Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
Jennifer Heylen
© Play4

‘Dat kruipt onvermijdelijk in je hoofd!’

Jennifer Heylen (32): ‘““Bridget Jones”” probeerde ons wijs te maken dat zij geen lief kon vinden omdat ze dik was?! We gingen op een problematische manier om met normale lichamen.’

Herlinde Matthys
Herlinde Matthys Webjournalist

Jennifer Heylen (32) speelt mee in de nieuwe Iers-Belgische Streamz-reeks ‘Northern Lights’. We spraken met haar over haar eerste hoofdrol en self-love. ‘Ik wil laten zien wat ik kan’, vertelt de actrice.

‘Northern Lights’ vertelt het verhaal van twee vreemden Lloyd (Stephen Jones) en Áine (Elva Trill) die elkaar toevallig ontmoeten. Lloyd ziet Áine vanuit zijn appartement in de gietende regen op een brug staan. Hij is bang dat ze iets doms zal doen en stapt op haar af. Hij weet haar uiteindelijk te overtuigen om te schuilen voor de regen bij hem en wanneer ze aan de praat raken, ontdekt Áine dat Lloyd getuige was van een gebeurtenis die haar leven voor eeuwig veranderde. Bovendien kreeg Lloyd ook te maken met een tragedie en groot verdriet. Ze luchten hun hart bij elkaar en als kijker krijg je flashbacks te zien uit hun verleden. Daarbij maak je ook kennis met hun partners Denise (Jennifer Heylen) en Seán (Jay Duffy). Er duiken steeds meer onthullingen, bekentenissen, geheimen en leugens op.

Je speelde al in heel wat series zoals ‘Onder Vuur’ en films mee zoals ‘Hazard’, maar dit is je eerste hoofdrol?

‘Klopt. In een artikel stond ooit eens: “Jennifer Heylen, de koningin van de bijrollen”. Dat was niet slecht bedoeld, maar dat kwam wel even binnen. Ik ben dus heel blij dat ik nu een hoofdrol te pakken heb.’

Zat je daar echt op te wachten?

‘Ja. Ik denk dat iedere acteur, ondanks dat ze zeggen dat er geen kleine rollen bestaan, wel een hoofdrol wil spelen omdat je op die manier echt een personage kan spelen dat zich ontwikkelt van begin tot einde. Ik wil laten zien wat ik kan! Ik hoop dat er nu alleen nog maar hoofdrollen bijkomen.’

Je zei ooit in een interview dat je lang jezelf geen actrice durfde noemen omdat je niet naar het KASK of Herman Teirlinck ging voor een acteeropleiding.

‘Ik leerde ondertussen wel dat je niet per se klassiek geschoold moet zijn om een goede acteur te zijn. Zo zijn de beste acteurs eigenlijk kinderen. Maar een acteur die een opleiding kreeg, heeft wel vaak een meerwaarde. Zo zal ik nooit andere accenten kunnen spreken voor een rol. Vraag me dus niet om West-Vlaams of Gents te babbelen. Ik had graag een acteeropleiding gevolgd, maar dat neemt niet weg dat ik nu zonder dat diploma ook wel écht een actrice ben.’

Hoe komt het eigenlijk dat je die keuze vroeger niet maakte?

‘Het was eigenlijk niet mijn idee om te acteren. Een klasgenoot van een vriend van mij zocht iemand die luid was voor een rol en die vriend dacht onmiddellijk aan mij (lacht). Zo kreeg ik de smaak te pakken! De rol was nochtans niet glamoureus, want ik moest in een hangaar door een douche wandelen met koud water. En toch wilde ik niet naar huis en kon ik de dag erop niet wachten op opnieuw op die set te staan. Toen besefte ik dat acteren een roeping was. Ik realiseerde me dat je ook gelukkig kon zijn op je werk.’

In een artikel stond ooit eens: “Jennifer Heylen, de koningin van de bijrollen”. Dat was niet slecht bedoeld, maar dat kwam wel even binnen. Ik ben dus heel blij dat ik nu een hoofdrol te pakken heb.

Is het moeilijk om in ons medialandschap een grote rol te pakken te krijgen?

‘Het hangt gewoon van zoveel factoren af die vaak niet aan jou liggen. Ook al probeer je keihard en werk je je te pletter, toch zal je niet altijd die rol krijgen. Regisseurs weten meestal binnen de twee seconden tijdens een casting of je de geknipte persoon bent omdat ze op voorhand al een idee in hun hoofd hebben over wie best die rol speelt. Ik denk dat ik tien jaar geleden niet dezelfde kansen als nu zou krijgen omdat er nu veel meer oog is voor diversiteit in producties.’

Is het moeilijk om het niet persoonlijk te nemen als je naast een rol grijpt?

‘Ja. Ik heb vrienden die er altijd vanuit gaan dat ze een rol niet zullen hebben, want zo kunnen ze nooit teleurgesteld zijn. Ik ben van nature een dromer, dus voor ik nog maar op casting mag gaan, stel ik me al voor hoe ik op die set zou staan tussen de andere acteurs. Dat leidt al een eigen leven in m’n hoofd en als ik dan de rol niet heb, dan voelt het alsof ze iets van mij afpakken. Dat is gevaarlijk, maar langs de andere kant is mijn grote fantasie ook een meerwaarde als actrice. Al noemen ze dat nu ook delulu (lacht).’

‘Northern Lights’ is een Iers-Belgische coproductie. Je Engels is flawless: oefende je daar hard op?

‘Ik kijk al heel mijn leven naar Engelstalige realityshows zoals “The Kardashians”. Dat is mijn jarenlange voorbereiding (lacht). De regisseur zei zelfs een paar keer dat ik té Amerikaans klonk. Ik woonde vier maanden in Dublin tijdens de opnames om me volledig onder te dompelen in die taal. Het probleem was wel dat al mijn vrienden me kwamen bezoeken waardoor ik uiteindelijk toch vaak Vlaams bleef babbelen.’

Bracht in het Engels spelen extra stress met zich mee?

‘Niet echt. Engels is natuurlijk mijn moedertaal niet, dus ik moest iets meer tijd steken in het leren van mijn tekst.’

Heb je nog een bepaalde droomrol op je bucketlist staan?

‘Een romcom met Paul Mescal, dat is mijn celebrity crush! Die is zo knap! Verder zou ik graag een keertje in Rwanda draaien of in een actiefilm meespelen en mijn eigen stunts doen à la “Kill Bill”.’

Ik denk dat ik tien jaar geleden niet dezelfde kansen als nu zou krijgen omdat er nu veel meer oog is voor diversiteit in producties.

Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?

‘Ik zie mezelf heel graag. Als mensen aan mij zeggen om ergens casual gekleed te zijn, dan daag ik net op in een gigajurk, want ik verdien het beste (lacht). Ik doe gewoon waar ik zin in heb, en dat is voor mij self-love! Ik eet waar ik goesting in heb en als er iemand op een avondje uit bij is waar ik geen klik mee heb, dan zeg ik eerlijk dat ik niet kom. Tegelijkertijd ben ik ook heel hard voor mezelf. Als ik naar “Northern Lights” kijk, dan zie ik alles wat ik fout deed.’

Heb je nog bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Vroeger had ik veel meer complexen. Ik had complexen over m’n huid, terwijl ik dat nu een van mijn mooiste eigenschappen vind. Mijn huid is megazacht en heeft een prachtige kleur! Het enige waar ik nu soms nog mee worstel is mijn buik. Ik weet perfect waar ik in mijn cyclus zit aan de hand van hoe opgeblazen mijn buik is. De dag voor mijn regels ben ik precies zwanger en na mijn regels is ie superplat. Ik haat het!’

Dat is herkenbaar voor bijna elke vrouw.

‘Klopt. Onlangs zei een man tegen mij dat er niks mooier is dan een vrouw met een buikje, dat is op en top vrouwelijkheid. In eerste instantie vond ik dat een mooi compliment, maar dan dacht ik: waarom heb ik de bevestiging van een man nodig om ook dat deel van mezelf graag te zien?!’

Het enige waar ik nu soms nog mee worstel is mijn buik. Ik weet perfect waar ik in mijn cyclus zit aan de hand van hoe opgeblazen mijn buik is. De dag voor mijn regels ben ik precies zwanger en na mijn regels is ie superplat. Ik haat het!

Ben jij vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen?

‘De mooiste mensen die ik ken, hebben helemaal geen “perfect” gezicht. Ik vind vooral de manier waarop iemand praat, een glas vasthoudt of pakweg haar haar opsteekt mooi. Mensen die extreem mooi zijn – en dat zeg ik zonder slecht over hen te spreken – en die dus nooit een awkward fase kenden tijdens hun pubertijd, die ontwikkelden net omdat ze zo mooi zijn niet zoveel persoonlijkheid omdat ze toch altijd hun looks hadden om op terug te vallen. Terwijl ik net persoonlijkheid het allermooiste vind aan iemand. Daarom worden mensen die je beter leert kennen ook alleen maar mooier.’

Was je vroeger wel vatbaar voor die ideaalplaatjes?

‘Tuurlijk. Dat was voor mij ook een zoektocht. Daarom ben ik blij dat jonge meisjes tegenwoordig meer voorbeelden hebben om naar op te kijken omdat er een pak meer diversiteit is in de media. Ik keek naar “Friends”. Monica en Rachel waren graatmager! Hoe goed die serie ook is, er werd echt wel aan bodyshaming gedaan. Hetzelfde met “Bridget Jones”, ze probeerden ons wijs te maken dat zij geen lief kon vinden omdat ze zogezegd dik was?! In heel wat films werkten ze ook met een fatsuit, waarna iemand transformeerde van een lelijk eendje in een mooie zwaan door gewoon af te vallen. We gingen op een problematische manier om met normale lichamen. Dat kruipt onvermijdelijk in je hoofd! Ken je “The Roman Empire”-fenomeen?’

Ja. Dat mannen zogezegd verschillende keren per dag aan het Romeinse rijk denken.

‘Klopt! Een vriendin van mij zei dat haar versie van “The Roman Empire” was dat ze dagelijks verschillende keren dacht aan het feit dat ze mager moet blijven. En zij is slank hé! Het is toch heftig dat mannen aan iets triviaals als het Romeinse rijk denken en dat wij voortdurend bezig zijn met ons lijf. Mensen behandelen je ook gewoon anders als je wat slanker bent.’

Ik keek naar “Friends”. Monica en Rachel waren graatmager! Hoe goed die serie ook is, er werd echt wel aan bodyshaming gedaan. Hetzelfde met “Bridget Jones”, ze probeerden ons wijs te maken dat zij geen lief kon vinden omdat ze zogezegd dik was?!

Leggen we als maatschappij nog té veel de klemtoon op het uiterlijk?

‘Sowieso. Het is niet erg om te kijken naar iemands uiterlijk, maar je mag er geen bepaalde waarden of eigenschappen aan verbinden. Ken je het Halo-effect? Daarbij wijs je eigenschappen toe aan iemand op basis van een foto. Mensen met een symmetrisch gezicht die dus zogezegd volgens het ideaalbeeld mooier zijn, kregen meer positieve eigenschappen toegeëigend dan mensen die zogezegd lelijker waren. Zo werden ze als slimmer en bekwamer gezien. Dát is een probleem. Gelukkig valt dit in ons medialandschap in België in vergelijking met Hollywood nog wel mee.’

Hoezo?

‘Wij zijn niet overgefascineerd door mooie mensen. In Hollywood moet je een topmodel zijn om in een film of serie als gastrolletje nog maar gewoon te mogen voorbijlopen in beeld.’

Durf jij jezelf te zijn op sociale media of post je toch enkel afgeborstelde plaatjes?

‘Ik durf wel foto’s posten zonder make-up. Maar ik doe dit niet bewust. Ik zal nooit zoals sommige accounts voortdurend de minder toffe momenten in m’n leven online gooien, want ik vind Instagram net een plek waar ik inspiratie haal en vrolijk van word. Zo zal ik wel huilen bij mijn vrienden en niet bij mijn duizenden volgers. Ik ben ook wel echt ijdel, en daar is niks mis mee.’

Ik ben een grote people pleaser, dus ik lig echt wakker van wat mensen van mij vinden. Als ik voel dat iemand mij niet leuk vindt, zit ik daar echt mee in. Ik zal er álles aan doen zodat die me wel tof vinden.

Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er dingen waar jij mee worstelt?

Ik ben een grote people pleaser, dus ik lig echt wakker van wat mensen van mij vinden. Als ik voel dat iemand mij niet leuk vindt, zit ik daar echt mee in. Ik zal er álles aan doen zodat die me wel tof vinden.’

Raken negatieve reacties je dan enorm?

‘Absoluut! Ik ben daar heel gevoelig voor en toch blijf ik het lezen. Ik ben een fervente commentlezer. Erik Van Looy lacht daar altijd mee, maar het is sterker dan mezelf. Sommigen gaan zelfs specifiek naar een foto van me op Instagram om iets te zeggen over wat ik enkele weken daarvoor deed in “De Slimste Mens ter Wereld”, maar wat dus niks te maken heeft met die foto. Dat is toch geschift! Als je me niet leuk vindt, kan je dat alsjeblieft privé houden (lacht).’

En omgekeerd: kreeg je al te maken met vunzige reacties?

‘Dat valt eigenlijk goed mee. Het is maanden geleden dat ik een dickpic kreeg, gelukkig! Ik kreeg er weleens eentje, maar ik opende die toen ik op terras zat met vriendinnen en we stuurden die man een foto terug waarop we met z’n allen al lachend naar de lens wezen (lacht). Dat zal hem leren!’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Northern Lights’ kijken?

‘Het is een belangrijk verhaal over liefde en tragedie. Ik denk dat heel wat mensen zich zullen herkennen in de personages. De reeks lijkt in eerste instantie heel zwaar, maar ze is eigenlijk ook heel hoopvol! Er is een lichtpuntje op het einde van de tunnel. Én je moet zeker ook kijken omdat het mijn eerste hoofdrol is (lacht)!’

‘Northern Lights’ kan je vanaf 14 maart bekijken op Streamz.

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '