'Ik begon te gillen, want ik voelde álles.'
Alana (27): ‘De epidurale was uitgewerkt tijdens de spoedkeizersnede en ik voelde me als een varken dat geslacht werd’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Alana (27) had een vreselijke bevalling. De epidurale was uitgewerkt toen ze een spoedkeizersnede onderging, waardoor ze alles voelde. Simon (27) en zij zijn nu de trotse ouders van Juléon.
‘Ik ga er geen doekjes om winden: ik vond het niet leuk om zwanger te zijn’, vertelt Alana. ‘Ik had last van alle zwangerschapskwaaltjes die je maar kan opnoemen en ik voelde me dik. Ik heb niet genoten van deze periode, wat achteraf gezien wel jammer is, want die schopjes die je voelt tijdens de laatste weken zijn echt wel speciaal.’
Hartslag verdwenen
‘De gynaecoloog waarschuwde me al vroeg tijdens m’n zwangerschap dat het een grote baby zou zijn en dat ik hoogstwaarschijnlijk vroeger dan m’n uitgerekende datum zou bevallen’, aldus Alana. ‘Maar die dag kwam dichterbij en de baby gaf nog geen enkel teken dat ie klaar was om eruit te komen. We planden dan maar een datum in waarop ik zou ingeleid worden, maar de nacht ervoor kreeg ik plots weeën.’
In een mum van tijd zakte de hartslag van ons ongeboren kindje van 155 naar 50 en nog enkele seconden later viel die helemaal weg. Iedereen was in paniek en ik werd in een rotvaart naar de operatiekamer gebracht.
‘Onze baby was een sterrenkijker waardoor ik op m’n zij moest liggen met een kussen tussen mijn benen zodat hij zich nog zou draaien’, zegt Alana. ‘Ik kreeg medicatie om de weeën op te weken. Ik had al acht centimeter ontsluiting en de weeën zwakten af, maar m’n vliezen wilden maar niet breken. Enkele uurtjes later was dat wel het geval, maar in een mum van tijd zakte de hartslag van ons ongeboren kindje van 155 naar 50 en nog enkele seconden later viel die helemaal weg. Iedereen was in paniek en ik werd in een rotvaart naar de operatiekamer gebracht.‘
Gillen
‘Ze knipten m’n pershemd vlug open en voor ik het wist begon de gynaecoloog te snijden’, aldus Alana. ‘Maar de epidurale die ik bij het binnenkomen kreeg, was ondertussen uitgewerkt, waardoor ik álles voelde. Ik begon te gillen, want ik voelde me op dat moment echt een varken dat geslacht werd. Het duurde even voor de pijnmedicatie die ik kreeg z’n werk deed, maar ondanks dat voelde ik nog steeds die scherpe pijn. De opluchting was dan ook groot toen ze ons zoontje op m’n borst legden, maar ik had zoveel pijn dat ik er niet van kon genieten. ‘
‘De eerste twee weken na deze vreselijke bevalling was ik zo verzwakt dat ik niet voor ons zoontje kon zorgen, gelukkig was Simon er om alle taken over te nemen’, vertelt Alana. ‘Hij deed dit dan ook fantastisch, maar na een paar weken kreeg hij het moeilijk. Het kwam plots hard binnen dat een baby ons hele leven op z’n kop had gezet en door alle taken van mij over te nemen, had hij nog geen tijd gehad om de traumatische bevalling die hij met z’n eigen ogen had gezien te verwerken.’
Relatietest
‘Ik kon niet anders dan voor hem inspringen terwijl ik zelf nog heel zwak was en veel pijn had’, vertelt Alana. ‘Maar Simon zat zo diep dat hij even ruimte nodig had om alles een plaats te geven. Ik leefde op dafalgan en ibuprofen, maar ik dacht dat die pijn gewoon hoorde bij een keizersnede. Toen de vroedvrouw naar m’n wonde keek, zag ze dat die volledig ontstoken was. In het ziekenhuis maakten ze de snee tot tweemaal toe opnieuw open om ze te reinigen. Acht weken na de bevalling was de wonde bijna genezen en kon ik eindelijk zeggen dat ik geen pijn meer had.’
Een baby is een echte relatietest, maar we geven elkaar de nodige ruimte en we blijven communiceren. We zijn hier sowieso sterker uitgekomen.
‘Onze eerste weken zaten we dus allesbehalve op een roze wolk’, zegt Alana. ‘Ik voelde me een mislukking omdat ik niet écht bevallen was. Ze hadden naar mijn mening gewoon mijn buik opengesneden en de baby eruit gehaald. Ik leefde door de pijn ook op automatische piloot. Ondertussen besef ik dat ik zulke gedachten niet moet hebben en geniet ik van ons zoontje. Een baby is een echte relatietest, maar we geven elkaar de nodige ruimte en we blijven communiceren. We zijn hier sowieso sterker uitgekomen. We vonden onze draai en zijn heel gelukkig met ons drietjes!’
Onderschat
‘We doopten ons zoontje trouwens Juléon’, aldus Alana. ‘We hoorden zowel Leon als Juul graag, maar omdat beide namen veel voorkomen, voegden we ze samen. Ik heb het moederschap wel wat onderschat. De juiste voeding vinden, wennen aan het nieuwe slaapritme, krampjes of andere pijntjes van je kleine spruit: dat zijn allemaal dingen waar je je niet op kan voorbereiden. Het mama zijn heeft me wel veranderd in die zin dat ik rustiger ben geworden. Ik leef nu op het tempo van m’n baby terwijl ik vroeger vaak rondliep als een kieken zonder kop (lacht).‘
Deze echo werd genomen toen ik 28 weken zwanger was. Je kon al goed zijn wipneusje zien.
Deze foto is getrokken een paar uur voor we naar het ziekenhuis gingen. Mijn buik stond op springen!
De kinderarts had Juléon net gecontroleerd en Simon mocht hem daarna voor het eerst vasthouden.
Op deze foto is Juléon een dag oud.
Simon is grafisch ontwerper, dus we ontwierpen samen het geboortekaartje. Het doopsuiker stelde ik zelf samen. Ik koos voor de klassieke bonen, maar ook voor handgemaakte kaarsjes, zeepjes en artisanale koekjes.
Ik was nog te zwak om voor Juléon te zorgen, maar gelukkig droeg z’n papa goed zorg voor hem.
Deze foto is genomen op de babyborrel. Hier was de pijn eindelijk verdwenen en kon ik ten volle genieten van m’n kleine spruit.
Fotograaf Dieter Ross.
Simon en ik hebben een oudere zus, die allebei geen kinderen hebben. We vroegen hen als meter, dus Juléon zal sowieso enorm verwend worden door z’n lieve meters.
Fotograaf Dieter Ross.
Mijn oma Martha is superblij met haar achterkleinkind. Het is dan ook haar eerste achterkleinkindje.
Fotograaf Dieter Ross.
We hebben een Franse bulldog Donna. We waren heel enthousiast om haar voor te stellen aan Juléon. Ze reageerde gelukkig heel goed en we betrekken haar bij alles zodat ze niet jaloers wordt.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
