Bijna de helft van de leerkrachten uit het secundair onderwijs verlaat binnen de vijf jaar het onderwijs.
Julie (27) stapte uit het onderwijs: ‘Twee jaar lang heb ik de ene na de andere interimopdracht aan elkaar geregen.’
Uit onderzoek blijkt dat de helft van startende leerkrachten binnen de vijf jaar alweer uit het onderwijs stapt. Vooral bij leerkrachten in het secundair onderwijs lopen de cijfers hoog op, tot maar liefst 44 procent.
Volgens Vlaams volksvertegenwoordiger Vera Celis (N-VA) verlaten leerkrachten het onderwijs omwille van de hoge werkdruk en de toegenomen psychische en emotionele belasting. De N-VA-politica dringt aan om maatregelen te nemen die voelbaar zijn op de klasvloer. Minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) nuanceert de cijfers van het onderzoek. Hoewel de uitstroom van leerkrachten zeker een aandachtspunt blijft, is een zekere mate van jobmobiliteit volgens haar normaal en gezond in elke sector.
Wij spraken Julie (27) over haar keuze om niet meer voor de klas te staan.
Julie (27) stapte uit het onderwijs en werd zelfstandig makelaar
‘Na mijn middelbare school had ik geen flauw idee wat ik nu verder moest gaan studeren. Ik kwam uit de algemene richting Moderne Taal-Wetenschappen en had tijdens die opleiding van alles wat meegepikt. Even heb ik overwogen om Rechten te volgen, maar omdat ik nooit veel had hoeven studeren om erdoor te zijn, schrikte het stevige blokwerk mij toch een beetje af. Dus ben ik uiteindelijk de opleiding regentaat Nederlands-Geschiedenis begonnen. Eenmaal afgestudeerd kon ik meteen aan de slag in het onderwijs en heb ik op korte tijd een aantal mooie interimopdrachten gekregen, bij ons in de buurt.’
‘Een vaste benoeming krijg je pas wanneer er ergens een plaats vrijkomt, en dat kan jaren duren.’
‘Daarna kreeg ik een opdracht van twee weken in Brugge, en dat was gewoon de hel. Ik was langer onderweg dan ik voor de klas stond, en voor ik goed en wel was ingewerkt, waren die twee weken alweer voorbij. Twee jaar lang heb ik de ene na de andere interimopdracht aan elkaar geregen. Van de schoolinspectie kreeg ik een puik verslag, en toch was een vaste job geen optie. Want zo werkt het nu eenmaal in het onderwijs: een vaste benoeming krijg je pas wanneer er ergens een plaats vrijkomt, en dat kan jaren duren.’
‘Regelmatig moest ik tijdens een interimopdracht ook een vak geven waarvoor ik niet was opgeleid, en dat vroeg dan weer extra inwerktijd. Eén keer moest ik lesgeven aan een aantal leerlingen die bijna net zo oud waren als ik en in de toekomst definitief zouden worden geschorst wegens agressief gedrag. Met één van hen kwam ik oog in oog te staan, een situatie waar ik zonder de hulp van mijn collega’s niet zonder kleerscheuren uit was gekomen, en die je als beginnend leerkracht écht niet wil meemaken.’
Niet uit het juiste hout gesneden
‘Maar ondanks de grote werkonzekerheid en constant veranderende en stresserende schoolomgeving, heb ik toch ook veel mooie momenten beleefd in de klas. Uit het rechtstreekse contact met de leerlingen haalde ik heel veel voldoening. Tot op de dag van vandaag kom ik nog wekelijks oud-leerlingen tegen die me enthousiast aanspreken en blij zijn om mij nog eens terug te zien. Natuurlijk is de mooie verlofregeling die hoort bij een job in het onderwijs interessant. Maar laat dat vooral nooit de motivatie zijn om eraan te beginnen. Vergaderingen, lesvoorbereidingen, examens verbeteren… er komt zoveel meer bij kijken dan alleen die mooie uren voor de klas. Het uitgebreide verlof is zeker niet het mooiste wat ik heb onthouden uit mijn ervaring in het onderwijs.’
‘Twee jaar lang ben ik met volle overtuiging leerkracht geweest. En toch heb ik altijd het gevoel gehad dat ik misschien niet helemaal uit het juiste hout gesneden was voor die job. Ik was lang niet zo perfectionistisch als mijn collega’s en dat is toch een vereiste om goed te blijven meedraaien voor de klas. Daardoor heb ik op het einde van mijn tweede schooljaar uiteindelijk de knoop doorgehakt en beslist om geen nieuwe interimopdracht meer aan te nemen.’
Droomjob dankzij loopbaanbegeleiding
‘Tijdelijk ben ik in de horeca gestapt en heb ik twee administratieve jobs gedaan waarvan ik heel veel heb geleerd. Maar naarmate de tijd vorderde, kwam de droom om op zelfstandige basis te gaan werken steeds sterker de kop opsteken. Maar net zoals ik op mijn achttiende compleet vast zat met mijn studiekeuze, had ik ook nu geen flauw idee waar ik met mijn verdere carrière naartoe wilde. Tot iemand me aanraadde om loopbaanbegeleiding te gaan volgen, een traject dat voor mij een openbaring is geweest.’
‘Nadat mijn zwakke en sterke punten waren opgesomd en we overlopen hadden wat mij precies aanspreekt in een job, kwam ik als een van de mogelijke beroepen uit bij het makelaarschap. Een uitdaging die ik onmiddellijk zag zitten en waar ik meteen volop ben voor gegaan. Zodra ik wist dat ik bij de firma Dewaele als makelaar mijn stage mocht beginnen, heb ik mijn ontslag gegeven. Dat ik daarna het statuut van zelfstandige moest aannemen, betekende voor mij een sprong in het onbekende. Heel wat mensen waarschuwden mij voor het grote risico dat ik nam. En velen begrepen niet dat ik een vaste job als administratief bediende of een mooie job in het onderwijs liet staan voor een zelfstandig bestaan. Maar dat schrikte mij niet af. Ik heb geen moment getwijfeld: het was nu of nooit.’
‘Beginnend makelaars coachen: oké, maar een terugkeer naar het onderwijs sluit ik uit.’
Nooit meer terug
‘Bij Dewaele werd ik meteen heel goed omringd en begeleid door mensen met zeer veel ervaring. Maar niet alles was van de eerste dag alleen maar rozengeur en maneschijn. Financieel zette ik in eerste instantie een serieuze stap terug. Zonder de steun van mijn vriend had ik nooit kunnen beginnen aan dit avontuur. Ondertussen werk ik bijna een jaar als makelaar en beschouw ik mijn carrièreswitch als de beste beslissing die ik ooit kon nemen.’
‘Wanneer ik ’s morgens opsta, weet ik totaal niet wat de werkdag mij zal brengen. En meestal weet ik ook niet hoe laat ik ’s avonds terug thuis zal zijn, maar net dat vind ik zo aantrekkelijk. Als we later een gezin willen stichten, zal extra opvang van de oma’s onmisbaar zijn, maar dat krijgen we wel geregeld. Als makelaar werk ik op commissie, en dat maakt de druk om te presteren groot. Maar net daardoor blijf ik echt gemotiveerd. Beginnende vastgoedmakelaars zou ik ooit misschien nog wel willen coachen, maar onder andere omstandigheden zie ik mezelf niet meer naar het onderwijs terugkeren!’
Dit interview verscheen in Flair op 5 september 2017. Tekst interview: Jill De Bont / Foto’s: Karel Daems.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
