Elk jaar vieren Amerikanen op 26 augustus Women’s Equality Day, de verjaardag van het algemeen stemrecht voor vrouwen in de Verenigde Staten. Een dag waarop – nog maar eens, maar daarom niet overbodig – gevierd wordt wat vrouwen tot nu toe bereikten en waarop – nog maar eens, maar daarom niet overbodig – de aandacht wordt gevestigd op de weg die we nog te gaan hebben tot echte gelijkheid. Maar dit jaar, deze 26 augustus, is eerder dubbel.
Women’s Equality Day is geen officiële feestdag in de Verenigde Staten en moet daarom elk jaar opnieuw uitgeroepen worden door de president. Nixon, Ford, Carter, Reagan, Bush, Clinton, Bush, Obama: allemaal maakten ze er een gewoonte van in de dagen voor 26 augustus een proclamation uit te sturen om te bevestigen dat de dag gevierd zou worden. En jawel, ondanks het feit dat Trump in mei te druk bezig was met tweeten en spraytannen om juni uit te roepen tot Pride Month en hij International Women’s Day zonder officiële vermelding aan zich voorbij liet gaan, stuurde de president gisteren op de laatste nipper dan toch een statement uit om vandaag tot Women’s Equality Day uit te roepen. Halleluja? Not really.
‘Feminist: a person who believes in the social, political and economic equality of the sexes.’ Elke weldenkende, moderne mens zou zich makkelijk moeten kunnen vinden in de definitie van Chimamanda Ngozi Adichie. Maar laat ons eerlijk zijn: Donald ‘Grab ‘em by the p*ssy’ Trump behoort niet tot die categorie. Niet dat hij absoluut geen moeite doet om ons anders te doen geloven. Hé, hij heeft toch net Women’s Equality Day’ uitgeroepen, nietwaar? Waar, maar met het statement dat hij uitstuurde (en de timing ervan), zegt hij veel en tegelijkertijd veel te weinig.
Economische gelijkheid, daar kan Donald Trump schijnbaar mee leven. Hij gunt vrouwen topposities, trainingen, gelijke salarissen en kortom gelijke kansen op carrièrevlak, zo staat te lezen in z’n statement. Het is een stokpaardje waar hij zich aan vastklampt: Trump zou veel vrouwen in dienst hebben in z’n bedrijven, ook in hogere posities. Het feit dat ze continu ongepaste, seksuele opmerkingen over hun lichaam moeten verdragen en dat hij eist dat ze zich ‘als vrouwen kleden’, vergeet Donald elke keer opnieuw te vermelden.
Deze dag is meer dan een feestdag waarop we iets te vieren hebben een herinnering aan de weg die er af te leggen is.
Want die sociale gelijkheid, daarmee neemt the leader of the free world het niet zo nauw. Het is die gelijkheid die hij handig uit z’n statement heeft gelaten. Terwijl Obama het een jaar geleden nog had over het beschermen van vrouwen tegen seksueel geweld, houdt The Don het strikt bij het economische. Een mens zou denken dat iemand die – ongewild – voor de hele wereld verkondigde dat hij vrouwen – ook heel erg ongewild – zomaar naar het kruis grijpt, zijn volk ervan wil overtuigen dat hij een veranderd man is, of dat het inderdaad ‘locker room talk’ was. Het bewust of domweg niet vermelden van een van de belangrijkste vlakken waarop vrouwen nog moeten vechten voor gelijkheid, bewijst alleen maar dat de machtigste man ter wereld het niet over zijn minachtende hart krijgt om écht op te komen voor de vrouw. Of dat hij dringend nieuwe schrijvers nodig heeft.
Deze Women’s Equality Day heeft dan ook een beetje een wrange nasmaak. De kans dat Trump niet de intentie had deze vrouwendag uit te roepen maar het ten sterkste aangeraden werd door z’n iets intelligenter personeel, is gezien zijn voorgeschiedenis met feestdagen reëel. De timing van de proclamatie – de namiddag van 25 augustus – versterkt dat vermoeden alleen maar. Het feit dat de dag uiteindelijk toch uitgeroepen werd door een macho die op regelmatige basis laat blijken dat vrouwen in zijn ogen allesbehalve gelijkwaardig zijn, maakt het allemaal erg ironisch. Deze dag is dan ook, meer dan een feestdag waarop we iets te vieren hebben, een herinnering aan de weg die er af te leggen is. En het feit dat die misschien zelfs iets langer is dan een jaar geleden.
