Onze columniste Nele is terug, mét baby! Ze is nu 27 weken mama van een dochter. In deze column vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Over een foto
You can’t say happiness without penis. Die quote stond jarenlang op het beginscherm van mijn smartphone. Iedere keer als ik het las, moest ik gniffelen. Een goede grap word ik niet snel beu. Maar nog voor mijn dochter geboren was, vroeg ik me af wat ik met dat beginscherm moest doen eenmaal zij er zou zijn. Want ik zag het bij andere moeders: die liepen rond met babyspuug op hun schouders en een foto van hun kroost als beginscherm van hun gsm. Een bewijs dat zij het gedaan hadden: een kind gebaard. En omdat het niet meteen sociaal aanvaard is om je uitgescheurde onderkant te tonen, is zo’n foto een mooi alternatief.
Sommige moeders hadden zelfs een bedrukt gsm-hoesje, zelfde kroost, zelfde foto of een variant ervan. Dat was voor mij helemaal next level. Het leek een soort inkomticket tot de moederclub en moeders die hun gsm ostentatief met dat hoesje naar boven op tafel legden, waren de poortwachters. Dat hun kinderen door slijtage meestal geen ogen of neus meer hadden, leek enkel ik te zien.
Uiteindelijk heb ik het tot twee maanden na de geboorte volgehouden. Sindsdien loop ik rond met babyspuug op mijn schouder en een foto van mijn dochter als beginscherm van mijn gsm. Niet om tot een of andere club te behoren, wel omdat ik met dat kleine mensje erbij nu mijn eigen clubje heb. Met eigen regels. En de eerste regel is dat we dingen mogen doen waarvan we vroeger dachten dat we het nooit zouden doen.
Met een hoog stemmetje praten tegen de baby. Met een hoog stemmetje praten over de baby, zelfs. Een foto van haar als beginscherm instellen. Al is de screensaver van mijn laptop nog steeds gewoon een foto van een berg zand uit Steve Jobs zijn persoonlijke collectie, kwestie van mezelf niet helemaal te verliezen. Nog even en ik geef haar door tijdens gesprekken aan de telefoon en in tussentijd ga ik al eens zoeken waar ik zo een bedrukt gsm-hoesje kan bestellen.
Bij elk van die dingen is het telkens opnieuw een klein beetje meer moeder worden. En dat is oké, want iedere keer als ik die foto van haar zie, moet ik gniffelen. You can’t say happiness without penis. Echt niet, probeer het maar eens. Maar voor mij kan het ook niet meer zonder aan mijn dochter te denken.
Lees meer columns van Nele:
