Wat voorafging: Liesl is serieus toegetakeld na haar gevecht met Alec. Even later wordt Alec vermoord teruggevonden.
'Je geeft dus toe dat je vanmorgen nog bij je professor bent langsgegaan?'
Liesl staarde naar de rechercheur die tegenover haar stond. Vermoeid wreef ze over haar voorhoofd. De bonkende pijn was alleen maar toegenomen sinds de politie haar in de late namiddag op haar kot opgepakt had voor verhoor. Margot had hen wezenloos nagestaard. Sindsdien had ze niemand bekend meer gezien.
'Ja', antwoordde Liesl uiteindelijk. 'Ik ben nog bij hem langsgegaan.'
'Met welke bedoeling?'
'Ik wilde iets uitpraten met Alec.'
De rechercheur keek haar lang en onderzoekend aan.
'Is dat normaal dat je ’s morgens in alle vroegte bij je professor thuis langsgaat?'
Liesl ging met haar tong over haar lippen. Ze had dorst maar durfde niet om wat water te vragen.
'Het heeft geen zin te ontkennen', zei de rechercheur. 'Wij hebben het koord waarmee Alec gewurgd werd op je kot gevonden.'
'Is het niet zo dat je al een tijdje een relatie had met je professor? Eentje die zorgvuldig geheim gehouden werd?'
Liesl gaf geen antwoord.
De rechercheur legde plotseling een foto voor haar op de tafel. Die liet niets aan de verbeelding over. Zij en Alec. In een niet mis te verstane pose. In de aula. De avond dat ze betrapt waren.
Liesl sloot haar ogen. Ontkennen had geen zin meer.
'Ja, we hadden een relatie.'
'Meer nog, jouw professor heeft die gisterenavond beëindigd.'
'Ja.'
'Tegen jouw wil in.'
'Ja.'
'Dat is dus de reden waarom je vanmorgen bij hem langsging.'
'Ja, ik wilde het met hem uitpraten. Ik wilde hem niet kwijt.'
Liesl besefte hoe haar woorden klonken. Maar het was de waarheid.
'En dat gesprek liep niet zoals jij wilde. Alec wilde niets meer met je te maken hebben.'
'Nee, het was voorbij.'
De rechercheur ging voor haar aan tafel zitten. Dat intimideerde haar.
'Jullie hebben gevochten. De professor had schrammen in zijn gezicht. Van jou, neem ik aan?'
Liesl zweeg.
'En je oog?'
'Alec sloeg me.' Liesl wist hoe dat overkwam.
De rechercheur tikte met zijn nagels op de tafel. Het bleef lange tijd stil.
'Ik zal je zeggen hoe het gegaan is', zei hij toen kil. 'Jij hebt hem gekrabd. Hij heeft jou geslagen. Jullie zijn elkaar te lijf gegaan waardoor hij gevallen is. Met zijn hoofd tegen de paal van de trapleuning. Er is bloed op aangetroffen. Jouw professor lag weerloos op de grond. Toen heb jij hem gewurgd.'
Liesl keek de rechercheur sprakeloos aan. Ze schudde haar hoofd.
'Nee, zo is het niet gegaan. Alec is inderdaad tegen de paal gevallen. Maar toen ben ik weggegaan. Hij leefde nog toen ik zijn huis verliet.'
'Ik geloof je niet', zei de rechercheur toonloos. 'Hij heeft je vernederd, niet? Hij heeft nog seks met je gehad. Hij heeft je nog gebruikt en daarna stuurde hij je weg. Dat deed bij jou de stoppen doorslaan.'
Liesl schudde opnieuw haar hoofd.
'Nee', zei ze paniekerig. 'Zo is het niet gegaan.'
De deur ging open. Een tweede rechercheur kwam binnen. Hij zei iets tegen de man voor haar aan de tafel. Liesl veegde haar opkomende tranen weg.
'Het heeft geen zin meer te ontkennen, Liesl.' De rechercheur keek haar strak aan. 'Wij hebben het nylon koord waar Alec mee gewurgd werd op jouw kot gevonden.'
Liesl keek geschokt op.
'Je bent gearresteerd voor verdenking van moord op jouw professor.'
Lees het vervolg van dit spannende verhaal volgende zaterdag op Flair.be!
Lees hier alle eerdere afleveringen.
Tekst: Anja Feliers
