'Ik sta niet waar ik altijd had gedacht te staan op dit punt in mijn leven. In plaats van “Olivia met een man en veel kinderen” is het “Olivia en haar vier katten”.'
Olivia (32) is single en vraagt zich elke dag af of ze alleen voor kinderen moet gaan of niet
Je biologische klok tikt, maar die juiste partner ontbreekt. Kies je dan alleen voor een kind of niet? Wanneer weet je dat je echt klaar bent voor het solomoederschap? En met welke twijfels en vragen worstel je dan? Olivia (32) geniet na een lange relatie van het singelzijn, maar vraagt zich elke dag af of ze voor solomoederschap moet gaan of niet.
‘Als jong meisje wist ik al dat ik een groot gezin wilde. Ik heb een lange relatie van tien jaar gehad. We hadden gebouwd en waren klaar voor kinderen. Ik was zelfs al gestopt met de pil toen het toch fout liep tussen ons. Nu ben ik ongeveer anderhalf jaar single. Ik sta niet waar ik altijd had gedacht te staan op dit punt in mijn leven. In plaats van “Olivia met een man en veel kinderen” is het “Olivia en haar vier katten”. Dat is niet altijd makkelijk te aanvaarden en ik heb soms moeilijke momenten, zeker wanneer ik andere vrienden zie die zich settelen of kindjes buiten hoor spelen terwijl ik alleen op het terras zit. Mooi huis, dat wel, maar het is leeg. Dan kriebelt het om mama te zijn. Toen mijn beste vriendin me kwam zeggen dat ze zwanger was, was ik zó blij voor haar. Ik vond het jammer dat ze daaraan twijfelde, want ze durfde het me bijna niet te vertellen. Natuurlijk deed het diep vanbinnen pijn.’
‘Toen ik vorig jaar voor een routinecontrole naar de gynaecoloog moest, had ze een verkleving in mijn baarmoeder gezien. “Dat kan toch geen kwaad?” vroeg ik. “Nee,” zei ze, “maar je leeftijd is moeilijker. Misschien kan het geen kwaad om eens naar de fertiliteitsafdeling te gaan?” Ik ben toen huilend naar huis gegaan, want dat was confronterend. Natuurlijk wist ik dat mijn vruchtbaarheid eindig is, maar ik dacht niet dat de nood al zo hoog was. Toen heb ik beslist om toch wat onderzoeken te laten doen. Gelukkig bleek snel dat mijn eicelvoorraad nog goed was. De dokter zei dat ik gerust nog een jaar of drie verder kon en dan nog altijd eicellen kon laten invriezen. Maar wil ik dat? Ik weet het niet.’
Ik hoor vaak: ‘Je bent nog zo jong, je ontmoet nog wel iemand.’ Maar na de zoveelste mislukte date weet ik niet of ik daar nog in geloof.
‘Het is ongelooflijk duur voor iets wat ik misschien nooit zal gebruiken. Het heeft me wel met de neus op de feiten gedrukt. Sindsdien maalt het door mijn hoofd: gaat het voor mij nog gebeuren? Kom ik mijn prince charming nog tegen? Geloof ik daar nog in? Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het immers is om iemand toe te laten in je leven, merk ik. En wil ik zo graag kinderen dat ik er alleen voor ga? Ik lees en zie heel veel mooie verhalen van bammen, maar kan en wil ik dat? Ik kan me dat praktisch moeilijk voorstellen: hoe zou dat lukken?’
Klaar voor solomoederschap?
‘Onlangs besliste ik om mijn job als verpleegkundige na acht jaar stop te zetten. Ik begin binnenkort met een opleiding tot vastgoedmakelaar. Ook een verhuis naar het buitenland is een optie. Sommige dagen voel ik een leegte en mis ik een kind om voor te zorgen. Andere dagen heb ik de tijd van mijn leven en ben ik blij dat ik met mijn wijntje op de bank kan zitten en Netflix kan bingen, of last minute een citytrip kan boeken. Die vrijheid is ook onbetaalbaar. En dan weet ik dat mijn vrienden met kinderen jaloers zijn op mij.’
‘Zo word ik de hele tijd heen en weer geslingerd. Ik hoor ook vaak: “Je bent nog zo jong en ziet er goed uit, je ontmoet nog wel iemand.” Maar na de zoveelste mislukte date weet ik niet of ik daar nog in geloof. Plus: ik ben een kind van gescheiden ouders, dus zelfs als je een partner vindt, is dat geen garantie op altijd. Ik had het daar zelf moeilijk mee, dus wil ik dat een kind niet aandoen.’
‘Er is dus veel om over na te denken. Ik ga nu naar een psycholoog die me helpt wat klaarheid te scheppen. Ik besef ook wel dat ik die extreme focus op dat kindervraagstuk moet loslaten als ik gelukkig wil worden of de kans wil hebben om iemand te leren kennen. Wie weet waar ik over drie jaar sta… Misschien ben ik dan wel huizen aan het verkopen in Spanje of ben ik nog steeds benieuwd naar hoe het voelt om een kindje te hebben. Ik moet me erbij neerleggen dat ik dat momenteel nog niet weet.’
Lees ook:
- Kelly (38) twijfelde lang of ze BAM wilde worden, maar gaat nu voor haar eerste kunstmatige inseminatie
- Raoul (28): ‘Zodra mijn vriendin vertelde dat een abortus voor haar een uitgemaakte zaak was, ben ik geknakt’
- Sofie (35) en Jesse (36) kregen viermaal te maken met zwangerschapsverlies: ‘We zijn elkaar niet kwijtgeraakt, maar zitten op ons tandvlees’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier