
