Natúúrlijk houden vrouwen van porno. Daarom delen wij elke woensdag en vrijdag een opwindende fantasie uit je Flair van een lezer(es), om in je eentje óf met twee van te genieten. Want seks is het leukste wat er is, toch?
Oona (33) is in behandeling voor borstkanker. Ze wordt helemaal wild van de blik in de ogen van haar vriend. Ze droomt weleens van de eerste keer weer intiem kunnen zijn.
De eerste keer.
De voorbije maanden waren allesbehalve makkelijk. Operatie, chemo, de eindeloze afspraken in het ziekenhuis. Ik dacht dat ik voorbereid was op wat zou komen, maar niets had me echt klaargestoomd voor hoe ik mezelf in de spiegel zou zien: littekens waar ooit borsten waren, een lichaam dat tegelijk van mij is en niet meer van mij voelt.
Toch zit ik hier nu. In mijn eigen woonkamer, een glas wijn in de hand, en hij naast mij. Thomas. Mijn vriend, die geen seconde van mijn zijde is geweken. Hij legde dekentjes over me heen toen ik lag te rillen van de koorts, maakte smoothies als ik weer eens geen hap door mijn keel kreeg, masseerde mijn voeten toen ik dacht dat ze van pure vermoeidheid gingen afbreken. En nu kijkt hij me aan met diezelfde ogen als altijd: warm, zacht, begerend.
‘Je ziet er mooi uit’, zegt hij. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Ik lach onzeker. ‘Mooi? Met dit haar van twee centimeter en een lichaam vol littekens?’
Hij pakt mijn glas, zet het op tafel en draait zich volledig naar me toe. ‘Met dat haar, met dat lichaam, met alles wat je bent, ja. Mooi.’
De zenuwen die ik al de hele avond voel, ebben een beetje weg. Ik weet dat ik dit wil. Voor het eerst weer. Intiem. Dichter bij hem dan de afgelopen maanden mogelijk was. Ik schuif een stukje dichter en geef hem de ruimte om mij eerst te kussen.
Het voelt heerlijk, zijn lippen op de mijne. Zijn hand glijdt langs mijn wang, zijn vingers zacht tegen mijn huid. Het voelt als thuiskomen.
‘Weet je zeker dat je klaar bent?’ vraagt hij, fluisterend tegen mijn lippen.
Ik knik. ‘Meer dan.’
We staan samen op en lopen naar de slaapkamer. Het voelt vreemd, kwetsbaar, maar ook als iets wat ik zó nodig heb. Het beddengoed ruikt naar wasverzachter, het raam staat op een kier.
Hij laat me eerst gaan zitten, kijkt me nog steeds met diezelfde verlangende blik aan, waar ik zoveel schrik voor had om die nooit meer terug te zien.
Ik trek mijn T-shirt uit. Hij zegt niets, hij kijkt alleen. Niet met medelijden, niet met schrik, maar met verlangen en respect.
‘Kom hier’, fluistert hij, en hij trekt me tegen zich aan.
Zijn mond zoekt de mijne opnieuw, dieper dit keer. Ik voel zijn handen langs mijn rug, mijn taille, mijn heupen. Hij blijft net iets langer rusten bij de lijnen van mijn littekens, en in plaats van dat het me ongemakkelijk maakt, voel ik hoe mijn keel zich dichtknijpt van emotie.
Omdat hij het niet ontwijkt. Hij aanvaardt het, hij aanvaardt mij. Ik maak zijn hemd los en trek het van zijn schouders. Zijn lijf voelt warm tegen het mijne. Na alle veranderingen en al die tijd dat ze elkaar hebben moeten missen, passen onze lichamen nog altijd in elkaar. Ik ril, maar niet van de kou.
We kruipen onder de lakens. Zijn handen bewegen teder, alsof hij elke centimeter van me opnieuw wil leren kennen. Hij kust mijn hals, mijn sleutelbeen, de rand van mijn littekens. Geen haast, geen druk. Mijn adem versnelt vanzelf, mijn benen bewegen open, uitnodigend.
‘Als het te veel is, zeg je het, hè.’
Ik antwoord: ‘Ik wil je. Echt.’
Hij streelt me zacht tussen mijn benen. Ik kreun. Subtiel, maar luid genoeg voor hem om te horen hoe hard ik dit heb gemist. Het gevoel van gewenst worden. Van voelen dat mijn lichaam leeft.
Ik trek zijn boxershort naar beneden en neem hem in mijn hand. Hij is hard, klaar, maar houdt zich in om mij de controle te geven. Ik glimlach en trek hem dichter naar me toe.
Wanneer hij langzaam in me schuift, hou ik mijn adem in. Niet van pijn of benauwdheid, maar van opluchting. Het voelt als iets wat ik maandenlang niet durfde te dromen en nu eindelijk weer echt beleef. Hij beweegt traag, ritmisch, onze ogen blijven verstrengeld. Zijn hand in de mijne, stevig, alsof hij me nooit meer los wil laten.
Mijn lichaam reageert, sneller dan ik dacht. Elke stoot, elke aanraking doet me tintelen. Ik kreun, laat alles los, vertrouw me volledig aan hem toe.
De spanning bouwt zich op, tot ik met een diepe zucht klaarkom. Mijn hele lijf trilt, mijn hart bonst, en ik huil zacht van opluchting, terwijl hij nog in me beweegt.
Hij komt vlak daarna ook, kreunt mijn naam, zijn lichaam zwaar op het mijne. En ik voel alleen warmte. Warmte, en levensenergie.
Lees ook:
