Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

Enige tijd terug kreeg Catherine een ongewoon mailtje. De hoofdredactrice van een concurrerend magazine had haar advies nodig.

COLUMN: ‘De top van elk lifestyletijdschrift stond in cc, als een fashion-forward-versie van The Avengers’

Catherine Kosters


Redactrice Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.


Over september issue(s)


Enige tijd terug belandde er een ongewoon mailtje in mijn inbox. M., hoofdredactrice van een concurrerend magazine, had mijn advies nodig. Het onderwerp van de e-mail: Rethink fashion… and the Belgian press? Dat ze haar vraag aldus formuleerde, is niet zo gek als je weet dat de voertaal tussen Vlaamse en Franstalige journalisten vaak Engels is. Je kan dat een schande vinden, maar je kan het ook zien als een praktische oplossing die ervoor zorgt dat niemand benadeeld wordt. Een beetje eau bij de vin doen, dus.



Toen ik het bericht opende, zag ik dat M. niet alleen mijn hulp inriep, maar die van het voltallige Belgische modejournaille. De top van elk lifestyletijdschrift stond mee in cc, als een fashion-forward-versie van The Avengers, gekleed in midi-jurken in plaats van maillots. M. sprak ons bezorgd toe. Ze had het over de crisis in de bladenwereld, die jaren geleden al ingezet werd en nu door covid werd versneld. Steeds meer ontslagen en minder adverteerders, kleinere budgetten en grotere verwachtingen. Die neerwaartse spiraal is ook buiten de redacties voelbaar. Modebedrijven die al langer in slechte papieren zaten, gaan in sneltempo overkop. Zo vroeg Belgische kledingreus FNG, moederbedrijf van onder andere Brantano en CKS, het faillissement aan en ontsloeg DVF, designermerk van Diane von Furstenberg, 75 procent van z’n personeel.

Het leek cynisch om midden in een pandemie en globale depressie glamoureuze catwalkbeelden en vluchtige trends te tonen.


Hoewel de lockdown eerst nog een vlaag van positieve zinsverbijstering teweegbracht door een focus op Belgische mode en consuminderen, stonden de shoppers in juni alweer rijen dik op de Meir aan te schuiven. Lokale boetieks kregen hun zomercollectie amper verkocht, terwijl postbodes overuren klopten om webshoppakjes te leveren. Dag duurzaamheid, hallo koopverslaving! De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ook ik voor het einde van de zomer alweer naar de Zalando’s en Mytheresa’s van deze wereld surfte. Deels omdat ik de kans op besmetting in de winkelstraten wilde vermijden, deels omdat ik kortingen tot 70 procent maar moeilijk kan laten liggen. De aard van het beestje...

Soit. Terug naar die e-mail. Te midden van een pandemie en een globale depressie leek het plots wel erg cynisch om een septembernummer vol glamoureuze catwalkbeelden en vluchtige trends in elkaar te boksen. ‘Clueless’ is het woord, en dan hebben we het niet over de iconische ninetiesfilm. De fashion weeks zien er deze maand anders uit dan anders: de meeste shows zullen doorgaan met een beperkt publiek en sommige designers slaan een seizoen over. ‘Waarom zouden wij als bladenmakers dan nog nieuwe kleren opdringen?’ wilde M. weten.

Het duurde even voor ik haar durfde te antwoorden. Ik heb helaas geen glazen bol, en wat de toekomst zal brengen voor onze sector, weet ik niet. Wat ik echter wél weet, is dat mode doet dromen. Daarom staat er deze week dus toch een trendrapport in Flair. Geen opdringerige checklist vol hypes en must-haves, maar tijdloze tendenzen waarvan ik – en jij hopelijk ook – gelukkig word. Want dat is waar het voor mij om draait. Laten we de mode inderdaad heroverwegen, liefste M., en teruggaan naar die essentie: fenomenale creaties die de wereld een tikje kleurrijker maken en die ons allemaal verbinden. In de winkelstraten, front row bij een modeshow of achter een computerscherm in een Engelstalige e-mail naar een groep Belgische moderedactrices.

Meer columns van Catherine: 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '