Haar debuutroman ‘Over dit gevoel is nagedacht’ schetst een beeld van relaties in je twintigerjaren.
Tyche Beyens: ‘We maken allemaal weleens fouten in de liefde’
Hoe beschrijf jij de liefde in je twintigerjaren? Onstuimig, magisch of toch eerder ingewikkeld? Tyche Beyens is freelance scenarioschrijfster en werkte eerder onder andere al mee aan de telenovelle ‘Lisa’ en reeks ‘Meisjes’, maar eind vorig jaar kwam ze naar buiten met een boek dat helemaal van haar is: ‘Over dit gevoel is nagedacht’.
Liefde is niet meer dan de perfecte timing. Hoewel persoonlijke voorkeuren, geschiedenis, astrologische matches, opvoeding en hormonen natuurlijk ook een rol spelen, is liefde soms niet meer dan het perfecte moment waarop twee mensen elkaar vinden. ‘Over dit gevoel is nagedacht’ is een zoektocht naar de liefde van vier eind-twintigers, die dat veelzijdige begrip stapsgewijs proberen te ontleden. Het is een liefdesverhaal over voelen in een eeuw waarin zo veel wordt nagedacht.
‘Ik praat graag over de liefde en heb dat de laatste jaren dan ook met heel veel mensen gedaan’, vertelt Tyche. ‘Ik was er ook van overtuigd dat er geen auteur in mij verborgen zat, tot dit eruit kwam.’
Als een vrouw over de liefde schrijft, is het dan wel literatuur? Het lijkt wel of een liefdesverhaal enkel als literatuur wordt aanzien als het heel duister is.
Je debuutroman staat helemaal in het teken van de liefde, maar is toch geen zeemzoete romcom. Vanwaar komt die keuze?
‘Romcoms zijn vaak heel rooskleurig en steken personages in een hokje van goed of slecht. Het gaat dan bijvoorbeeld over de vrouw die verlangend wacht tot een man tot inkeer komt en beseft dat hij voor de volle 100 % voor haar wil gaan, maar zo zit de realiteit niet in elkaar. Hoe vaker ik met mensen babbel over de liefde, hoe meer het duidelijk wordt dat niet alles altijd goedkomt en iedereen weleens dingen heeft gedaan in een relatie waar hij niet trots op is. Ik wilde net iets doen met die nuance en zo een nuchter beeld geven van hoe de liefde is in je twintigerjaren. Het is dus geen romcom, maar dat wil zeggen dat sommige mensen ook niet goed weten wat het wel is.’
Leg uit.
‘Als een vrouw over de liefde schrijft en het is geen romcom, is het dan wel literatuur? Het lijkt wel of een liefdesverhaal enkel als literatuur wordt aanzien als het heel duister is, en dat het anders bij de chicklits hoort. Wat trouwens maar een vreemde term is, aangezien er toch ook niet zoiets bestaat als dicklits? Vrouwen voelen zich dan misschien vaker aangetrokken door een verhaal over de liefde, maar dat wil niet zeggen dat mannen er zich minder in zullen herkennen als ze het een kans geven. ‘Over dit gevoel is nagedacht’ is niet precies in een hokje te duwen, maar gaat wel over de kleine dingen die we allemaal herkennen en waarvan je soms niet beseft dat anderen ze ook meemaken.’
Goed voor anderen als zij vrienden kunnen zijn met hun oud lief, maar als je zoveel hebt meegemaakt lijkt het mij heel moeilijk om terug die stap te zetten.
Je kan het geen vierhoeksrelatie noemen, maar er zit wel een belangrijke link tussen de vier hoofdpersonages. Wat is de reden voor die connectie?
‘Toen ik nog aan het daten was met mijn huidig lief, kwam ik ineens iemand tegen die ooit iets had gehad met een ex van mijn lief. Toen begon het mij op te vallen dat je al datend in dezelfde stad al snel in elkaars vaarwater komt. De kans dat jij dus iemand datet die ook nog eens iets met een vage kennis gehad heeft of dat de ex van je nieuwe partner aangepapt heeft met jouw ex, is best groot. Dan ontstaat er in mijn ogen een soort onvermijdelijk spanningsveld waar alleen de mensen die er deel van uitmaken besef van hebben. Zeker wanneer je door die toevallige connecties “gedwongen” wordt om nog om te gaan met een ex. Goed voor anderen als zij vrienden kunnen zijn met hun oud lief, maar als je zoveel hebt meegemaakt lijkt het mij heel moeilijk om terug die stap te zetten. De link tussen mijn vier hoofdpersonages is uit die observaties gegroeid.’
Hoeveel zit er dan van jezelf en je omgeving in Nino, Aisha, Ingmar en Liv?
‘Ik ben eigenlijk een collage van alle personages samen. Niemand lijkt 100 % op mij, maar ze hebben allemaal wel een stukje Tyche in hen. Enerzijds omdat je als auteur dan iets sneller sympathie krijgt voor je personages en anderzijds omdat ik niemand voor de borst wilde stoten en dus makkelijker mijn eigen slechte kantjes in die fictieve mensen kon verwerken. Ik weet dat ik allesbehalve perfect ben en m’n fair share aan fouten heb gemaakt, dus die wilde ik erin steken.
Voor de relatievormen haalde ik dan wel veel inspiratie uit mijn omgeving. Ik heb er de stereotiepe en vaakvoorkomende relaties uitgehaald, zoals de situationships of de high school sweethearts, zodat iedereen zich wel ergens in zou kunnen herkennen. Daarom vragen veel mensen me nu of ik hun relatie gebruikt heb voor m’n verhaal, wat toont hoe universeel onze beleving van de liefde is.’
Een boek publiceren is gewoon ook iets naïefs. Want waarom zou je denken dat iets dat tot nu toe enkel in jouw brein geleefd heeft andere mensen ook zou kunnen interesseren of raken?
Zie je dit verhaal al voor je als serie?
‘Dit boek is eigenlijk voortgekomen uit het feit dat ik er geen audiovisueel werk in zag. Ik wilde namelijk zo graag met gedachten en gevoelens werken en de kleine dingen van het leven uitlichten. In woorden kan dat perfect, maar op beeld zou alles wat nu mooi eenvoudig is, uitvergroot moeten worden. Als iemand mij de vraag stelt, zou ik er dus wel over nadenken, maar ik denk dat ik het ook helemaal oké vind als dit verhaal gewoon op papier blijft.’
Als scenarioschrijfster maakte je altijd deel uit van een team, hoe voelt het om nu iets van jezelf volledig van start to finish te maken?
‘Heel spannend! Bij scenarioschrijven maak ik namelijk deel uit van een team en maken regisseurs en acteurs uiteindelijk hun eigen ding van wat wij geschreven hebben. Daardoor wordt er een afstand gecreëerd tussen wat ik schrijf en wat er uiteindelijk op het scherm komt en komen reacties, zijnde positief of negatief, niet bij mij persoonlijk terecht. Dat maakte een eigen roman schrijven extra spannend, want deze keer zou dat wel het geval zijn. En daar komt dan nog bij dat ik erg twijfelde aan mezelf als auteur en dus helemaal niet kon inschatten hoe mijn boek het zou doen. Een boek publiceren is gewoon ook iets naïefs. Want waarom zou je denken dat iets dat tot nu toe enkel in jouw brein geleefd heeft andere mensen ook zou kunnen interesseren of raken? Gelukkig is die spanning nu grotendeels van me afgevallen, want los van enkele negatieve reacties krijg ik zoveel lieve en mooie berichtjes binnen. Die maanden van onzekerheid zijn het dus wel waard geweest.’
Het is zalig om te weten dat ik iemand met mijn schrijfsels het gevoel heb gegeven dat hij/zijn/die niet alleen is. Dat is de kracht van kunst en literatuur.
Wat is de mooiste reactie die je tot nu toe gekregen hebt?
‘Dat mensen zich ‘gezien’ voelen door mijn verhaal. Het is zalig om te weten dat ik iemand met mijn schrijfsels het gevoel heb gegeven dat hij/zijn/die niet alleen is. Dat is de kracht van kunst en literatuur. Terwijl ik aan het schrijven was, heb ik dat ook meermaals tegen vriendinnen gezegd: “als er nog maar één iemand iets moois kan meenemen uit mijn roman, is mijn missie geslaagd”.’
Wat hoop je zelf dat mensen mee zullen nemen uit ‘Over dit gevoel is nagedacht’?
‘Het is belangrijk dat je je grenzen bewaakt en niet zomaar alles accepteert of vergeeft, maar weet ook dat relaties lang niet zo zwart-wit zijn als we denken. Niemand is enkel maar goed of slecht, fout of juist. Ik ben zelf ook soms heel kwaad geweest op mezelf voor hoe ik bepaaldes relaties heb afgehandeld, maar met wat afstand besef je dat mensen nu eenmaal fouten maken en soms niet beter weten. Ik heb de personages uit mijn eigen boek dus ook soms gehaat, maar uiteindelijk kon ik wel begrijpen waarom ze bepaalde keuzes maakten. Ik wens mensen dus toe om met minder wrok in het leven te staan. Wees milder voor een ander en vooral voor jezelf. We maken allemaal weleens fouten in de liefde.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
