'We willen zeker nog kindjes, zo kan Liesbet dit wonderlijke avontuur ook eens van de andere kant beleven.'
Door (31): ‘Liesbet zei tegen het sperma dat het goed moest zwemmen. Het heeft geholpen.’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Door (31) en Liesbet (31) kozen voor inseminatie. Na de zesde poging was Door zwanger. Ze zijn nu de trotse ouders van Flor.
‘Mijn partner Liesbet en ik begonnen in oktober 2020 aan een nieuw avontuur: een kindje’, vertelt Door. ‘Die weg ging vlotter dan verwacht, want na heel veel uitleg, een infosessie, een screening bij de gynaecoloog én psycholoog was ik uiteindelijk na zes inseminatiepogingen zwanger. We hielden in ons achterhoofd dat het niet evident zou zijn, dus we maakten er ons nooit druk in dat we een jaar bezig waren met de inseminatie en dat er een jaar verstreek vooraleer we succes boekten.’
Smoesjes
‘Ik ben normaal niet bijgelovig, maar de eerste vijf pogingen mocht mijn vriendin door de pandemie niet mee naar binnen bij de inseminatie’, aldus Door. ‘De zesde keer wel en toen lukte het net! Liesbet zegt dat ze met het sperma “praatte” en zei dat ze goed moesten zwemmen. Het heeft alleszins geholpen (lacht). Toen kwam de volgende uitdaging: het goede nieuws een paar maanden geheim houden. Ik vertrok net op vrijgezellenweekend waar uiteraard heel wat alcohol wordt gedronken. Als smoesje vertelde ik dat ik niet mocht drinken omdat ik een darmonderzoek ging laten uitvoeren. Dat geloofden ze gelukkig.’
Liesbet zegt dat ze met het sperma ‘praatte’ en zei dat ze goed moesten zwemmen. Het heeft alleszins geholpen (lacht).
‘Ook mijn rugbyploeg maakte ik iets wijs: ik vertelde dat ik me blesseerde tijdens het verhuizen waardoor ik even niet meer zou kunnen meetrainen en matches spelen. Dat was uiteraard te gevaarlijk voor de baby. Na een drietal maanden vertelden we de waarheid. We filmden dit bij iedereen afzonderlijk en maakten er een compilatievideo van waar we nu nog regelmatig naar terugkijken. De rest van onze omgeving en kennissen lieten we het geweldige nieuws weten met een toffe foto op Facebook. We kozen voor twee peters omdat ons kindje al twee mama’s heeft.’
Overtijd
‘Ik was heel graag zwanger’, gaat Door verder. ‘Ik had de eerste maanden wel last van de typische zwangerschapskwaaltjes zoals ochtendmisselijkheid, maar voor de rest verliep alles zonder problemen en genoot ik van het kleine wondertje dat in mijn buik groeide. Zeker toen we onze baby na achttien weken voelden bewegen. Ik vond het zo fijn dat Liesbet hem dan eindelijk ook kan voelen!’
‘De bevalling verliep helaas niet zo vlekkeloos’, zegt Door. ‘Ik was vier dagen overtijd en de gynaecoloog raadde me aan om me in te leiden omdat onze baby toen al 3,9 kilo werd geschat. Als ik nog langer zou wachten, was de kans groot dat het een keizersnede zou worden omdat zijn gewicht niet meer door mijn bekken ging kunnen. Ik had speciaal prenatale kine gevolgd met Liesbet om zonder epidurale te kunnen bevallen, maar omdat er geen schot in de zaak kwam, kon ik de pijn niet meer uit houden en vroeg ik na zo’n twaalf uur toch om die spuit. Nog een hele poos later kwam ons kindje eindelijk ter wereld.’
Bloedverlies
‘Ik had heel wat bloed verloren en was doodop na de lange bevalling, waardoor ik Flor niet meteen kon vasthouden’, aldus Door. ‘Gelukkig was m’n vriendin Liesbet er om ons zoontje die eerste momenten plat te knuffelen. Toen ik weer wat aangesterkt was en Flor die eerste keer vasthield, stroomden de tranen over m’n wangen. We kozen voor de naam Flor omdat we dat mooi vinden klinken, hij kreeg een tweede naam Ernest en derde naam Jan, naar onze overleden grootvaders.’
Ik besloot na een week om te stoppen met borstvoeding omdat ik me gevangen voelde in m’n eigen huis. Ik moest de hele tijd afkolven omdat Flor niet van m’n borst dronk.
‘De eerste week had ik nog steeds ontzettend veel pijn van de bevalling waardoor alle moederlijke taakjes op Liesbets schouders terechtkwamen’, gaat Door verder. ‘Ze verschoonde hem, gaf ‘m zijn flesje, wiegde hem in slaap en troostte hem. Dat terwijl ze ook nog eens voor mij zorgde! Ik ben haar zo dankbaar! Ze was zelf ook doodop en sliep amper, maar toch stond ze altijd klaar voor ons tweetjes.’
Gevangen
‘Ik besloot na een week om te stoppen met borstvoeding omdat ik me gevangen voelde in m’n eigen huis’, zegt Door. ‘Ik moest de hele tijd afkolven omdat Flor niet van m’n borst dronk. Door die beslissing voelde ik me zowel fysiek als mentaal een pak beter. Ik ben eigenlijk niet zo veel veranderd nu ik mama ben geworden. Ik trek er graag op uit, maar we nemen ons zoontje gewoon overal met ons mee. Zo gingen we al naar trouwfeesten, vrienden, de zee , een rugbytoernooi en zelfs op reis naar Zuid-Frankrijk. Dat alles natuurlijk met de nodige aanpassingen en voorbereidingen, maar dat lukt vrij vlotjes.’
‘Liesbet en ik willen zeker nog een of twee broertjes of zusjes voor Flor’, besluit Door. ‘Zo kan Liesbet dit wonderlijke avontuur ook eens van de andere kant beleven als zij op haar beurt de volgende keer zwanger is. Ik hoop dat haar traject even goed verloopt als dat van mij!’
Deze foto postten we op onze Facebookpagina’s om onze zwangerschap aan te kondigen. Het onderschrift luidde: She’s eating for two, so I’m drinking for three. Guess what? We are mommy’s to be!
Fotograaf: Els Vallaey
Mijn beste vriendin Els is vroedvrouw, maar trekt foto’s als bijberoep. Zij nam dit kiekje toen ik zes maanden ver was en we samen op weekend waren in Bilzen.
Fotograaf: Els Vallaey
Els nam ook deze foto waarop Liesbet haar handen op mijn buik legt in de vorm van een hartje.
Fotograaf: Els Vallaey
Dit is de allereerste foto van ons klein mannetje. Hij was nog maar een paar minuutjes oud, maar zette al goed z’n keel open.
Dit is een van de eerste foto’s die we namen van Flor thuis. Hij was nog maar enkele dagen oud. Zijn bolle kaakjes zijn zo schattig.
Dit is een van de eerste keren dat hij breed glimlachte: om van te smelten!
Mijn vriendin Liesbet en ons zoontje Flor, mijn alles!
Flor en ik doen samen een dutje doen in de zetel. Niks heerlijker dan dat!
Een van onze eerste gezinsfoto’s, zie ons stralen.
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Celien (27): ‘De eerste weken had ik eerlijk gezegd nog geen moedergevoel omdat het zo pittig was’
- Garance (25): ‘De eerste maand genoot ik niet echt van het mama zijn. Ik huilde de hele tijd en ik voelde me niet goed in m’n vel.’
- Yasmin (32): ‘Ik moet eerlijk toegeven dat de overgang van een naar twee kindjes echt groot is’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
