When you know, you know, zegt men wel eens. Maar wanneer is dat dan juist? Wij vroegen jullie naar hét – romantische, grappige of, jawel, dirty – moment waarop jullie wisten: yep, (s)he’s the one.
Door weer en wind
Sofie (26): ‘Het was enkele dagen voor de laatste witte kerst in ons land, bijna zeven jaar geleden. Robbe zou op zondagavond naar mijn kot komen. Met de bus, dacht ik, maar blijkbaar had hij de fiets genomen, recht door de sneeuw die al enkele uren viel. Zijn fietsketting was er onderweg afgevallen en er bleek een gat in zijn schoen te zitten. Maar dat deerde Robbe niet. Verlegen en rillend van de kou kwam hij binnen. En ik, ik heb hem sinds die nacht niet meer laten gaan.’
Flirtend op de festivals
Elisabeth (25): ‘Ik leerde Oscar acht jaar geleden via gezamenlijke vrienden kennen op de laatste dag van Dour. Het klikte meteen en we hadden die dag en nacht erg veel plezier. Alleen was ik niet de enige die geïnteresseerd was in hem, ook een van mijn beste vriendinnen zag Oscar wel zitten. Om de zaken niet ingewikkelder te maken, besloot ik na het festival alle contact met hem te verbreken. Een maand later bleek Oscar echter net als ik naar Pukkelpop te gaan. Hij arriveerde pas de voorlaatste avond, op het moment dat een van z’n favoriete bands optrad, maar mocht pas de volgende dag binnen op de wei. Terwijl ik stond te genieten van Placebo stuurde Oscar me plots een sms. Ik wist even niet waar ik het had en besefte dat hij me misschien toch meer deed dan ik aan mezelf durfde toe te geven. Het hele optreden lang hebben we heen en weer zitten sms’en. Toen ik bij afloop aankwam op de camping en hem terugzag, wist ik gewoon: dit is ‘m. Een week later waren we officieel samen, vandaag nog steeds. En eigenlijk twijfelde ik daar toen al niet aan.’
Maltesers voor Meredith
Meredith (30): ‘Ik ben verslaafd aan Maltesers, de chocoladesnoepjes, niet de hond. Op een dag vertrok ik naar m’n werk en eens daar besefte ik dat ik geen jas bij had. Plots stond Anthony voor m’n neus mét mijn jas, zo lief! Toen ik aan het eind van m’n werkdag weer naar huis wandelde, ontdekte ik een zakje Maltesers in m’n jaszak.’
Samen op de pot
Chantal (28): ‘Thomas en ik waren pas samen toen ik tijdens een feestje plots onwel werd omdat ik teveel gedronken had. Hij stak toen zíjn vinger in mijn keel zodat ik kon overgeven en hield terwijl ook nog eens m’n haar vast. Daarna hebben we nog gekust ook. Ware liefde, me dunkt.’
Spaanse surprise
Charlotte (29): ‘Ik was op vakantie in Spanje met vriendinnen en had nog geen relatie met Tom. Plots stond hij voor de deur. Hij had 36 uur op de bus gezeten om me te kunnen vertellen dat hij verliefd op me was. Later die dag gingen we zwemmen in de zee. De golven waren ontzettend ruw, maar ik wilde me niet laten kennen dus dook ik samen met Tom het water in. Na amper tien minuten was ik zo ver afgedreven dat hij me moest komen redden. Hij sleurde me de rotsen op waardoor zijn voeten en benen volledig open lagen. Toen wist ik: that’s my guy!’
Poetsen in bloot bovenlijf
Annelies (31): ‘In het prille begin van onze relatie woonde ik alleen op een piepklein zolderappartement. Mijn lief bleef logeren en besliste van uit te slapen toen ik ging werken. Althans, dat dacht ik. Wanneer ik ’s avonds weer thuiskwam, was mijn stekje brandschoon én stond mijn vriend in z’n boxershort de ramen te lappen. Dat was meteen ook de laatste keer dat hij gepoetst heeft.’
Kicking cancer’s a** together
Eline (23): ‘Anderhalf jaar geleden kon mijn geluk niet op: ik had een vriendje gevonden dat in mijn ogen alles bezat wat ik zocht in een man. Twee weken later sloeg het noodlot echter toe en kreeg ik te horen dat ik een zeer zeldzame en agressieve kanker had. Ik moest onmiddellijk onder het mes. Alsof de witte – alles behalve sexy – steunkousen die ik na de operatie moest dragen nog niet erg genoeg waren, was ik ook heel erg ziek van de medicatie. Mijn vriend moest me meermaals zo’n kartonnen bakje voorhouden wanneer ik moest overgeven. De roze wolk waar ik enkele weken voordien nog op zweefde, werd bruut doorprikt toen ik te horen kreeg dat ik door de kanker geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Mijn wereld stortte in, ik vreesde dat mijn lief me zou verlaten. Maar tegen alle verwachtingen in reageerde hij erg kalm. Mijn gezondheid was het belangrijkste, zei hij. Hij beloofde me dat we samen een oplossing zouden vinden. Op korte tijd evolueerde onze kalverliefde naar een ijzersterke en onbreekbare band. Sinds die nachtmerrie weet ik dat ik mij geen beter lief zou kunnen wensen.’
Eerst shotjes, dan aspirine
Clara (24): ‘Ik leerde Len kennen op een feestje in een Frans skigebied. Na het zoveelste shotje Jägermeister belandden we op zijn kamer waar we eerst een douche namen mét onze kleren aan en vervolgens seks hadden. Tegen de ochtend, had hij m’n kleren al in de droogkast gestopt én stond hij met een glas water en een aspirine naast het bed.’
Een mini-beetje mama
Eva (29): ‘Ik wist dat Filip de ware was toen hij me voorstelde aan zijn dochters, toen twee en vier. Ik voelde aan de manier waarop ze mij behandelden dat hij hen had duidelijk gemaakt dat ik erg veel beteken voor hun papa. Ik werd met open armen ontvangen en voelde me meteen geapprecieerd. Heel pakkend was dat. Ook al zijn het mijn kinderen niet, toch zijn Filips dochters een verrijking in mijn leven. Toen de oudste onlangs aan de keukentafel zei: “Eigenlijk ben jij toch ook een mini-beetje onze mama hé?”, glunderde ik van trots.’
Shoppen voor een onbestaande stek
Channah (30): ‘Het moment waarop mijn lief en ik gepakt en gezakt terugkwamen van een weekendje Londen waar we ons blut kochten aan spullen voor het huis dat we nog niet hadden. De lampen die we toen kochten, hangen vandaag, elf jaar, later in onze woonkamer.’
Geen kinderwens, toch een baby
Annelies (29): ‘Ik was 25, plaste op een stokje en ontdekte dat ik zwanger was. Onmiddellijk wist ik dat áls ik dan toch een kind kreeg, dat het dan met hem moest zijn. Het was onverwacht, we woonden zelfs nog niet samen, en ik had geen kinderwens, maar vanaf dat eerste moment voelde het juist.’
Aanzoek vanuit New York
Annelore (26): ‘Mijn lief en ik waren een half jaar samen toen hij voor een week met z’n moeder naar New York vertrok. We misten elkaar ontzettend en chatten dagelijks. Tijdens een zoveelste chatsessie – ik stiekem achter m’n computer op het werk, hij in een winkelcentrum, al wachtend op zijn moeder die aan het shoppen was – zei hij plots: “Wat als we nu in september niet op reis gaan zoals gepland? En in plaats daarvan ons geld gebruiken om samen te wonen? Dan hoeven we elkaar niet meer te missen”. Mijn hart maakte een sprongetje. Hoewel we toen niet fysiek bij elkaar waren, was het een gelukzalig moment dat me altijd zal bijblijven. Intussen kochten we een huis en zijn we getrouwd. Dat we dat jaar niet op reis zijn geweest, vond ik uiteraard helemaal niet erg!’
Poeslief
Christina (21): ‘Een tijdje terug overleed mijn geliefde kat. Jack was echt mijn kleine vriend, mijn eerste huisdier en dat al tien jaar lang. Hij werd vergiftigd en mishandeld. Een spuitje was de enige manier om hem uit z’n lijden te verlossen. Ik had veel verdriet, meer dan ik had verwacht. Gelukkig kon ik rekenen op de steun van mijn vriend. Meer nog, op mijn verjaardag, een paar weken later, stond hij voor de deur met een kitten in zijn armen. Dat ik volledig ben gesmolten hoef ik er niet bij te vertellen zeker?’
Tranen van geluk
Karen (22): ‘Ik was 21 en had nog nooit van de liefde geproefd, tot vorig jaar geheel onverwacht de man van mijn dromen mijn leven kwam binnengewandeld. Hoewel ik wist dat Olivier me graag zag, kon ik niet altijd mezelf zijn bij hem. Ik heb geen maatje 36 en was – en nu soms nog steeds – erg onzeker over m’n uiterlijk. Hoewel ik hier met geen woord over had gerept, voelde hij die onzekerheid aan. Tijdens een gezellig avondje in de zetel nam Olivier me plots stevig vast en fluisterde hij dat ik de vrouw van zijn leven was. Hij knuffelde me nog harder en zei dat ik het beste was wat hem ooit was overkomen en dat hij mij nooit, maar dan ook nooit zou laten gaan. Tussen de tranen van geluk door probeerde ik te glimlachen. Een jaar later voel ik mij nog steeds het gelukkigste meisje ter wereld.’
Ook de liefde van de vrouw gaat door de maag
Julia (28): ‘Eva is niet bepaald een romanticus. Bloemen en kleffe kleefbriefjes zijn niet aan haar besteed. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat ze niet attent is. Toen ik nog studeerde, liep ik stage bij een hippe start-up. Het enige probleem was mijn stagementor, die ik niet anders kan omschrijven dan de Vlaamse versie van Anna Wintour. Ze eiste dat ik om 7u ’s ochtends al op kantoor was en liet me soms doorwerken tot een gat in de nacht. Mijn ouders waren op reis en mijn tienerzussen zaten volop in de examenperiode: dat ik even niet meer wist waar m’n kop stond, is een understatement. Op een avond kwam ik geradbraakt thuis. Het was al laat, maar het huis rook heerlijk. Bleek dat Eva naar de winkel was geweest en voor mijn zusjes had gekookt. Alsof dat nog niet genoeg was, stond mijn favoriete gerecht van “ons” Mexicaans restaurant op tafel. Hoewel je daar eigenlijk geen gerechten kan afhalen, had Eva de eigenaar toch weten overtuigen. Ik was zo ontroerd dat ik in tranen uitbarstte.’
Oma’s aan de top
Eline (26): ‘Een tijdje geleden gingen mijn lief en ik na het werk in alle haast boodschappen doen. We liepen in sneltempo te voet naar huis toen ik plots opmerkte dat hij niet langer naast me liep. Ik draaide me om en zag dat hij op het zebrapad was blijven staan om erg voorzichtig en met een grote glimlach een oud vrouwtje met zware boodschappentassen te helpen oversteken. Zo attent! Ik had haar zelfs niet opgemerkt en was gewoon doorgelopen en hij deed alle moeite om die vrouw veilig naar de overkant te begeleiden. Mijn hart smolt… Dat voorval deed me beseffen dat hij de man is waarvan ik wil dat hij mijn kinderen opvoedt. Hun zijn waarden en normen meegeeft, net omdat hij zo integer is.’
Droomreis wordt nachtmerrie (met gouden randje)
Serena (27): ‘Onze eerste vakantie samen naar Argentinië was een droom die eindigde in een nachtmerrie: we misten onze terugvlucht naar Sao Paolo waardoor we ook onze aansluiting naar Europa misten. Het werd een helse dag van telefoons naar luchtvaartmaatschappijen over de hele wereld maar het mocht niet baten. Gelukkig konden we nog een nachtje terecht bij een vriendin in Buenos Aires. Robbe had intussen voor zichzelf een terugvlucht kunnen regelen via zijn vluchtoperator, maar mij konden ze niet helpen. We zouden dus niet samen terugvliegen. Toen we dat te horen kregen, stortte Robbe in. Ik had ‘m nog nooit zien huilen, hij was altijd mijn sterke steun en toeverlaat. Op dat moment besefte ik dat ik die helse dag nooit overleefd had zonder hem en dat hij de man is die ik voor de rest van mijn onstuimige leven naast me wil.’
In (sea)sickness and in health
Fanny (28): ‘Eigenlijk wist ik al lang dat Bram de ware was, en dat werd enkel maar bevestigd op de dag dat hij mij ten huwelijk vroeg. We waren walvissen gaan spotten op vakantie in Reykjavik toen ik plots doodziek werd op de boot. Laten we het zo zeggen: ik heb die dag weinig dieren gezien. Bram gaf me de hele tijd erg discreet kotszakjes aan en week geen seconde van m’n zijde. Urenlang heeft hij toen voor me gezorgd. ’s Avonds ging hij op één knie en wist ik: nu we samen die walvisboot hebben overleefd, kunnen we alles aan.’
Lees ook:
