Er is niks mis met lekker thuiszitten in plaats van elk weekend verschillende activiteiten te doen of Vlaamse boerenkost te verkiezen boven superfoods.
#SORRYNOTSORRY: daarom is uncool het nieuwe hip
Heb jij ook het gevoel dat Instagram bepaalt wat in is en wat niet? Voel jij ook die druk om met de massa mee te posten en te liken? Je bent niet de enige. Deze lezeressen hebben schoon genoeg van ‘hip’ en pleiten warm voor een nieuw ‘normaal’.
Weg met Samson!
K3, Samson en Gert, Kaatje... alle kinderen houden wel van hen. Maar sommige ouders zijn zo obsessief bezig met educatieve activiteiten voor hun kinderen, dat het bijna not done is geworden om zo’n show te bezoeken. Alles wat ‘te commercieel’ is, is zogezegd niet goed voor kinderen. Ze moeten eerder naar een museum of koeien leren melken in een biologische boerderij. Uiteraard is daar helemaal niets mis mee, maar er is wel iets mis met het misprijzen van sommige ouders tegenover andere ouders die hun kinderen naar shows van Studio 100 of Ketnet laten gaan, of ze meenemen naar een binnenspeeltuin of de zoo. Elke ouder wil z’n kind iets bijleren, maar een kind mag ook een kind blijven. Als het niet wil, hoeft het niet naar de academie of naar de balletles. Zeker niet als ze het veel leuker vinden om te voetballen of te zwemmen. En hun ouders moeten dan al helemaal geen afkeurende blikken of opmerkingen krijgen. Iedereen z’n eigen mening, toch?
Alice (28): ‘Ik voel me altijd slecht wanneer ik zie welke dingen andere mama’s doen met hun kinderen. Zo zag ik onlangs een foto van Siska Schoeters en haar kids in een museum. Leuk voor haar, maar wij doen zoiets niet met onze kinderen. We gaan vaak gewoon naar het park of naar een binnenspeeltuin. En als het buiten regent, blijven we thuis en laat ik de kinderen spelen of tv-kijken. Ben ik dan een minder goede moeder? Soms voel ik me wel wat beschaamd, alsof ik mijn kinderen niet goed opvoed. Mijn zus laat haar dochtertje van 2,5 tekenfilms in het Frans kijken, en ze leest haar voor uit Franstalige boekjes. Mijn zoontje van 2,5 kent veel Nederlandse woorden niet eens. Hoe moet ik me daarbij voelen?
Om eerlijk te zijn zeg ik vaak niet dat we in het weekend weinig gedaan hebben met de kinderen, uit angst om veroordeeld te worden, zelfs door m’n eigen zus. Maar het is ook een kwestie van financiële middelen. Mijn zus en haar vriend hebben genoeg geld om vier keer per jaar op reis te gaan en elk weekend allerlei culturele uitstapjes te doen. Voor ons is de binnenspeeltuin of de cinema al een uitgave die we niet zo vaak kunnen doen. Als ik meer geld had, zou ik ook meer leuke dingen doen met mijn kinderen. Zo zou het leven veel gemakkelijker zijn, natuurlijk.’
Happy friyay
Elke maandag hoor je in elk bedrijf dezelfde vraag: ‘Hoe was je weekend?’ De ene na de andere collega vertelt dan een lang verhaal over uitstapjes, etentjes, tentoonstellingen, enzovoort. Wanneer jij de vraag krijgt, wil je eigenlijk zeggen dat je helemaal niets hebt gedaan. Maar nietsdoen is zo’n groot taboe geworden, dat je altijd eerst moet uitleggen waarom nietsdoen zo zalig is. Rust in je lijf, rust in je hoofd, verstand op nul en gewoon wat tv of Netflix kijken. Meer moet dat toch niet zijn? Maar vaker zeggen mensen dat ze wel ergens naartoe zijn gegaan, om toch maar iets te vertellen te hebben. Thuisblijven is zo uncool geworden dat we er ons voor schamen. Hoe kan dat?
Katrien (24): ‘Op Facebook en Instagram lijkt het de laatste jaren wel een strijd om de beste foto’s te posten van op de leukste en mooiste plaatsen. Iedereen heeft precies een geweldig leven. Als ik dan niets doe in het weekend, kan ik er bijna niet van genieten door die foto’s. Soms voel ik me zelfs wat eenzaam en vraag ik me af of ik wel genoeg doe in mijn leven. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? De yolo-manier van leven is wel leuk, maar ik vind het in onze drukke en stressvolle maatschappij al heel yolo om gewoon te kunnen relaxen.’
Ik werk heel hard tijdens de week, ik heb geen behoefte om in het weekend ook te stressen.
Halima (29): ‘Ik ga regelmatig met mijn man of vriendinnen naar de stad, naar de cinema, op restaurant, op café. Maar zodra mijn weekend te vol zit, krijg ik het benauwd. Tegen zondagavond ben ik dan zo moe dat ik me afvraag hoe ik de werkweek zal doorstaan. Als ik een heel weekend niets anders hoef te doen dan het huishouden en de boodschappen, en gewoon kan chillen, ben ik een gelukkig mens. Ik werk heel hard tijdens de week, ik heb geen behoefte om in het weekend ook te stressen. Maar ik merk dat dat een taboe is. Vrienden kijken me soms zielig aan als ik zeg dat ik geen plannen heb. Dat is heel jammer, want ik voel me er zelf heel goed bij.’
Courgetti en bloemkooldeeg
Frieten met stoofvlees? Dat eet je hoogstens een keer in de vier maanden. Eet liever quinoa met granaatappel en feta of halloumi met groentefrietjes. Pasta wordt courgetti en pizzadeeg wordt bloemkooldeeg. Gluten zijn de vijand, superfoods je beste vrienden. Gewoon eten is out, eten waarvan je niet goed weet wat het is, is in. Dat is waar eten tegenwoordig om draait. Op sociale media zal je nog zelden een foto van gewone pannenkoeken zien, het moeten pannenkoeken met havermout, kastanjes en gojibessen zijn. Nodig je mensen uit, dan moet je ook opletten dat je eten niet te oubollig is, want het moet allemaal vernieuwend, trendy én supergezond zijn. Gelukkig is er opnieuw een ommezwaai naar het pure eten, zonder poespas, met simpele ingrediënten die ook gezond zijn. Simpele gerechten staan misschien niet goed op foto, maar ze zijn wél lekker.
Ze begon met een heel betoog over waarom koolhydraten zo slecht zijn. We kregen allemaal zo’n slecht gevoel dat niemand echt nog kon genieten van mijn diner.
Anne (34): ‘Toen ik mijn familie vorig jaar uitnodigde om te komen eten, bracht mijn broer ook zijn nieuwe vriendin mee. Ze leek een leuk meisje, maar het liep al vrij snel mis, bij de hapjes. Ik had bladerdeeghapjes met ham en kaas gemaakt, en dat wilde ze niet eten omdat ze geen koolhydraten meer at. Op zich had ik daar geen probleem mee, maar ze begon meteen met een heel betoog over waarom koolhydraten zo slecht zijn en dat het veel gezonder is om ze nooit meer te eten. We kregen allemaal zo’n slecht gevoel dat niemand echt nog kon genieten van mijn diner. Het meisje wilde natuurlijk ook niet van mijn lasagne eten, waardoor de sfeer helemaal vreemd werd. Ik vind gezond eten ook belangrijk, maar niet ten koste van alles, en je moet er ook niet belachelijk over gaan doen. Er zijn grenzen. Mijn broer heeft het enkele maanden later trouwens wel uitgemaakt, haha.’
Picture perfect
Dat niemand bewust een lelijke foto van zichzelf op sociale media zet, is wel duidelijk. Maar dat zelfs normale foto’s al passé zijn, is wel heel jammer. Mensen nemen bijvoorbeeld foto’s van hun eten vanuit de lucht. Hallo, hoe doe je dat dan precies als je op restaurant zit? Om nog maar te zwijgen van de beroemde ik-hou-mijn-bord-in-mijn-handvast-en-ondertussen-zie-je-ook-even-mijn-nieuwe-schoenen-foto’s. Om de haverklap verschijnen er foto’s van designerkleren of beautyproducten alsof het helemaal niet speciaal is dat je net 60 euro hebt uitgegeven aan een mascara. Iedereen neemt weleens graag een selfie, maar sinds wanneer mag er niet meer gelachen worden? De meest bizarre poses kunnen wel, maar een brede glimlach lijkt taboe te zijn.
Fake it till you make it, dat is vooral op Instagram zo. Fit girls die er op hun foto’s magerder uitzien dan ze zijn, terwijl ze ons wel een collectief schuldgevoel geven omdat we nog een dessert nemen. De afgelopen jaren is al vaak gebleken dat veel Instagrammers 10, 20 of 100 keer proberen voor ze een foto hebben waar ze echt tevreden over zijn. Als je die moeite niet doet en gewoon een leuke foto neemt, krijg je blijkbaar niet zo veel likes. Is dat niet jammer? Mensen houden meer van al die perfecte leventjes dan van het gewone, normale leven. Terwijl er toch niks mis is met gewone, normale mensen?
Eén keer had ik na een uur nog altijd maar tien likes, en toen heb ik de foto snel weer verwijderd omdat ik dacht dat ik er niet goed uitzag.
Julie (21): ‘Soms durf ik een foto niet te posten uit angst dat niet veel mensen die zullen liken. Sommige meisjes halen moeiteloos meer dan honderd likes, ik ben al blij als ik er vijftig krijg. Eén keer had ik na een uur nog altijd maar tien likes, en toen heb ik de foto snel weer verwijderd omdat ik dacht dat ik er niet goed uitzag. Ik voel vaak druk om een echt mooie of leuke foto te posten. Daar ben ik dan urenlang mee bezig, waardoor ik niet eens altijd kan genieten van wat ik doe op dat moment. Een vriendin werd onlangs heel boos, omdat ze er niet meer tegen kon dat ik constant bezig was met perfecte foto’s. Ze noemde me zelfs fake, “zoals al die anderen op Instagram”. Ik schrok heel erg en was verontwaardigd, maar ze had eigenlijk wel gelijk. Nu probeer ik me niets meer aan te trekken van wat andere mensen zouden denken. Ik post af en toe ook eens een simpele foto die ik vroeger nooit online zou zetten. Maar dat is toch niet zo makkelijk.’
All-in? Hell no!
Je werkt maandenlang erg hard en dan wil je maar één ding tijdens je verlof: genieten. Maar tegenwoordig lijkt het alsof je ook hard moet werken op vakantie. Je móét een roadtrip maken of backpacken of elk museum bezoeken. Zodra je zegt dat je een rustige all-invakantie ook wel ziet zitten, word je zielig bekeken alsof je het domste idee ooit hebt geopperd. ‘Hoezo, all-in? Dat is toch voor “marginalen”? Wat ga je dan een hele week doen, elke dag een ligbed proberen te bemachtigen en het buffet bestormen?’ Een licht gevoel van schaamte bekruipt je en je weet even niet meer wat je moet zeggen. Maar hé, het is écht wel oké om een week of twee weken gewoon uit te rusten en je te amuseren, zonder van hot naar her te crossen. En het is ook oké om elk jaar naar hetzelfde huisje of dezelfde camping in Zuid-Frankrijk te gaan, zonder dat je je daarvoor hoeft te schamen.
Elke (35): ‘Sinds ik kinderen heb, besef ik pas hoe moeilijk het is voor ouders om op vakantie te gaan. Vroeger vond ik het altijd raar wanneer onze vrienden alweer naar hetzelfde huis in Frankrijk gingen. Maar nu gaan we gewoon mee of huren we een ander huisje in de buurt. Het is heel makkelijk, de kinderen amuseren zich en ik kom helemaal tot rust. Een vriendin schoot wel in de lach toen ik haar voor het eerst vroeg of er nog plaats was voor ons. Ik geef toe dat ik inderdaad best wat vooroordelen had over zo’n vakantie. Maar de wijsheid komt met de jaren, zeker?’
Uiteindelijk ben ik met één vriendin naar Egypte gegaan, naar een all-inhotel, en we hebben ons geen moment verveeld. En onze andere vriendinnen? Die zijn met diarree teruggekomen.
Thea (26): ‘Veel mensen hebben verre landen op hun bucketlist staan, van Azië tot Zuid-Amerika. Ik wil ook wel eens reizen naar een ver land, maar moet dat dan altijd met de rugzak en moet je dan altijd slapen in een tentje of in hostels? Vorige zomer heb ik mijn vriendinnen voorgesteld om twee weken naar een hotel in Bali te gaan, maar dat vonden ze niet goed. De horror, om vast te zitten in een hotel zonder rond te reizen. Natuurlijk wil ik uitstapjes doen, zei ik, en natuurwandelingen maken. Maar ook dat was niet goed genoeg. Uiteindelijk ben ik met één vriendin naar Egypte gegaan, naar een all-inhotel, en we hebben ons geen moment verveeld. Snorkelen, duiken, uitstapjes naar enkele historisch belangrijke plaatsen, en vaak hebben we ook zalig liggen zonnen aan het zwembad. En onze andere vriendinnen? Die zijn met diarree teruggekomen, haha.’
Tekst: Chaima Saysay
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
