'Net zoals bij een cover van een legendarische plaat moet ik toegeven dat ook hier het origineel stukken beter is.'
REVIEW: Guillermo del Toro’s ‘Pinocchio’ mist een beetje magie
Na de klassieke Disneyfilm én de live-actionremake van Pinokkio waagde ook de bekende filmmaker Guillermo del Toro zich aan het verhaal van de iconische houten pop. Hij gaf er een originele en verrassende wending aan, maar toch kon het geheel me niet écht bekoren.
‘Pinokkio’ is de allereerste film die ik als klein meisje op videocassette had. Ik moet jullie dus niet vertellen dat ik de prent stuk heb bekeken. Letterlijk, want de band hangt nu in zielige stukjes uiteen. Het is voor mij dus een en al nostalgie! Toen Netflix aankondigde dat het ook een versie van de klassieker met de populaire houten pop zou maken, was ik uiteraard reuzebenieuwd naar wat zij ervan zouden maken. Al gebiedt de eerlijkheid me om te zeggen dat ik ook een tikkeltje sceptisch was.
Houterig
Dat laatste bleek helaas terecht. Filmmaker Guillermo del Toro, bekend van onder andere ‘The Shape of Water’ en ‘Pan’s Labyrinth’, is een kunstenaar. Dat zal ik niet ontkennen, maar ik ben persoonlijk minder fan van zijn versie van ‘Pinocchio’. Hij maakte van het verhaal een stopmotionmusical, maar de figuren zien er naar mijn mening eng uit en het geheel voelt houterig aan, terwijl enkel Pinokkio dat zou moeten zijn.
De figuren zien er eng uit en het geheel voelt houterig aan, terwijl enkel Pinokkio dat zou moeten zijn.
De rode draad is uiteraard dezelfde als die in de Disneyfilm: een houten jongetje genaamd Pinokkio dat tot leven komt, heeft een vurige wens om een échte jongen te worden. Ik erger me het eerste deel mateloos aan de marionet. Hij is luid, allesoverheersend, arrogant en heeft een bijzonder irritant stemmetje (sorry, Gregory Mann).
Etterbakje
Gelukkig went dit wel na een tijdje, maar ik blijf toch die magie missen doorheen de hele film. Het voelt meer als een poppenshow en ik kan me niet echt inleven in de personages. Geppetto jaagt me de stuipen op het lijf, terwijl hij uiteraard helemaal geen slechterik speelt, en Pinocchio blijft een etterbakje. Net zoals bij een cover van een legendarische plaat moet ik toegeven dat ook hier het origineel stukken beter is.
Gelukkig kan de krekel, Sebastian J. Cricket, me wel een paar keer aan het lachen brengen. Wat mij betreft, had het insect een grotere rol mogen krijgen. Verder is de onderliggende boodschap, in tegenstelling tot de figuren, wél mooi. Pinokkio leert dat niet iedereen te vertrouwen is, Geppetto ondervindt dat iedereen uniek is en vooral: liefde overwint alles! En laat dat nu net iets zijn dat we nooit genoeg kunnen horen.
Misschien ligt het aan mij en kan ik de Disneyversie te weinig loslaten, maar een feit is dat deze ‘Pinocchio’ veel donkerder, rauwer en enger is dan het oorspronkelijke verhaal. Je zal je verder twee uur lang sowieso niet vervelen dankzij de originele én verrassende wendingen die Guillermo aan het klassieke verhaal gaf.
Guillermo del Toro‘s ‘Pinocchio’ speelt vanaf vandaag, woensdag 23 november, in de bioscoop en staat vanaf 9 december ook op Netflix. De trailer zie je hier.
Nog meer reviews:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
