‘Ik zat er even helemaal door. Ik vind dat dit geen taboe mag zijn en dat je het bespreekbaar moet maken.’
Linde (29): ‘Ik moest na de geboorte echt een nieuw ritme zoeken’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Linde (29) had een moeilijke kraamperiode. Haar partner Frederik (32) en zij zijn de trotse ouders van Millie.
‘Mijn vriend Frederik en waren 11 jaar samen toen we beslisten om te stoppen met de pil’, vertelt Linde. ‘Twee maanden later was ik al zwanger! Het was een grote verrassing, want we hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan. Ik ben kleuterjuf, dus ik moest het onmiddellijk vertellen aan de directeur en mocht het nieuwe schooljaar niet starten. Onze familie brachten we op een heel originele manier op de hoogte van het heugelijke nieuws. Zo maakten we voor mijn ouders een body van AC/DC omdat mijn papa enorm fan is van die band. Voor mijn schoonmama kochten we dan weer kleine schoentjes die we op de aperitiefschotel legden.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Harde buiken
‘Ik had een babyshower waarop we ook het geslacht van ons kindje te weten kwamen’, gaat Linde verder. ‘Mijn vriendin Fien stak dit allemaal in elkaar en ik was in de zevende hemel toen we ontdekten dat het een meisje is! Ik wilde echt heel graag een dochtertje. Als peter kozen we mijn broer Giel en als meter de zus van Frederik, Valerie.’
Ik moest het enorm rustig aan doen, want bij de minste kleine inspanning kreeg ik een harde buik en dat was heel onaangenaam.
‘De zwangerschap verliep heel vlot’, aldus Linde. ‘Ik was niet misselijk en ik had ook niet echt last van andere typische kwaaltjes. Zo kon ik zelfs blijven doorsporten. Vanaf de dertigste week kwam daar helaas verandering in. Ik had een verkorte baarmoederhals en veel harde buiken. Ik moest daardoor vier dagen in het ziekenhuis blijven en kreeg longrijping en weeënremmers zodat de baby niet te vroeg zou komen. Daarna moest ik het enorm rustig aan doen, want bij de minste kleine inspanning kreeg ik een harde buik en dat was heel onaangenaam.’
Rugweeën
‘De bevalling was op vier uurtjes gepiept’, vertelt Linde. ‘Ik wilde graag in bad bevallen, maar ik had zoveel last van rugweeën en hield het niet meer uit in het bad. Ik ging in bed liggen en had toen al acht centimeter opening. Twintig minuutjes later was ons dochtertje daar. Ik vroeg geen epidurale, dus ik kijk terug op de bevalling als een heel pijnlijk, maar ook heel bijzonder moment. Nu pas besef ik hoe krachtig een vrouwenlichaam is. Het moment dat ze ons kindje voor het eerst op mijn borst legden en ze me aankeek met haar grote ogen was magisch! We kozen voor de naam Millie omdat we eentje wilden die je in alle talen zonder problemen kan uitspreken. Het is bovendien een vrolijke naam die je niet vaak hoort.’
‘De kraamperiode was eigenlijk het zwaarste van dit hele avontuur’, aldus Linde. ‘Die eerste dagen had ik veel adrenaline en wilde ik iedereen voorstellen aan Millie. Daardoor had ik na enkele dagen het gevoel dat ik een marathon had gelopen en was ik kapot! Door die vermoeidheid begon ik ook te piekeren en te panikeren bij de kleinste dingen. Ik had ook last van het scheurtje dat ik opliep tijdens de bevalling waardoor ik twee weken niet zo mobiel was. Ik zat er even helemaal door. Ik had even tijd nodig voor mezelf én om een nieuw ritme te zoeken voor ons gezinnetje. Ik vind dat dit geen taboe mag zijn en dat dit bespreekbaar moet zijn.’
Kraamhulp
‘Ondertussen zijn we een paar maand verder en kan ik echt genieten van het moederschap’, zegt Linde. ‘Ik begin Millie echt te begrijpen en weet wat haar wenen en kreetjes betekenen. Mijn grijze mist is vervangen door een stralende zon! Ik had in die moeilijke periode ook veel aan mijn kraamhulp. Sommigen vinden het misschien raar om een onbekende in huis te laten, maar ik kan het alle mama’s aanraden.’
Er zijn heel veel momenten dat je dolgelukkig bent zoals bij het eerste lachje, maar er zijn evengoed momenten dat je het even niet meer ziet zitten en dat is ook helemaal oké.
‘Ik dacht dat ik als kleuterjuf het moederschap onmiddellijk onder de knie zou hebben omdat ik het gewend ben om met kleine kindjes te werken, maar niets is minder waar’, besluit Linde. ‘Ik leer nog elke dag bij en het is sowieso met vallen en opstaan. Het moederschap is ook niet altijd een roze wolk. Er zijn heel veel momenten dat je dolgelukkig bent zoals bij het eerste lachje, maar er zijn evengoed momenten dat je het even niet meer ziet zitten en dat is ook helemaal oké.’
Om aan de buitenwereld het geweldige nieuws te vertellen, trokken we deze foto met de echo van ons kleine meisje. Ik was toen veertien weken ver.
Op deze foto ben ik 27 weken zwanger. Ik vond het heel fijn om zwanger te zijn en toonde graag mijn bolle babybuik.
Deze foto nam ik in het ziekenhuis om haar voor te stellen aan iedereen. Ze is perfect, met haar mooie donkere haartjes en haar roze snoetje.
Deze foto trok ik op de tweede dag in het ziekenhuis. Heel fier op ons gezinnetje van drie.
Ik maakte het geboortekaartje en het doopsuiker zelf. Het staat bij ons thuis nog steeds op de kast te pronken.
Millie en onze kat Minoe zijn nu al dikke vriendjes.
Ik trek enorm veel foto’s van haar mooie snoetje.
Millie lag toen bij mij en ik krijg spontaan een glimlach op m’n gezicht als ik haar zie genieten.
Mama en dochter samen, twee handen op een buik.
Frederik is een fantastische papa en ik zie nu al dat Millie ook een papa’s-kindje zal worden.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
