3 politica’s getuigen over seksuele intimidatie op en naast de werkvloer

Vrouwen in de politiek, wij zijn er een grote voorstander van en kunnen het alleen maar toejuichen, maar daar denkt jammer genoeg niet iedereen zo over. Politica’s krijgen meer en meer te maken met seksueel getinte (haat)berichten op sociale media en dat vinden wij én zijzelf een groot probleem. Hoe gaan zij in het heetst van de strijd om met die kwetsende en denigrerende opmerkingen?

Sihame El Kaouakibi (Open Vld)

‘Sociale media zijn het perfecte platform om haat te verspreiden, maar daar blijft het jammer genoeg zelfs niet bij. Ook in mijn privé-inbox krijg ik seksueel getinte opmerkingen over mijn kandidatuur. De opmerkingen die ik op Facebook krijg, verberg ik meteen, zodat ze ook anderen niet zouden aansporen om haat te verspreiden.’

‘Je wordt nooit volledig immuun tegen die seksuele intimidatie, maar je moet ondanks de opmerkingen toch durven schitteren. Ook vrouwen hebben talenten en het zou jammer zijn om die bekwaamheid te verliezen omwille van haatberichten.’

‘We moeten over seksuele intimidatie durven praten en ook mensen aanspreken die seksueel getinte berichten verspreiden. We moeten nog harder benadrukken dat het echt niet oké is. Daarom moeten ook mannen zich gaan emanciperen, zodat ze aan andere mannen kunnen duidelijk maken dat ook vrouwen succes mogen hebben.’

Mannen moeten zich ook gaan emanciperen.

‘Natuurlijk wist ik al op voorhand dat ik gekke en onbeschofte reacties ging krijgen op mijn kandidatuur, maar ik ben helemaal niet van plan om mijn taal aan te passen. We zijn nog veel te tolerant op dat vlak en daar hoop ik toch ooit het verschil te maken. Vrouwen moeten voor elkaar opkomen en van zich laten horen, want het probleem negeren, maakt de hele kwestie alleen maar moeilijker.’

Paola Travella (Groen)

‘De opmerkingen die ik op sociale media krijg, zijn niets in vergelijking met de opmerkingen die ik op straat naar mijn hoofd gegooid krijg. Het gebeurt wel vaker dat iemand “je flyer moet ik niet hebben, maar je telefoonnummer wel” naar mij roept wanneer ik campagne aan het voeren ben. Het frappante is dat het dan vooral gaat om oudere mannen die vaak zelfs nog hand in hand lopen met hun vrouw of vriendin.’

‘Op die momenten moet je wel vriendelijk blijven, omdat dat gewoon de veiligste keuze is. Het voelt dan aan als een soort van onmacht. Je wil wel reageren, maar mag niet. Je hebt trouwens ook geen enkel bewijs. Je kan wel zeggen dat ze over je poep wreven of iets heel gemeens riepen, maar je kan dat op het einde van de rit toch niet onderbouwen met bewijzen. Het is mentaal heel zwaar om “het dan maar te aanvaarden”, maar ik heb intussen al geleerd om dat van mij af te zetten. Dan praat ik er eens met mijn mama of andere vrouwelijke collega’s over.’

Misschien ligt het generatieverschil aan de basis van het probleem, maar dat wil niet zeggen dat we seksuele intimidatie zo maar moeten tolereren.

‘Die mannen bedoelen het misschien niet altijd verkeerd en misschien ligt het generatieverschil wel aan de basis van het probleem, maar dat wil niet zeggen dat we het zo maar moeten tolereren. Daarom zou ik mijn mannelijke collega’s willen vragen om daarop te reageren en niet vanaf de zijlijn te staan toekijken. Dat is volgens mij de enige oplossing om fysieke en verbale seksuele intimidatie in de toekomst zowel in het privéleven als in het professionele leven tegen te gaan.’

Assita Kanko (N-VA)

‘Seksistische en racistische opmerkingen zijn jammer genoeg voor veel vrouwen een deel van ons leven geworden, ook in een professionele omgeving. Ik heb mijzelf voorgenomen om zo’n dingen nooit als passieve toeschouwer mee te maken.’

‘Nog niet zo lang geleden legde een man zonder enige aanleiding zijn hand op mijn poep. Hij zag daar totaal geen graten in, maar ik maakte hem maar al te snel duidelijk dat dat helemaal verkeerd was. Vroeger werd ik door een schepen ook weleens “chérie” genoemd. Hij vond dat heel normaal en begreep niet dat ik dat intimiderend vond. Het gaat zelfs zo ver dat ik thuis haatbrieven en gemanipuleerde foto’s in mijn brievenbus ontvang. Ik kan veel verdragen, maar dat is voor mij echt een brug te ver.’

‘Het is voor vrouwen heel moeilijk om ons te weren. We hebben nooit geleerd hoe we in die situaties moeten reageren en laten het daarom nog te veel aan ons voorbijgaan. Anderzijds wil ik wel benadrukken dat we voor elkaar moeten opkomen. Jammer genoeg maak ik ook net iets te vaak mee dat vrouwen gewoon met de mannen mee lachen, omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren.’

Ik trek mij op aan de mannen en vrouwen die wel opkomen voor gelijkwaardigheid.

‘Dat is iets wat ik mijzelf voorgenomen heb: ik wil nooit ofte nimmer een passieve toeschouwer worden als zoiets gebeurt. Ik zal altijd helpen waar nodig en andere vrouwen verdedigen wanneer ze dat zelf niet durven. Het is de bedoeling dat we alles aanpakken en niet een klein deeltje van het probleem.’

‘Ik probeer altijd naar the bigger picture te kijken, want er zijn ook heel veel mensen die mij wel warm onthalen en die mij wel respecteren om wie ik ben. Daar haal ik mijn energie uit. Ik trek mij op aan de mannen en vrouwen die wel opkomen voor gelijkwaardigheid.’

Lees ook:

• Redactrice Catherine sprak met schrijfster en zelfverklaarde slet Karley Sciortino
• SOS: 5 apps die in een noodsituatie je leven kunnen redden
• ZIEN: ‘Time’s Up’ maakt in geanimeerde video duidelijk hoe je ongewenste intimiteiten kan vermijden op de werkvloer