Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© ASHLEY ARMITAGE

‘Veilig vrijen is belangrijk. Soa’s zijn enorm hinderlijk voor een leven als slet’

Redactrice Catherine sprak met schrijfster en zelfverklaarde slet Karley Sciortino

Catherine Kosters

Redactrice Catherine sprak met haar icoon Karley Sciortino, die strijdt voor seksuele vrijheid. Sletten aan de macht!

Carrie Bradshaw bestaat écht en heet Karley Sciortino. Ze blogt openhartig over seks, schrijft voor Vogue en is altijd goed gekleed. Al betwijfelen we of Carrie Bradshaw zichzelf trots een slet zou noemen... Auteur, provocateur, fetisjist, feminist: Sciortino is het allemaal.


We hebben geluk dat ‘slet’ zo’n geweldig woord is, want je kan met zekerheid stellen dat bijna elke vrouw minstens één keer in haar leven een slet zal worden genoemd. Zo begint je boek Slutever. Kan jij je de eerste keer dat iemand jou een slet noemde, nog herinneren?

‘Dat was op de middelbare school. Toen ik zestien jaar was, had ik voor het eerst seks. Vrij snel besefte ik: hé, dit is interessant (lacht). Algauw had ik met een handvol jongens geslapen en kreeg ik het label “slet” opgeplakt. Het was niet zozeer het woord zelf dat me kwetste, maar de veronderstellingen die ermee gepaard gingen. Klasgenootjes zeiden dat ik soa’s had, hoewel niemand van ons precies wist wat een soa was. Ik begon aan mezelf te twijfelen: als zij zeggen dat ik een slet ben, dan zal het wel zo zijn.’

Terwijl andere vrouwen dat woord het liefst uit onze woordenschat verbannen, strijd jij voor het heropeisen ervan.

‘Het is naïef om te denken dat je een term zomaar kan uitroeien. Bovendien schuilt er kracht in het reclaimen van een scheldwoord. Kijk maar naar butch en fag (minachtende termen voor homo’s en lesbiennes, red.) of het n-woord.’

Heeft de wereld meer sletten nodig?

‘Zeker weten, al bedoel ik daarmee niet dat iedereen nu met Jan en alleman naar bed moet. Het punt van mijn boek is dat we het seksleven waarvan we dromen, moeten durven op te eisen zonder ons schuldig te voelen. Een slet zijn draait niet om veel partners versieren, maar om het schaamteloos vervullen van je seksuele verlangens.’

Ik heb een monogame relatie. Kan ik dan wel een slet zijn?

‘Goeie vraag! Ik vind van wel. Zelf ben ik al enige tijd monogaam, en dat heeft voordelen. Zo durf ik meer te experimenteren met mijn vriend dan vroeger tijdens een onenightstand. Veel mensen zijn pas écht hun kinky zelf in het bijzijn van iemand die ze volledig vertrouwen. Een slet zijn is een mentaliteit: eens een slet, altijd een slet (lacht).’

Een slet zijn is een mentaliteit: eens een slet, altijd een slet.

Je startte de blog Slutever toen je 21 jaar was en in Londen woonde. Schuilde er een diepere ambitie achter of had je gewoon niks beters te doen?

‘Waarschijnlijk een combinatie van de twee (lacht). In 2007 was ik net gestopt met studeren, woonde ik in een kraakpand en nam ik tonnen drugs. Ik had veel vrije tijd én veel goede verhalen. In het begin was het meer een online dagboek dan een seksblog, al was seks wel een van mijn favoriete onderwerpen. In 2010 verhuisde ik terug naar New York en ging ik aan de slag als assistente van een dominatrix omdat ik voor geen enkele andere job in aanmerking kwam (lacht). Toen verschoof de focus van mijn blog naar seksualiteit, zowel die van mij als die van anderen.’

Vandaag is Slutever een internationaal platform en stuur je een team van schrijvers aan. Hoe is dat gegroeid?

‘Ik kreeg steeds meer opdrachten en had het gevoel dat ik de blog verwaarloosde. Daarbij kan één persoon ook maar zo veel blowjobverhalen vertellen (lacht). Nu werk ik samen met interessante vrouwen en mannen van over de hele wereld en publiceren we bijvoorbeeld ook artikels over de beste seksclubs van Berlijn en de progressieve seksuele opvoeding in Scandinavië. Dat zijn onderwerpen waarover ik zelf niks weet.’

Waar sta jij als zelfverklaarde slet in het feministische spectrum van vandaag?

‘Ik noem mezelf een seks-positieve feminist – of seks-radicaal omdat dat cooler klinkt (lacht). Ik ben tegen het beeld van de vrouw als fragiel slachtoffer en ben voor een versie van het feminisme die draait rond kracht en verantwoordelijkheid. In plaats van te klagen dat vrouwen onderdrukt worden, toon ik liever positieve verhalen over plezier en zelfbeschikking. Ik heb betere dingen te doen dan me continu beledigd voelen.’

Ik ben tegen het beeld van de vrouw als fragiel slachtoffer en ben voor een versie van het feminisme die draait rond kracht en verantwoordelijkheid.

Hoe kijk jij naar conservatieve feministen die porno en de seksindustrie als vernederend ten opzichte van vrouwen zien?

‘Ik vind het absurd dat er “feministen” bestaan die vinden dat vrouwen hun eigen keuzes mogen maken op elk vlak behalve dat. Hoe kan je pro-choice zijn (een strekking die stelt dat vrouwen recht hebben op een abortus, red.), maar dat argument niet doortrekken naar sekswerk? Ook dat draait toch rond vrouwen die zelf bepalen wat ze met hun lichaam doen? Ik heb van mijn 26ste tot mijn 30ste in de seksindustrie gewerkt en zelf gezien hoe vrouwen voor die sector kiezen en hun job enorm graag doen.’

Begrijp je dat sommige mensen maar moeilijk kunnen geloven dat vrouwen hun lichaam uit eigen beweging verkopen?

‘Volgens mij komt dat voort uit de joods-christelijke traditie die het lichaam als heilig ziet. Zelfs als je letterlijk zegt dat je ervoor kiest om in de seksindustrie te werken, geloven ze je niet, terwijl het voor veel vrouwen een praktische carrièrekeuze is. In de creatieve en mediasector in New York is het heel normaal om bij te klussen als stripper of je ondergoed online aan de man te brengen.’

Celebs als Amber Rose en rapper Cardi B spreken fier over hun verleden als stripper, maar verkiezen nu toch duidelijk een andere carrière. Is dat niet hypocriet?

‘Sekswerk is per definitie intensief, zowel emotioneel als fysiek. Net als topsport of modellenwerk houden de meeste mensen het slechts een paar jaar vol. Bovendien valt het moeilijk te combineren met een relatie. Daarom vind ik het niet zo gek dat vrouwen uiteindelijk een nieuwe weg inslaan. Vaak helpt het geld dat ze al strippend verdienden, hen net op weg om iets anders te gaan doen.’

Terwijl strippen nog vrij aanvaardbaar klinkt, kon ik geen voorbeelden vinden van vrouwen die trots verkondigen dat ze ooit prostituee geweest zijn.

‘Dat is de schuld van de whorearchy. In mijn boek beschrijf ik hoe er binnen de seksindustrie een hiërarchie bestaat: onze maatschappij vindt prostitutie verwerpelijk, dus staan straathoertjes onder aan de ladder. Daarboven staan de bordeelmeisjes, escortes, strippers, cam girls, enzovoort. Zelfs mensen in de sector zijn zich soms niet van hun vooroordelen bewust. Als sekswerkers zouden we allemaal aan hetzelfde zeel moeten trekken in plaats van op elkaar neer te kijken. We zitten immers in hetzelfde team.’

Sugar babies (meisjes die cash of cadeaus krijgen in ruil voor gezelschap, red.) staan boven aan de hiërarchie. Hoe beïnvloeden de hoge leergelden in de VS dat fenomeen?

‘Studeren in de VS is belachelijk duur. Jongeren gaan daar leningen voor aan en de gemiddelde student verlaat de hogeschool of universiteit met een schuld van $ 40.000. Dat is beangstigend! Mocht ik gestudeerd hebben, dan had ik nooit kunnen doen wat ik nu doe omdat ik eerst een baan had moeten vinden om die schuldenberg af te lossen. Dankzij websites als Seeking Arrangement is sugar baby zijn bovendien erg makkelijk en veilig geworden.’

Ik heb al ettelijke soa’s gehad, maar gelukkig niets van blijvende aard.

Soa’s spelen een verrassend kleine rol in je boek. Is veilig vrijen voor jou vanzelfsprekend?

‘Om eerlijk te zijn: ik heb al ettelijke soa’s gehad, maar gelukkig niets van blijvende aard. Ik merk dat mijn generatie vrij laks is in het gebruiken van condooms, misschien omdat we in tegenstelling tot onze ouders de aidscrisis niet van dichtbij hebben meegemaakt. Zelf gebruik ik zo goed als altijd een voorbehoedsmiddel. Als je graag met random strangers slaapt, doe je dat maar beter veilig. Soa’s zijn enorm hinderlijk voor een leven als slet (lacht).’

Vind je dat jij als seksperte de taak hebt om je lezers te informeren over de gevaren van onveilig vrijen?

‘Ik vind het superbelangrijk om jongeren seksueel op te voeden. Het veilig doen is voor mij deel van je seksuele autonomie en zorgt ervoor dat je de controle behoudt over je eigen lichaam. Dat is zeker nodig in deze internettijden, waarin je onmogelijk kan weten of je Tinderdate een druggebruiker is of wie zijn of haar vroegere bedpartners waren.’

In een interview met The Guardian zei je dat vrouwen hun verantwoordelijkheid moeten nemen en zich niet als weerloze deernes moeten opstellen. Is dat ook van toepassing op de #MeToo-beweging?

‘Eerst en vooral: #MeToo is een geweldige beweging waarop de wereld al lang zat te wachten. Geen enkele vorm van seksuele intimidatie mag getolereerd worden. Ondertussen heeft de beweging echter deels haar focus verloren en is er een verschuiving opgetreden van echt grensoverschrijdend gedrag naar klachten over slechte dates. Als je met een man naar huis gaat, kan je op elk moment vertrekken of aangeven dat je iets niet wil. Vechten voor onze seksuele vrijheid betekent ook grenzen stellen en nee durven te zeggen. Je kan niet verwachten dat een man je gedachten leest.’

Als openlijk seksuele vrouw krijg jij vast continu dick pics en ongepaste comments in je inbox. Of valt dat wel mee?

‘Ik krijg minder dick pics dan je zou verwachten! Misschien hebben mannen eindelijk door dat vrouwen daar niet op zitten te wachten (lacht). Sommige mannen sturen wel gênante e-mails: Jij kan vast goed pijpen. Hoe antwoord je daarop? Thanks, I guess?’

Mediabedrijf Vice, een van jouw vaste werkgevers, kwam in 2017 onder vuur te liggen na klachten over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer. Heb jij daar ooit iets van gemerkt?

‘Dat nieuws was erg teleurstellend, maar ik heb er zelf gelukkig niets van gemerkt. Vice heeft wereldwijd tienduizenden mensen in dienst, dus het is bijna onvermijdelijk dat er hier en daar wangedrag ontstaat. Daarmee probeer ik het natuurlijk niet goed te praten. Ik denk dat veel bedrijven dezer dagen hetzelfde meemaken en eens goed in de spiegel moeten kijken.’

Je maakte Slutever als serie voor het tv-kanaal van Vice. Hoe verliep dat?

‘Fantastisch! Toen ik zei: Hey, ik wil een show maken die prostitutie viert en vrouwen uit de seksindustrie in de kijker zet, hadden zij zoiets van: Doen! Ons team bestaat bijna volledig uit vrouwen en we hebben de ruimte gekregen om 100 % ons ding te doen.’

Als ik me goed voel bij iemand, sta ik eigenlijk open voor alles.

In het laatste seizoen verdiep je je onder andere in eco-, techno- en cannaseksualiteit (seksuele interesse in respectievelijk de natuur, technologie en cannabis, red.). Begin je nooit te lachen als je weer eens een bizarre niche ontdekt?

‘Er wordt héél veel gelachen op de set, maar ik zou nooit iemand uitlachen. Het leuke aan de wereld van kink en fetisj is dat die mensen zichzelf ook niet te serieus nemen en net heel grappig en ruimdenkend zijn. Deze ochtend nog sprak ik met een man die houdt van pony play (een rollenspel waarbij een van de partners verkleed is als paard, red.). Hij en zijn vriend galopperen letterlijk door de velden. Andere mensen zien hen misschien als freaks, maar dat kan hen niet schelen. Ik vind dat bewonderenswaardig.’

Zelf heb je gewerkt als dominatrix en als sugar baby, je hebt eindeloos veel trio’s gedaan en hebt een lifestyleslaaf gehad. Zijn er dingen die je nooit zou proberen?

‘Als ik me goed voel bij iemand, sta ik eigenlijk open voor alles. Natuurlijk zijn er zaken die ik liever vermijd, zoals bloed en bepaalde lichaamssappen (lacht). Los daarvan wil ik alles wel een keer proberen. Al experimenterend leer je zo veel over jezelf en je partner, zelfs al voelt het in eerste instantie misschien gek of ongemakkelijk aan.’

Welke taboes over seksualiteit moeten volgens jou nog doorbroken worden?

‘Het diepgewortelde geloof dat sekswerk geen eigen keuze kan zijn, mag voor mij onmiddellijk verdwijnen, net als alle vooroordelen in verband met bi- en transseksualiteit. Onze maatschappij moet bovendien stoppen met het deseksualiseren van ouderen en mensen met een beperking. Newsflash: we zijn allemáál seksuele wezens.’

De vergelijking tussen jou en Carrie Bradshaw is snel gemaakt. Hoe kijk jij naar dat iconische personage?

‘Ik ben de grootste Sex and the City-fan ooit! Bovendien heeft de originele column van Candace Bushnell (schrijfster van de boekenreeks waarop de serie gebaseerd is, red.) in The Observer mijn manier van schrijven sterk beïnvloed. Dezer dagen zien veel vrouwen Carrie als basic en haar standpunten over gender en seksualiteit als ouderwets, maar we mogen niet vergeten dat de serie twintig jaar geleden uitkwam. Over twintig jaar lijken onze huidige ideeën misschien ook achterlijk.’

De belangrijkste vraag van allemaal: zie jij jezelf eerder als een Carrie of als een Samantha?

‘Als een Carrie met een scherp Samantha-randje.’

Genoteerd!


Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '