Redactrice Herlinde, zelf gepassioneerd motorrijdster, geeft haar mening over de film die vanaf vandaag in de bioscoop speelt.
REVIEW: ‘””Rookie”” staat bol van de clichés en Matteo Simoni had het beter bij Limburgs gehouden’
Vanaf vandaag speelt ‘Rookie‘ in de bioscoop. In deze film kruipt Matteo Simoni in de huid van een gepassioneerde straatracer. Een passie die ik deel, maar helaas voelde ik weinig passie voor deze film. Het grote aantal clichés en het vreemde accent van de hoofdrolspeler hadden daar iets mee te maken.
Ik rij zelf al zo’n negen jaar met de motor – zowel op de baan als op het circuit – en mocht als echte motorchick, om het in de woorden van mijn collega’s te zeggen, naar de persvisie van ‘Rookie‘ gaan. Het langspeelfilmdebuut van regisseur Lieven Van Baelen vertelt het verhaal van een jonge, ambitieuze motorracer Nicky (Matteo Simoni). Tijdens een van de races gaat het helaas fout. Hij crasht en belandt met zware verwondingen in het ziekenhuis. Hij vindt onderdak bij zijn schoonzus Vero (Veerle Baetens) en haar zoon Charlie (Valentijn Braeckman). Na een lange en lastige revalidatie hoopt Nicky terug op zijn motor te springen, maar zijn lichaam kan de sport niet meer aan. Hij mist de kicks en adrenaline van het motorracen en probeert zijn droom via zijn neef te beleven. Hij traint hem om in zijn voetsporen te treden en pusht hem – tot grote frustratie van Vero – tot het uiterste. Helaas beschikt Charlie niet over hetzelfde talent.
Je kindje
Ik keek enorm uit naar deze film omdat die zich toch een beetje afspeelt in mijn eigen leefwereld. Als kleine pagadder liep ik al achter de schermen tussen de ronkende motoren, want mijn papa racete met een sidecar over heel Europa. In de grote vakantie sprongen we met ons hele gezin in de mobilhome en reden we langs verschillende circuits in Duitsland, Nederland, Frankrijk en Italië om hem over het asfalt te zien scheuren. Je kan dus wel stellen dat deze passie voor motorracen me met de paplepel werd ingegeven. Ik kan dus als geen ander beamen dat het een speciaal wereldje is. Je motor is niet gewoon een vervoersmiddel zoals je auto. Nee, het is je kindje. Je geeft hem een naam en je beschermt hem met je leven, want hij is diegene waarmee je iedere race opnieuw je leven waagt. Dat wordt heel mooi weergegeven in de film. Wanneer Nicky crasht, is hij vooral bezig met hoe zijn motor eraan toe is en dan pas hoe erg hij zélf is toegetakeld. Heel herkenbaar.
Goede en minder goede kriebels
In ‘Rookie’ draait alles rond straatracen. Afgesloten straatcircuits spreken bij iedere racer tot de verbeelding. Ze zijn o zo gevaarlijk, maar dat zorgt dan ook voor o zo veel adrenaline. Je kan er eindeloos over discussiëren dat het niet verantwoord is dat motorracers tussen strobalen en trottoirdorpels vliegen en knietjes leggen in het gras. Uiteindelijk hoort het bij de charme van de sport.
De on board-beelden gaven mij kriebels in de buik. De tunnelvisie die je hebt als je tegen pakweg 250 kilometer per uur naar een bocht toe remt, wordt namelijk heel goed in beeld gebracht.
Hoffmann, een bekende motorracer, is de stuntman van dienst. Al is stuntman hier misschien een misplaatst woord, want hij doet wat hij gewend is en waar hij in uitblinkt: racen. De on board-beelden gaven mij kriebels in de buik. De tunnelvisie die je hebt als je tegen pakweg 250 kilometer per uur naar een bocht toe remt, wordt namelijk heel goed in beeld gebracht. Het accent van Nicky (Matteo Simoni) daarentegen gaf me kriebels van een heel andere aard. Hij leerde speciaal voor deze film een eigen taaltje, maar het resultaat is een soort mengelmoes van Oost- en West-Vlaams. Ik moet eerlijk toegeven dat ik hem een stuk liever had gehoord als Matteo het gewoon bij Limburgs had gehouden.
Conflict en clichés
Verder wordt de circuitsfeer goed weergegeven: vrolijk, losjes en heel amicaal. Maar er worden ook heel wat (al dan niet correcte) clichés aangehaald. De sigaretten worden enthousiast opgestoken, het bier lustig gezopen. Het voelt allemaal wat marginaal aan en ergens vind ik het jammer dat een conflict tussen twee piloten de rode draad vormt in de film, maar het is natuurlijk ‘maar film’ en geen documentaire, het dramatische luik krijgt de bovenhand.
Daarnaast neemt het verhaal helaas ook geen onverwachte wendingen waardoor je eigenlijk van bij het begin weet wat er na die honderd minuten zal gebeuren. Er moeten geen spectaculaire wendingen à la ‘Inception’ in elke film zitten, maar een beetje onvoorspelbaarheid had ik zeker kunnen waarderen. Mag ook gezegd worden: voor de zoveelste keer doe ik mijn hoedje af voor de acteerprestatie van Veerle Baetens in deze ‘Rookie’. Zij bewijst nogmaals dat ze een van de beste actrices van ‘t land is.
Het is maar film
Als er een spin van zes meter groot op het grote scherm verschijnt of als het hoofdpersonage uit een vliegtuig valt en geen botje breekt, kan ik mezelf wijsmaken: het is film! Als een verhaal zo dicht bij je eigen leefwereld aanleunt, is het helaas een pak moeilijker om even vergevingsgezind te zijn. Wie geen link heeft met de motorsport, zal vast meer kunnen genieten van ‘Rookie’. Ik ben misschien streng, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik er meer van had verwacht, zowel van de afspiegeling van de motorracewereld als van de verhaallijnen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
