Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Studio LRN

Annelies beviel te midden van corona. Dat niemand op bezoek mocht komen, breekt haar hart.

BABYB(R)ABBELS – Annelies (30): ‘De poetsvrouw stond elke ochtend aan Jutta’s bedje, maar mijn eigen mama mocht er niet in’



En plots sta je daar, met een kind in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Annelies (30) beviel te midden van coronatijden van dochter Jutta en vertelt erover in onze nieuwe rubriek Babyb(r)abbels.


Annelies (30) en Vincent (31) zijn samen de trotse ouders van Ellie (bijna 2,5) en Jutta (3 maanden). ‘We kozen voor namen die stoer en toch ook lief zijn, origineel maar niet raar. Beide namen waren al tijdens de eerste zwangerschap in de running.’ Of ze nog kinderen willen? ‘Alleen al omwille van de omstandigheden waarin Jutta geboren werd zou ik er nog eentje willen (lacht), maar laten we afwachten wat twee dametjes brengen, en daarna zien of we er nog één afkunnen.’

‘Mijn lijf en ik gaan dat wel kunnen’


‘Mijn laatste zwangerschap verliep anders dan bij Ellie. Ik had het gevoel er een tweede keer minder bewust mee bezig te zijn. Dat is een beetje jammer, maar ook wel heel normaal denk ik. Ik was wel ietsje ongeruster. Bij Ellie was ik zo naïef en maakte me nergens zorgen over, want ‘mijn lijf en ik gingen dat wel kunnen’. Jammer genoegen hebben we de laatste jaren van iets te dichtbij mogen meemaken dat dat niet altijd het geval is. En dat maakte dat ik dit keer er iets minder op durfde vertrouwen dat het wel goed zou komen. Jutta was ook een heel rustig baby’tje in de buik – anders dan haar zus – en dat hielp niet wat die ongerustheid betreft.’

Hoogzwanger een turnparcours door de living


‘De dag dat België in lockdown ging (op 13 maart, red.) startte ook mijn bevallingsverlof. De laatste week rustig zwanger zijn werd een beproeving met een pittige peuter in huis. In plaats van nog langs de kapper en de pedicure te passeren en volop in te zetten op ‘me-time’, deed ik hoogzwanger een turnparcours doorheen de living op vraag van mijn dochter en raapte ik speelgoedklei van de grond. Mentaal had ik het die dagen soms wel lastig. Zaten we nu in een slechte science fictionfilm of in een absurde komedie? Ik geraakte er niet uit…

‘Het besef dat niemand op bezoek zou mogen komen, kwam kei hard binnen. Ik was verdrietig, want ik wilde natuurlijk dat mijn ouders Jutta wel zouden mogen knuffelen. Ik wilde dat Ellie langs kon komen in het ziekenhuis. En ik wilde vooral dat Jutta niet vergeten zou worden. Nog voor haar geboorte, op 24 maart, heb ik me daar wel over kunnen zetten. Het was nu zo, en we zouden er het beste van maken. Achteraf gezien goed dat ik toen nog niet wist dat de maanden erna ook nog eenzaam zouden zijn.

Zo pittig, maar zo schoon


‘Omwille van het coronavirus was vooral mijn man wat angstig wat de bevalling betreft: we zouden terecht komen in een ziekenhuis en dat wilde hij nu eigenlijk liever niet, maar het scenario wijzigen en kiezen voor een thuisbevalling vond ik te kort dag, zo zonder deftige voorbereiding. De bevalling zelf die was uiteindelijk prachtig. Ik wist niet dat de combinatie van de woorden ‘prachtig’ en ‘bevalling’ überhaupt kon, maar ja, het kan.

Ik wist niet dat de combinatie van de woorden ‘prachtig’ en ‘bevalling’ überhaupt kon, maar ja, het kan.


De bevalling van Jutta was een prachtige ervaring. Ik had ’s middags nog een controle gehad bij de gynaecoloog en na mij eerst uitvoerig gerust te stellen over hoe het er op dat moment aan toeging in het ziekenhuis, stelde ze vast dat ik al 5 centimeter ontsluiting had. Ik fietste terug naar huis en vertelde aan mijn thuiswerkende echtgenoot dat het voor één van de dagen zou zijn. Later die middag had ik opnieuw voorweeën en rond 17u, toen we gingen wandelen met Ellie, voelde ik méér dan gewoon voorweeën. We kookten nog samen, gaven Ellie alle aandacht (en die had best een lastige dag toen) en rond 19u besloten we mijn ouders te bellen die, latex handschoenen en mondmasker inclusief – echtabsurd – Ellie zouden ophalen om te komen logeren.

Om 19u55 kwamen we aan in het ziekenhuis en exact één uur later is Jutta geboren. Alles ging zo snel, was zo pittig, maar zo schoon. Door een team van jonge vroedvrouwen werd ik door de bevalling geloodst en aangezien de gynaecoloog van wacht te laat was, hebben zij Jutta gevangen en aangereikt. Overdonderd, maar fier, zo voelde ik mij. En COVID-19? Dat was voor ver buiten het verloskwartier. Daar hebben we geen seconde aan gedacht.

Overdonderd, maar fier, zo voelde ik mij. En COVID-19? Dat was voor ver buiten het verloskwartier.


De dagen erna heb ik mijn familie wel enorm gemist, en de willekeurigheid van de lockdownregeltjes braken me zuur op. Twee ochtenden na elkaar stond er een andere poetsvrouw in de kamer, boven het babybedje even kijken naar Jutta, maar mijn eigen mama mocht er niet in?

‘Hard-verwarmende’ kraamperiode


‘De eerste weken als mama van twee in lockdown waren ‘hard-verwarmend’. Mijn bevallingsverlof tikte voorbij terwijl we niks deden, mijn man ging weer aan het werk en Ellies crèche bleef dicht. Ik wilde Jutta showen en dat kon niet. Gelukkig kregen we heel veel lieve post, werd Jutta de ‘Queen van Whatsapp’, werd er meermaals per week kraamkost geleverd op de stoep door familie en vrienden en was onze geboortelijst in no-time leeg.

Toch bleef ik hopen, zeker na de versoepelingen zoals we die al kenden, dat er zich stilaan kraambezoek zou aandienen. Maar helaas, het is wat gepasseerd. Jutta is nu drie maanden en ik zit met een bijna onaangeroerde etagère doopsuiker in onze living. Het gewone leven trekt zich stilaan terug op gang en bijna niemand denkt er nog aan eens langs te komen bij ons. Ik neem niemand iets kwalijk, en maak geen verwijten – het zijn vreemde tijden voor iedereen – maar ik heb er wél hartzeer van. Jutta wordt vergeten en dat breekt mijn moederhart. Gelukkig hebben de dame van de bakker en de apotheker waar we geregeld passeren haar al uitvoerig bejubeld. O, ironie.

Het gewone leven trekt zich stilaan terug op gang en bijna niemand denkt er nog aan eens langs te komen bij ons.


Ik probeer zeker ook de voordelen te bekijken. Ellie ging gedurende 11 weken niet naar de crèche en was er dus de eerste 9 weken van Jutta’s leven áltijd bij. Jaloezie is er daardoor niet geweest en die gewenning aan haar zusje verliep in een razendsnel tempo. En dat is ook een mooi cadeau, eentje voor het leven.

Zwangerschapsshoot

Babybrabbels Annelies

Deze foto werd gemaakt door mijn beste vriendin Laurein van Studio LRN op 16/2/20. Volledig onwetend over wat er zou komen, keken we uit naar de komst van ons zusje. 

De bevalling

Babybrabbels Annelies

Daar was ze dan! De bevalling ging eigenlijk ook gefotografeerd worden door Laurein, maar helaas, verboden nu. We probeerden het zelf, zo goed en kwaad als we konden. 

Home sweet home

Babybrabbels Annelies

We genoten in het ziekenhuis van de rust alvorens we, sneller dan verwacht omwille van gemis van Ellie, weer huiswaarts keerden. 

Geboortekaartje

Het geboortekaartje van Jutta was een drieluikje en zat in een envelop van melkpapier. Het werd ontworpen door Olga van Minn momentvormgeving en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat we haar vroegen voor het kaartje. Ze luisterde naar wat we echt wilden. Achteraf gezien is het trouwens een beetje grappig dat een kaartje van een gezin op bed zo treffend zou zijn voor die kraamweken vanuit ons kot, alsof we op voorhand al wisten dat het zo zou zijn.

Geboortesuiker

nnWe kozen bewust voor budgetvriendelijke doopsuiker die qua kleuren paste bij het geheel. En aangezien we allebei geen suikerbonen lusten, was dat sowieso uitgesloten. De confituur maakte mijn mama, en de thee is groene thee met wilde rozen en amandelschilfers.

(K)raamportret

Babybrabbels Annelies

Toen Jutta een dikke maand oud was, kwam Foto Livo een raamportret maken. De eerste foto’s van ons vieren waren een feit! Hoera!

Jutta

Babybrabbels Annelies

We gaan Jutta later altijd kunnen vertellen in wat voor een bijzondere tijd ze geboren is, en deze foto’s zijn een mooi aandenken. Bittersweet, zo waren de afgelopen weken.

Annelies, Ellie en Jutta

Babybrabbels Annelies

Foto’s: eigen foto’s, Foto Livo en Studio LRN


 

Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '