Frank De Winne en Dirk Frimout, veel verder reikt onze kennis van astronauten niet. Maar voor Emilie (26) zijn planeten, ruimtevaart en satellieten dagelijkse kost.
‘Als kind keek ik altijd naar boven. Ik was gefascineerd door het heelal en alles wat daarmee samenhing: sterren, de zon, de maan... In het vierde leerjaar al zei de lerares, nadat ik een spreekbeurt over de sterren en de planeten had gegeven, dat ik daar écht iets mee moest doen. Ook mijn ouders beseften vanaf dat moment dat de ruimte meer was dan gewoon een interesse. Voor mijn verjaardag vroeg ik vaak boeken over het heelal en op mijn kamer kleefden sterren tegen de muren en het plafond.’
Toen Frank De Winne naar het International Space Station vloog, begon ik grootser te dromen.
‘Met Eos Magazine, een tijdschrift over wetenschap waarin vroeger sterrenkaarten stonden, in mijn hand ging ik ’s avonds buiten op zoek naar planeten en sterrenbeelden. Op mijn 15de kreeg ik een telescoop en kon ik de sterrenhemel nog beter ontdekken. Dan zat ik geregeld buiten naar de hemel te staren. Toen ik ouder werd, evolueerde mijn fascinatie voor het heelal naar eentje voor de ruimtevaart. Zeker toen Frank De Winne naar de ruimte vertrok, was ik enorm onder de indruk. Tijdens zijn eerste – redelijk korte – vlucht naar het International Space Station was ik nog jong, dus daar herinner ik me niet zo veel meer van. Maar op mijn 16de vertrok hij voor een halfjaar, en dat vond ik echt fantastisch. Dat was ook het moment waarop ik grootser begon te dromen. Een Belg die naar de ruimte vertrok, dat deed me wel wat.’
Les van Frank De Winne
‘Mijn oorspronkelijke grote droom was astrofysica studeren, maar naarmate ik ouder werd en besefte dat ik heel veel aspecten van wetenschappen boeiend vond, begon ik na te denken over ingenieursstudies omwille van de veelzijdigheid. Toen ik 18 jaar werd, koos ik dus toch voor de studie burgerlijk ingenieur aan KU Leuven. Ik kon me immers later nog altijd specialiseren in lucht- en ruimtevaarttechnologie. Toegegeven, ik was ook stiekem gaan kijken wat Frank De Winne had gestudeerd. Ook hij had eerst voor burgerlijk ingenieur geleerd. Ik wist dus dat ik er nog veel kanten mee uit kon. Tijdens mijn bachelorjaren koos ik voor werktuigkunde, daarna specialiseerde ik me in lucht- en ruimtevaart. Uiteindelijk koos ik nog voor een extra master in space studies. Toen kwam ik voor het eerst in contact met Frank De Winne zelf; hij doceerde een van de vakken. In het begin was dat wel gek, want we waren allemaal best onder de indruk, maar dat wende uiteraard wel. Hij is bovendien ook een heel aangename, fijne man.’
Van droom naar werkelijkheid
‘De job die ik nu doe, was de job die ik voor ogen had tijdens mijn studies. Elk jaar maakt European Space Agency (ESA) tientallen vacatures bekend, waarvoor je kan kandideren. Op die manier kan je er als Young Graduate Trainee aan de slag, wat wil zeggen dat je een tijdelijk contract krijgt en ervaring kan opdoen. Let wel: je mag slechts voor één vacature solliciteren. Ik koos voor een job waarin ik me verder zou kunnen verdiepen in 3D-printen voor ruimtevaarttoepassingen. Dat was iets waar ik was ingerold tijdens mijn studies, en ik vond het enorm boeiend. Er zit ook heel veel potentieel in voor ruimtevaart: je kan satellietonderdelen verbeteren en efficiënter maken, maar ook gereedschap of vervangonderdelen voor een ruimtestation of maanbasis maken.’
Ik heb in mijn leven nog nooit zo uitbundig gereageerd als toen ik ontdekte dat ik aan de slag mocht bij ESA.
‘Na twee sollicitatiegesprekken en maandenlang wachten werd ik verlost uit mijn lijden: ik mocht aan de slag. Dat was een van de gelukkigste momenten van mijn leven! Ik heb in mijn leven nog nooit zo uitbundig gereageerd als toen ik dat mailtje kreeg. Het was een droom die werkelijkheid werd. Intussen zit ik in mijn laatste maanden als Young Graduate Trainee.’
Ticket naar de ruimte
‘Tuurlijk droom ik ervan om de ruimte in te gaan. Mocht iemand me morgen vragen om te vertrekken, denk ik dat ik zonder aarzelen ja zou zeggen. Om zoiets te mogen doen, moet je echter ook fysiek helemaal in orde zijn, en dan weet ik niet hoe groot mijn kansen zijn. Maar krijg ik de kans, eventueel via de commerciële ruimtevaart, dan ben ik hoogstwaarschijnlijk weg. Het blijft een droom. Het lijkt me zo bijzonder om de aarde te kunnen zien vanuit de ruimte en om gewichtloosheid te ervaren, maar het is niet mijn prioriteit. Astronauten zijn immers maar één deeltje van de ruimtevaart, en ik ben blij dat ik mijn steentje kan bijdragen.’
Persoonlijke missie
‘De meeste mensen vinden het heel boeiend als ik vertel dat ik voor ESA werk. Zoiets spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Ik vind het ook fijn om anderen te inspireren en om mijn passie te delen. Er ontbreken echt nog vrouwen in het ruimtevaartwezen, al merk ik dat het wel verbetert. Ik vind het zo leuk om te gaan spreken voor jongeren of kleine kinderen. Toen ik onlangs op mijn oude school voor de vijfdejaars mocht gaan spreken, deed me dat echt plezier.’
Ik doe mijn job zo graag dat het niet aanvoelt als werken.
‘Achteraf stuurden de ouders van een van hen dat hun zoon ook zoiets wilde studeren. Daar hoop ik altijd op als ik mijn verhaal vertel. Ook zo met dit artikel: als ik op deze manier één iemand kan overtuigen om ook voor gelijkaardige studies te kiezen, is mijn missie geslaagd. Ook ik dacht ooit dat het onmogelijk was om in de ruimtevaart te werken, en kijk waar ik nu sta: ik werk bij ESA! Ik heb er uiteraard wel hard voor moeten werken. Dat hoort erbij, maar dat heb ik er zeker voor over. Ik doe mijn job zo graag dat het niet aanvoelt als werken.’
Lees ook:
