Louis Talpe (40) over ‘Onder Vuur’: ‘Dit is het zwaarste dat ik ooit al heb moeten doen’

Productiehuis Geronimo dat ‘Helden van Hier: Door het Vuur’ maakte, waagt zich nu ook aan een fictiereeks over de brandweer ‘Onder Vuur’. In deze serie staat een eigenzinnig brandweerkorps uit Oostende centraal dat de regels nogal eens aan de brandweerlaars durft te lappen. Maar dit alles is voor een goed doel: het redden van mensenlevens. Wanneer er door fouten van het korps dodelijke slachtoffers vallen tijdens een interventie, komt het voortbestaan van de kazerne in gevaar. Daarbovenop laait niet enkel het vuur hoog op, maar ook de emoties. Werk en privé lopen door elkaar, wat natuurlijk voor spanningen zorgt in de kazerne.

De dramareeks wist een indrukwekkende cast te strikken. Zo zijn de hoofdrollen weggelegd voor onder anderen Lien De Graeve, Lynn Van Royen, Sam Louwyck, Kim Van Oncen, Ann Tuts en Louis Talpe. Wij spraken die laatste over deze veelbelovende Vlaamse reeks. ‘Er waren elke dag drie brandweermannen op de set die erop toezagen dat alles zo realistisch mogelijk verliep’, vertelt Louis. ‘Bij heel wat interventies hebben we het script zelfs weggegooid en gewoon gevraagd aan die mannen wat ze zouden zeggen en doen in die situatie.’

Was het als klein jongetje je droom om brandweerman te worden?

‘Ik wilde eigenlijk piloot worden. En meer gedetailleerd: “Top Gun”-piloot. Er hing een grote poster van Tom Cruise met zijn F16 in mijn kamer. Maar ik heb wel altijd opgekeken naar brandweermannen. Mijn lagere school in Kortemark bevond zich naast de kazerne en de leukste dag van het jaar was als we een bezoekje brachten met de klas aan de brandweer. Die mannen zijn echte helden. Ze lopen tegen hun natuur een brand in of naar het gevaar toe, daar kan ik alleen maar eindeloos respect voor hebben.’



Als voorbereiding op jullie rol gingen jullie een week lang op bootcamp bij een brandweerkorps, wat hield dit in?

‘Dat was een supergoed initiatief van het productiehuis. We hebben daar niet enkel van alles geleerd van EHBO over waterslangen aansluiten en auto’s openknippen tot trappen oplopen met perslucht. Maar het heeft ons als groep ook extreem dicht bij elkaar gebracht. En dat is ook net eigen aan elk brandweerkorps: die mannen en vrouwen vormen een superhechte bende, want ze moeten elkaar blindelings vertrouwen in situaties waar het gaat om leven en dood. Ik hoop dan ook dat dit goed overkomt op televisie.’

Fysiek heel zwaar, want om realistisch te zijn: alle opnames in volle brandweeruitrusting? 

‘Ik durf eerlijk toegeven dat dit het zwaarste is dat ik ooit al heb gedaan. Het was fysiek enorm uitdagend. We speelden in volle brandweeruitrusting, maar we doen een scène vaak niet één keer, maar zeventien keer. Dat betekent dus dat je zeventien keer met een pak en perslucht van om en bij de vijftien kilo die trappen op en af moet. We droegen dat pak in totaal ook zeven tot acht uur per dag, dat is heel vermoeiend. Ik ben blij dat ik een goeie conditie heb, anders zou dit een pak moeilijker geweest zijn.’

We beklommen een torenkraan van 125 meter hoog. Dat is zonder twijfel het meest zotte en gevaarlijke dat ik ooit al heb gedaan in mijn leven.

Je deed alle stunts ook zelf, waarom?

‘In het buitenland zouden managers hun acteurs de risico’s die we in deze reeks soms namen, nooit laten lopen. De stunts zouden daar opgenomen worden in een green room op anderhalve meter met vijf matten onder. Maar ik wilde er gewoon voor gaan, net zoals de rest van het team, en ik ben blij dat het productieteam ons daar helemaal in vertrouwde. Op een gegeven moment stelden de makers ons de vraag om een torenkraan te beklimmen. Dat was niet niks, want het was de hoogste van ons land en ik denk zelfs van Europa. Niet iedereen durft dat.’

Maar jij hebt het toch gedaan?

‘Ja (lacht). Samen met Maarten (Ketels, nvdr). Je zal die scène trouwens al zien in de eerste aflevering, maar die werd eigenlijk gefilmd op de laatste draaidag. Save the best for last (lacht). Toen is mijn hartslag echt enorm de hoogte in gegaan, tot bijna 200, en dat is zonder twijfel het meest zotte en gevaarlijke dat ik ooit al heb gedaan in mijn leven, zowel op professioneel als op privévlak.’

Mag je al een tipje van de sluier oplichten? Wat hield die stunt eigenlijk in?

‘We moesten zo snel mogelijk 125 meter verticaal naar omhoog klimmen terwijl je nog eens een zware uitrusting draagt en er daarboven heel veel wind is. Ik dacht dat we die kraan waren opgevlogen en als ik nadien de beelden zag, leek dat supertraag. Maarten en ik hebben eenmaal boven een kwartier op onze rug moeten liggen om te bekomen, we waren volledig kapot!’



Het vuur dat we in beeld zien, is ook geen special effect. Werd het soms écht warm onder jullie voeten?

‘Ja. Er werd gewerkt met een soort brandgel die blijft branden. In een bepaalde scène proberen we een slachtoffer te redden dat vastzit op een brandende zolder. Terwijl ik onder die vlammen moest kruipen, raakte ik ze toch waardoor mijn vest in brand stond. Ik voelde het op dat moment wel warm worden, maar we zaten midden in een take, dus ik wilde niet stoppen. Na het draaien ging ik naar buiten en onmiddellijk stormden twee brandweermannen op me af en begonnen ze op mijn rug te kloppen. Blijkbaar stond mijn volledige achterkant in brand. Wat je ziet, is dus allemaal echt, ik heb het gevoeld (lacht).’

Zit je vrouw Tiffany dan niet met een bang hartje thuis als je zo’n gevaarlijke stunts onderneemt?

‘Ze weet dat ik nooit domme dingen zou doen of iets zou ondernemen waar ik zelf niet volledig achtersta. Ik heb ook een zoontje, dus ik kom ‘s avonds altijd graag in een geheel thuis. Je knie of rug kan wel wat pijn doen na een lange draaidag, maar ik heb nog al mijn vingers en tenen. Tif is een enorm grote steun. Als ik naar de set vertrek en zeg dat ik een kraan ga beklimmen, zegt ze niet: “wees voorzichtig”, maar wel: “amuseer je” Het is fantastisch dat ik op die manier aan mijn draaidag kan beginnen, wetende dat zij niet bang is, maar net trots is op me en volledig achter me staat.’

Na het draaien ging ik naar buiten en onmiddellijk stormden twee brandweermannen op me af en begonnen ze op mijn rug te kloppen. Blijkbaar stond mijn volledige achterkant in brand.

Je kruipt in de huid van sergeant Orlando. Heb je dingen gemeenschappelijk met die rol?

‘Ik heb net als hem niet veel geduld. Als ík iets kan doen, dan wacht ik liever niet op iemand anders, maar doe ik het gewoon zelf. Dat zelfvertrouwen heb ik wel. Ik heb ook de natuurlijke neiging om mensen te willen helpen. Zo zal ik iemand die met een platte band aan de kant staat, met veel plezier depanneren. Ik heb ook al eens iemand uit de zee gered tijdens het windsurfen, dus dat ridderlijke kantje zit er wel ergens in (lacht). Orlando heeft verder last van innerlijke demonen. Die zullen als het seizoen verdergaat meer en meer aan het licht komen, daar worstel ik gelukkig niet mee.’

Orlando lijkt inderdaad een cowboy, maar hij draagt een groot geheim en verdriet met zich mee?

‘Ik mag daar nog niet te veel over vertellen. Je zal wel zien dat interventies met kinderen enorm hard binnenkomen bij hem. In de eerste aflevering zie je ook dat hij niet meer samenwoont met zijn vrouw. Het botst tussen hen, en je vraagt je af waarom hij zo agressief is tegen haar. Er is daar duidelijk iets gebeurd, maar meer verklap ik niet.’

Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid sinds ik Tif heb leren kennen. Zij gelooft zo hard in me dat ik op den duur niet anders kan dan ook die persoon te zien die zij ziet.

Je bent dit jaar 40 geworden. Was dat een grote stap voor je of heb je geen probleem met die nieuwe voordeur?

‘Ik heb waarschijnlijk zo vaak “verdomme veertig” in mijn hoofd herhaald in de aanloop ernaartoe, dat ik het de dag waarop ik uiteindelijk verjaarde al gewend was (lacht). Ik voel me met de jaren eigenlijk steeds sterker worden als persoon waardoor ik niet meer wakker lig van dat getalletje. En fysiek voel ik me sowieso nog een twintiger. Er zal wel een moment komen dat ik een kussentje zal vragen om op te zitten als ik een hele draaidag op mijn knieën moet zitten zoals bij deze rol, maar dat is geen schande. Ik ben een heel gelukkig man, zowel op privé- als op professioneel vlak, dus wat doet die leeftijd ertoe?‘

Bij Flair staat self-love centraal. Heb jij veel self-love of is er toch ook nog wat werk aan?

‘Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid sinds ik Tif heb leren kennen. Zij gelooft zo hard in me dat ik op den duur niet anders kan dan ook die persoon te zien die zij ziet. Ik weet nu wat ik kan en wat ik waard ben. Vroeger nam ik het heel persoonlijk als ik naast een rol greep en trok ik me dit enorm hard aan. Nu weet ik dat dit niks met mijn kwaliteiten te maken heeft. Soms zoeken ze gewoon iemand anders, punt. Hetzelfde knoop ik in mijn oren tijdens het sporten. Bij het voetballen kon ik enorm balen als we verloren. Nu doe ik triatlon en als iemand me voorbijsteekt, juich ik die net toe. Ik weet namelijk dat iedereen er enorm hard voor trainde en iedereen een goed resultaat verdient.’

Tot slot: waarom moeten we naar ‘Onder vuur’ kijken?

‘We hebben het allemaal heel zwaar gehad tijdens het draaien. Maar toch stonden we elke dag opnieuw vol energie op de set, en dat ga je zien op beeld. Je zit echt ín de actie. Het is visueel ook een van de mooiste reeksen die ooit gemaakt is. En natuurlijk voor de uniformen hé (lacht).’

‘Onder vuur’ is vanaf 12 september elke zondag om 20u50 te zien op Eén. 

Lees ook:

• Nieuw seizoen van ‘On My Block’ heeft eindelijk een releasedatum
• James Cooke doet mee aan tweede seizoen van ‘Over de oceaan’
• 13 films en tv-programma’s om er weer een entertainende week van te maken