Je biologische klok tikt, maar die juiste partner ontbreekt. Kies je dan alleen voor een kind of niet? Wanneer weet je dat je echt klaar bent voor het solomoederschap? En met welke twijfels en vragen worstel je dan? Emmie (29) is er klaar voor om mama te worden. Ze geeft zichzelf nog een jaar, maar als die partner voor haar dertigste niet komt, gaat ze voor solomoederschap.
‘Ik ben een planner en had ook wel een plan voor mijn leven. Zo wilde ik jong mama worden, maar soms moet je je plannen bijsturen omdat je niet de juiste tegenkomt. Dit is geen plotse beslissing, want alle vragen en scenario’s zijn al door mijn hoofd gegaan. Ik denk dat de conclusie gewoon is dat ik klaar ben voor dat kind. En als die partner niet komt, doe ik het alleen. Omdat ik voorbereid wilde zijn, ben ik vorig jaar gestart met de gesprekken en testen in het ziekenhuis. Ik had verwacht dat dat langer zou duren of dat men daar zou zeggen dat ik te jong ben – je hoort soms op fora dat je vóór je dertigste niet geholpen wordt – maar alles ging heel vlot, dus niet veel later mocht ik starten. Ik woonde toen net alleen. Mijn huis was gerenoveerd, dus in principe was ik er klaar voor, maar toen kwam corona.’
‘De meeste van mijn vriendinnen krijgen nu kinderen. Ik wil dat mijn kindje met hen kan opgroeien, dat er geen te grote kloof is.’
‘Ik zal als alleenstaande moeder al veel alleen moeten doen. Het begin, de zwangerschap, wilde ik bewust niet alleen beleven, opgesloten in mijn huis. Nu is alles weer open, maar na het voorbije jaar wil ik mezelf nog een kans geven. Alleen een kind krijgen is voor mij nooit een taboe geweest, maar mijn droom is ergens nog steeds een klassiek gezin mét partner te kunnen hebben, zeker nu ik mijn broer papa heb zien worden en zag hoe intiem en mooi dat met z’n tweeën kan zijn. Ik wil mezelf nog even de tijd geven. Ik stel me open, ontmoet mensen, ga op dates… Misschien kom ik de ware toch nog tegen? Ik ben nog steeds op zoek naar de liefde. Daarop wil ik gerust nog enkele jaren wachten, zolang hij maar kinderen wil. Voor mij legt dat geen druk op het hele datingproces. Het is net omgekeerd: weten dat ik bij wijze van spreken morgen alleen kan starten, geeft rust. Het mag, maar moet niet. Ik weet dat ik sterk genoeg ben om dit alleen te doen.’
Kinderkamer: check
‘Ik heb stage gelopen in de zorg bij kinderen en in kinderdagverblijven. Ook bij vrienden vind je me bij de kinderen. Voor mijn metekindje is een hele kinderkamer ingericht in mijn huis, al was dat ook wel met voorbedachten rade. Het is de deur die ik een beetje dichthoud als er dates op bezoek zijn (lacht). Ook mijn vrienden zeggen dat ik een geboren mama ben. Puur praktisch lukt het, want ik heb een administratieve functie in het onderwijs, ben deels vastbenoemd en heb ook nog een flexi-job. Ik heb een goede vriendengroep en ouders die voor me klaarstaan. Ik maak me geen illusies over het moederschap: ik weet dat het zwaar zal zijn en dat alles voor mij is, ook als ik een mindere dag heb. En ja, ik ben nog jong, maar was op mijn twintigste al klaar om moeder te worden. De meeste van mijn vriendinnen krijgen nu kinderen: ik wil dat mijn kindje met hen kan opgroeien, dat er geen te grote kloof is. Ik voel bij hen soms wat schroom om over hun kindergeluk te praten, uit angst om mij te kwetsen, maar dat wil ik absoluut niet. Ik geef mezelf nog een klein jaar.’
‘In de zomer van 2022 word ik 30, en als ik dan nog alleen ben, ga ik ervoor. De meeste mensen rondom me settelen zich nu. Ik geniet nog even volop van mijn vrijheid en hobby’s zoals paardrijden, ik werk veel en ga uit… Ik weet dat het leven met een kind voor honderd procent in het teken van dat kind zal staan en dat er dan weinig ruimte zal zijn voor mij – of toch de eerste jaren – maar dat heb ik ervoor over. Soms denk ik: waarom moet het me zoveel tijd, geld en energie kosten als je ook gewoon van een onenightstand zwanger kan worden? Maar dat is niet wie ik ben. Niemand weet wat de toekomst brengt, maar als Moeder Natuur het me gunt, zit er in de mijne zeker een kind.’
Lees ook:
