Als één iemand alle places to be kent, dan is het Maartje Diepstraten van reisblog Barts Boekje wel. Ze bundelde in Little Escapes net over de grens niet te missen plekken dichtbij, de ene keer in de stad, dan weer in the middle of nowhere. Allons-y?
Artist Residence, Brighton, Engeland
Mocht je Brighton nog niet in het vizier hebben: gaan! Met de trein ben je er vanuit het Victoria Station in Londen in een uur. Het meer dan aantrekkelijke Artist Residence vertaalt Brighton in één pand: creatief en vintage plus bovengemiddeld eten en drinken. Het hotel gaat schuil achter een negentiendeeeuwse façade met uitzicht over de West Pier. Er is een goed restaurant en een heuse caribbean-inspired Cocktail Shack (aanrader!), twaalf artist rooms, ingericht door een lokale kunstenaar, en nog eens twaalf house rooms. Bij restaurant The Set wordt een zogenoemd British tasting menu geserveerd, alles naargelang het seizoen en alles bijna too pretty to eat. Hoewel het laagdrempelige The Set Bar de voorkeur heeft. Op het menu kipnuggets met ketchup van rode kool, mac and cheese met krab en popcorn panna cotta met pindakaas toe. Het ontbijt is à la carte en staat vol met versfruitopties, huisgemaakte granola en alle ontbijtklassiekers, inclusief de mini full English die zelfs prijzen won (al is dat niet zo
‘mini’ als de naam doet vermoeden). Te laat voor het ontbijt? Duik dan even verderop binnen bij het ongecompliceerde Billie’s en bestel de hash. Een onvergetelijk (kater)ontbijt.
Da Graziella, Parijs, Frankrijk
Het kan aan ons liggen, maar tijdens een stedentrip mogen de echtgenoot en ondergetekende graag een beetje stevig lunchen. Dat kan bij Da Graziella, waar, naast de pizza op je bord, nog veel meer te zien valt. De magnifieke mozaïekmuren van de voormalige vogelwinkel bijvoorbeeld, behouden vanuit de jaren twintig. De ster van de show is echter de enorme houtoven, gemaakt van beeldschoon Italiaans sorrentogesteente en groen marmer. Daar komen de authentieke Napolitaanse pizza’s (Napels is de bakermat van de pizza) uit, die verrukkelijk zijn. Welke smaak op de groene marmeren tafels voor de houten banken en boven de smeedijzeren stoelen komt, is afhankelijk van de dag waarop je komt: de eigenaren mogen graag wat spelen met het menu. Een knapperige bodem met San Marzano-tomaten, knoflook uit Ufita en oregano uit Alburni zou zomaar eens een optie kunnen zijn. Er is charcuterie, er zijn salades en er is een huisgemaakte chocolade-‘pizza’ om mee af te sluiten; gebakken deeg badend in warme chocolademelk, doorspekt en overladen met een schaamteloze hoeveelheid poedersuiker. De eigenaren runnen ook Vivant, een puik Italiaans restaurant een deurtje verder.
Fishbar Monk, Haarlem, Nederland
Monkbar Fish. Nee. Fishbar Monk. Favoriet in Haarlem. Met stip. De visbar opende aan het Spaarne, Haarlems knapste stukje stad vlak bij een andere favoriet, Wolkers. Binnen ziet Monk er precies uit zoals een visbar er anno 2018 uit hoort te zien: ruim, veel wit, knap zeegroen tegelwerk, een hoge bar met aan het ronde uiteinde de raw bar waar de oesters uitgestald liggen en waarachter de wijn geschonken en de cocktails geshaket worden. Het menu is eveneens precies goed: oesters, vongole met zwarte pasta, een verrukkelijke bouillabaisse, zeetong gebakken in roomboter, gegratineerde scheermesjes en kreeft natuurlijk… Smullen!
Coba Taqueria, Amsterdam, Nederland
I mezcalled… to say… I love you… Ah, Coba, Coba Taqueria, wat ben je nagenoeg perfect. Ten eerste is de love voor de Mexicaanse keuken hier sowieso groot en ten tweede zijn het eten en de looks spot on: open sinds eind juni 2017 en sindsdien zit de oude garage op een stille hoek in Amsterdam-Noord iedere avond vol. Terecht. Een taqueria dus, geen tex-mexgelul. Er zijn een stuk of acht gerechten: drie kleine, rijkelijk gevulde taco’s, één grote gefrituurde (tostada) en een quesadilla. Om je vingers bij op te vreten. Dat geldt ook voor de looks: alsof je een Tarantino-set op loopt. Ongepolijst en aangekleed met een koeienvel, een cactus, ergens aan het plafond een minipiñata, achterin een Mariabeeldje tussen de ananassen en hier en daar een cowboyhoed. Je zit op een rieten krukje en eet met je handen. Nee, het hoeft allemaal niet ingewikkeld om goed te zijn. Er is een klein, verrassend aanbod aan natuurwijnen en drie ijzersterke cocktails, al is de uitgebreide tequila- en mezcalkaart de headliner.
The Riverford Field Kitchen, Devon, Engeland
Een mekka voor wie van de organic kitchen en shared dining houdt. Chef Guy Watson is namelijk niet zomaar een kok, eerder een wereldverbeteraar die met zijn vega-boxen furore maakt. ‘Making the world a better place, one box at a time’, dat is het nobele streven van Guy, en met zo’n 50.000 boxen per week maakt hij een behoorlijk begin. De basis is en blijft de veldkeuken in Devon. Hier eet je wat de pot schaft, met ingrediënten van de boerderij. Groenten voorop, maar ook vlees van eigen land en duurzame vis komen voorbij over de lange, houten tafels. Nog een streven van chef Watson: hij gelooft dat goed eten het best tot zijn recht komt in gezelschap. Wie aanschuift doet dat samen met onbekende disgenoten terwijl de planken waar je samen van eet tegelijk uitgeserveerd worden. Zet dus je sociale pet op. Reserveren is een must en niet op komen dagen onbeschoft. Zonde ook, want dan mis je het geurige versgebakken brood met de romigste boter, de kleurrijkste tajine en salades, en chimichurri om voor over de tafel te vliegen. En dan moeten de hoofdgerechten nog komen.
Max Brown Hotel Midtown, Düsseldorf, Duitsland
Het Max Brown Hotel in het Japanse kwartier in hartje Düsseldorf is een heerlijk logeeradres op een korte wandeling van de bekende Königsallee. We kennen de industrieel- chique formule al uit Amsterdam en ook daar gaat het allemaal gewoon hartstikke goed. No fuss, goede prijzen, altijd een vriendelijk woord. En toch is deze vestiging
in Düsseldorf misschien nog wel meer favoriet. Dat komt door het formaat van het hotel (veel groter dan in Nederland), onze nieuwe liefde voor de Duitse stad en de kleurrijke inrichting. Voeg daar wat Duitse pünktlich- en gemütlichkeit aan toe en je weet dat je eigenlijk maar meteen boeken moet.
https://www.instagram.com/p/BylQSJ7Cy4P/?utm_source=ig_web_copy_link
La Cour de Rémi, Bermicourt, Frankrijk
Eigenaar en chef-kok Sébastien de la Borde en zijn broers lieten alles vallen om zich te kunnen storten op hun la Cour de Rémi, een restaurant met slaapkamers in een voormalige boerderij in Noord-Frankrijk. Dat loonde: ze wisten het oude gebouw, ooit niet meer dan een vervallen gezinswoning, te verbouwen tot een boerenplaatje met een flinke dosis hedendaags design. Er zijn tien slaapkamers en een restaurant om u tegen te zeggen. Dat laatste, het restaurant, wordt geflankeerd door een fikse groente- en kruidentuin en is zelf een moderne ruimte van beton, steen, staal en een enorme eikenhouten desserttrolly, een hoogtepunt. Het menu wisselt met de seizoenen mee. De natuurwijnen komen eveneens zoveel mogelijk uit de buurt en de (vlees)messen – je mag je eigen exemplaar uitkiezen – zijn een feest voor wie van details houdt. Alle kamers zijn voorzien van een pracht van een badkamer: gigantisch bad, knappe kranen en dito tegelwerk.
https://www.instagram.com/p/BngEidPh_yV/?utm_source=ig_web_copy_link
Meer reisinspiratie:
