'Noémi's verhaal doet een beetje denken aan 'The Fault In Our Stars', minus de liefdeshistorie. Al wens je de sympathieke tiener wel een leuk vriendje à la Augustus Waters (maar dan gezond) toe.'
‘Het verhaal van de 16-jarige Noémi in ‘Het gezin’ laat een diepe indruk na’
Omdat een mens maar twee ogen en 24 uren in één dag heeft, offer ik me op om voor jullie bij te houden welk televisiemomentje van de voorbije week het uitgesteld kijken waard is. Deze week: het verhaal van Noémi in ‘Het gezin’.
Veel authentieker wordt televisie niet. De makers van het nieuwe Eén-programma ‘Het gezin’ plaatsten camera’s in de huizen en auto’s van acht Vlaamse families en lieten die gewoon draaien. In het geval van de familie Verbrugghen, bestaande uit de 16-jarige Noémi, haar mama Danielle en hond Joe Cocker, levert dit wel heel rauwe beelden op die een diepe indruk nalaten.
Wie ‘The Fault In Our Stars’ – ‘Weeffout in onze sterren’ in het Nederlands – van John Green las of zag, zal net als ik een déjà-vugevoel ervaren bij het zien van Noémi en bij het horen van haar verhaal. De Oost-Vlaamse tiener heeft geen kanker zoals haar fictief leeftijdsgenootje Hazel Grace, maar wel een andere ongeneeslijke ziekte die ervoor zorgt dat ook zij bijna voortdurend een zuurstoftank achter zich aan sleept. Noémi heeft pulmonale hypertensie, wat door haar mama beschreven wordt als ‘het is alsof ze constant een marathon aan het lopen is’. De enige hoop voor Noémie zijn twee nieuwe longen, waarvoor ze op het moment van de eerste aflevering al drie jaar op de wachtlijst staat. Helemaal onderaan.
Noémi’s verhaal deed me terugdenken aan mijn leven als zestienjarige, nu tien jaar geleden. Terwijl ik steen en been klaagde omdat ik elke weekdag om zeven uur m’n nest uit moest om in principe een hele dag te gaan optrekken met mijn vriendinnen, kan Noémi een hele nacht niet slapen omdat ze zó blij is dat twee schoolvriendinnen haar de volgende dag komen bezoeken. Ze zit op dat moment al maanden alleen thuis, omdat naar school gaan niet meer gaat. Terwijl ik het zo moeilijk vond om na school nog een opstel van ocharme honderd woorden neer te pennen (‘Schandalig, nóg werk na een hele dag in de les zitten!’), schrijft Noémie in plaats van opstellen haar eigen testament uit. En terwijl de dood op dat moment voor mij zo’n ver-van-mijn-bed-show was dat ik er nooit, zelfs niet één milliseconde aan heb gedacht, denkt Noémi serieus na over euthanasie, mocht een eventuele transplantatie mislukken.
Terwijl ik al zestienjarige zoveel moeite had om na school honderd woorden neer te pennen voor een opstel, schrijft Noémi haar eigen testament uit.
Maar was ik een meer opgewekte, vrolijke, positievere puber dan Noémi? Hell no. Noémi toont zich in de eerste aflevering van ‘Het Gezin’ – één typische puberbui buiten beschouwing gelaten – als een ongelooflijk levenslustig, uitbundig en liefdevol meisje dat de komende weken ongetwijfeld de harten van televisiekijkend Vlaanderen zal stelen. Van het gevoel voor humor waarmee ze mama Danielle, met wie ze trouwens een geweldig mooie band heeft, van repliek dient wanneer die zaagt over haar zuurstof – ‘Zijn m’n lippen al blauw? Dat is mode. De nieuwe lippenstift van Dior is ook blauw.’ – tot de volwassen relativering waarmee ze ‘t over haar kansen op geschikte longen heeft en de enorme zin om te leven die je in haar ogen afleest wanneer ze lacht: Noémi is een inspiratie. Zo iemand die je je diep doet schamen over het feit dat je net nog aan het mopperen was over een of andere futiliteit.
Ik geloof graag dat de positieve ingesteldheid van een patiënt gunstige gevolgen heeft op een eventuele goede afloop, ook al is dat natuurlijk een beetje bijgeloof. Mocht dit het geval zijn, dan zit Noémi helemaal goed en krijgt ze binnen enkele afleveringen dat verlossende telefoontje dat er een perfect paar longen klaarligt in de kliniek. Dat is alleszins wat ik nu al heel hard hoop: dat de foto van Noémi en haar mama die je bovenaan dit artikel ziet, genomen is op weg naar die langverwachte longtransplantatie. Dat die blijdschap op Noémi’s gezicht de hoop op een normaal tienerleventje is. En als het dat niet is, dan wens ik haar een eigen Augustus Waters toe, zoals in ‘The Fault In Our Stars’ (bij voorkeur een gezonde versie). Iemand die de lange wachttijd voor Noémi iets aangenamer kan maken.
Je hoeft ‘Het gezin’ trouwens niet helemaal af te schrijven als je geen zin hebt om elke keer een zakdoek vol te snotteren (want dat is wel degelijk wat ik deed). Niet elk verhaal is zo treffend als dat van Noémi. Voor het overgrote deel is het programma gewoon gestoeld op voyeurisme: even binnenkijken in de huiskamer van een ander. Zo maakten we in de eerste aflevering ook kennis met de 94-jarige Jef die er samen met z’n dochters alles aan doet om alleen te kunnen blijven wonen. De discussies van de heel slechthorende opa met zijn jonge dochter – Jef werd voor het eerst papa op z’n zestigste – zijn grappig en aandoenlijk tegelijk. Je zal twee van de drie dochters trouwens herkennen: Lieve en Mieke deden ooit mee met ‘Mijn Pop-uprestaurant!’.
Ik hoop zo hard dat we binnen enkele afleveringen te zien krijgen dat de foto van Noémi en haar mama bovenaan dit artikel genomen is op weg naar die langverwachte longtransplantatie.
Nog iemand die je misschien zal herkennen is Katrien Schotte, en wel van ‘Temptation Island’. Ondertussen heeft Katrien twee kinderen en vormt ze een nieuw samengesteld gezin met haar vriend Sam en zijn twee zonen. Ook hier gaat het puur om het herkenbare, niet om het ‘dramatische’: problemen met het nieuwe huurhuis, ondeugende kinderen die ‘s nachts koeken uit de kast pikken en het zoeken naar evenwicht in een totaal nieuwe situatie. Grappig weetje: de ex van Katrien en de vader van haar twee kinderen maakte ‘Het gezin’. Het was hij die hen vroeg voor het programma.
‘Het gezin’ bewijst dat eenvoud siert. Het dagelijkse leven van acht gewone gezinnen, weliswaar met ietwat bijzondere verhalen, gefilmd zonder ook maar enige tussenkomst van een regisseur: het blijkt genoeg te zijn om alvast één boeiende aflevering te maken. Ik kijk de komende weken om te zien of de eenvoud blijft boeien.
‘Het gezin’ zie je op woensdag om 20u40 op Eén. De eerste aflevering kan je bekijken op VRT NU.
Kijk je mee?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
