Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Tim De Backer

Barbara (35) en Lise (30) vertellen hoe zij erin slagen om relaxed te feesten.

Zo vieren zij kerst als nieuw samengesteld gezin: ‘Ons gezin voelt pas compleet als iedereen er is’



De feestdagen zijn voor elke familie weleens een uitdaging, en dat geldt zeker voor nieuw samengestelde gezinnen. Meer chaos, meer overleg, meer geregel... Twee nieuwe gezinnen vertellen hoe zij erin slagen om relaxed te feesten.


 

Barbara (35) en Olivier (42) zijn bijna 4 jaar samen. Haar dochters Nyah (11) en Lora (8) blijven om de week bij hen. Sophia (8 maanden) is de dochter van hen samen. Kerst vieren de oudste meisjes bij hun papa, op oudjaar zijn ze bij Barbara en Olivier.


‘Olivier heeft een grote sprong moeten maken: in enkele jaren tijd ging hij van vrijgezel naar een gezin met vier vrouwen. Maar hij pakt het aan alsof hij nooit iets anders gekend heeft. De manier waarop hij met mijn dochters omgaat en wat hij voor hen doet... Er is geen verschil in de liefde die hij voelt voor Sophia en voor de twee oudsten, die biologisch gezien niet zijn kinderen zijn. En dat voelen zij ook. Het maakt mij nog zekerder dat wat wij hebben, goed zit. Het heeft er bovendien ook voor gezorgd dat de vorming van ons nieuwe gezin vrij soepel is verlopen. Natuurlijk was er weleens een drempel. Olivier is bijvoorbeeld wat strenger dan ik in de opvoeding, en toen hij zich begon te moeien, vond ik dat soms lastig. Ook de meisjes reageerden daar af en toe op, maar nu loopt alles vlot en vullen we elkaar goed aan.’

Er is geen verschil in de liefde die Olivier voelt voor de kinderen, of ze nu van hem zijn of niet. Dat voelen zij ook.

Onze cocon


‘Olivier en ik maken erg veel plezier samen. We vinden ook dezelfde dingen belangrijk in een relatie, namelijk genoeg tijd doorbrengen met elkaar en elkaar geregeld knuffelen. Hij is niet elke avond thuis, omdat hij opvoeder in een internaat is en dus vaak ’s avonds en ’s nachts werkt. Op dinsdagavond is hij wel altijd thuis, en die avond is voor ons heilig. Het is onze feestdag midden in de week, zeker als Nyah en Lora ook thuis zijn. We moeten dan niet per se activiteiten plannen. Gewoon genieten van het samenzijn, helpen bij het huiswerk, samen eten maken, een spelletje spelen, plezier maken of wat naar tv kijken is dan al genoeg. Samen in onze cocon zitten, heerlijk.’

Nog een baby?


‘Ik heb even getwijfeld of ik nog wel een kindje wilde. Ik was immers al enkele jaren uit de pampers en de nachtelijke voedingen. Nyah en Lora waren al wat zelfstandiger, en ik vond dat fijn. Maar het voelde zo goed tussen ons dat we toch heel graag nog een kindje wilden, en nu ben ik daar enorm blij om. Lora wilde eerst liever een broertje, maar net als Nyah is ze intussen echt gek op haar zusje. Omgekeerd houdt Sophia ook veel van hen; het is alsof ze twee extra mama’s heeft. Oké, pampers verversen zullen ze niet doen, maar ze spelen met haar, overladen haar met aandacht en zijn bezorgd om haar. Die gezellige drukte als iedereen samen is... Dat is echt het leukste gevoel.’

Die gezellige drukte als iedereen samen is... Dat is echt het leukste gevoel.

De meisjes missen


‘Elk jaar maken we een foto van ons samen als kerstkaartje. Dit jaar zal dit artikel het kerstcadeau zijn voor de grootouders, want we hebben het hen nog niet verteld (lacht). We kijken uit naar de feestdagen, omdat we allemaal graag samen zijn. Ik ben mijn mama verloren toen ik 11 jaar was. Voor mij is kerst, het familiefeest bij uitstek, sindsdien altijd een beetje een moeilijk feest. Het is dubbel: ik ben graag bij mijn familie, maar het gemis blijft altijd. Als ook Nyah en Lora er dan niet zijn, doet dat twee keer zo veel pijn. Maar ook al mis ik hen, het is enorm fijn om te weten dat ze graag bij hun papa en zijn nieuwe partner zijn en zich daar ook amuseren. Het is geen enkel probleem om hen eens te bellen als ik dat wil. Dat vind ik wel een geruststelling.’

Lekker flexibel


‘De wissel voor de meisjes valt elke week op zondagavond, al zijn hun papa en ik daar wel vrij flexibel in. Meestal laten we de regeling gewoon doorlopen in de feestperiodes; dit jaar komt het nu zo uit dat ze daardoor voor het tweede jaar op rij kerst vieren bij hun papa en op oudjaar bij ons zijn. Op kerstavond gaan Olivier en ik vieren bij zijn ouders, op kerstdag komen mijn papa en zijn vriendin langs. Zij brengen dan een cadeautje mee voor de meisjes, dat onder de kerstboom blijft liggen tot ze terug zijn. Op oudejaarsavond komt een hele groep vrienden met hun kinderen eten bij ons thuis, en dat is leuk voor de meisjes. Ze zijn dan ook net weer thuis, dus ik sleur hen liever niet meer ergens naartoe, maar laat hen op hun gemak wennen. Mijn vader komt ook meevieren op oudjaar, dus zo krijgen we de hele bende toch samen. Je voelt wel dat het moeilijker is om alle leden van de familie met een kerstbezoek te kunnen verblijden. Ook tijdens het jaar zijn familiebezoekjes schaarser, want je hebt maar één weekend op de twee. Maar ik denk dat mensen daar wel begrip voor hebben.’

De kerstcadeaus blijven liggen tot de meisjes weer thuis zijn. Zo is het sowieso feest als ze thuiskomen.

Kerstcadeaus blijven liggen


‘Het is nu het eerste jaar dat de twee oudsten er niet zijn, maar Sophia wel. Ons gezin voelt sowieso pas compleet als iedereen er is, zowel voor Olivier als voor mij. En zelfs voor Sophia, want als haar twee oudere zussen er niet zijn, zie je dat ze toch ook even denkt: waar is iedereen naartoe? De kerstcadeaus blijven liggen tot de meisjes weer thuis zijn, en die mogen ze dan op 31 december openen. Zo is het sowieso feest als ze thuiskomen. Doorheen het jaar plannen we meestal niks speciaal als ze terugkomen. In het begin doe je dat wel als de meisjes heen en weer gaan – bijvoorbeeld een extra cadeautje kopen – maar op den duur verwachten ze dat altijd, en dat is niet de bedoeling. Al moet ik zeggen dat het elke keer als een feest aanvoelt wanneer ze terugkomen. Misschien moeten we afspreken dat ze dit jaar wat vroeger op de dag terugkomen, wanneer ons bezoek er nog lang niet is. Zo kunnen ze toch een beetje rustig thuiskomen. Ze blijven de tweede week van de kerstvakantie ook bij ons, en daar kijk ik zeker naar uit.’

Aan hetzelfde zeel


‘De beste tip die ik kan geven, luidt: blijven communiceren met je ex-partner. Dat is zo belangrijk, en gelukkig gaat dat goed bij ons. Alles wat over de kinderen gaat, is bespreekbaar. Het gebeurt ook weleens dat er iets voorvalt in de week en dat wij sms’en: Wat denk jij daarvan?, of: Doen ze dat bij jou ook? Ook de kinderen weten dat ze bij elk van ons alles mogen zeggen en vragen wat op hun lever ligt. Zij voelen trouwens ook dat papa en mama aan hetzelfde zeel blijven trekken. Ook dat is belangrijk. Het lukt niet bij iedereen en elke situatie is anders, maar ik ben ongelofelijk gelukkig dat dat bij ons wel zo is.’

© Tim De Backer


 

Lise (30) en Johan (33) zijn bijna 3 jaar samen. Haar dochters Juno (5) en Lena (3) zijn om de twee weken een woensdagmiddag en weekend bij hun vader, de vakanties worden verdeeld. Zijn zonen Silas (7) en Arún (3) wonen om de week bij hen. Dit jaar zijn de kinderen tijdens de kerstperiode enkel op 29 december allemaal samen: dan vieren ze met de uitgebreide familie hun eigen kerstfeest.


‘We hebben elkaar leren kennen toen we allebei in de miserie zaten. Johans relatie was na tien jaar en de geboorte van hun tweede zoontje net op de klippen gelopen, en ik ben gescheiden kort nadat Lena geboren was. We woonden allebei weer thuis na meer dan tien jaar op eigen benen te hebben gestaan. Toen kwam oudjaar en werd ik uitgenodigd bij vrienden om te komen vieren. Johan vierde daar al jaren, ik was er voor het eerst nadat ik altijd met mijn ex had gevierd. Ik had eigenlijk niet echt zin om te gaan met twee kleine kindjes, maar mijn ouders spoorden me aan: “Allez, er zijn misschien wel vrijgezellen”. Al was dat voor mij écht het laatste waar ik aan dacht.

Traag maar zeker


‘Ik belde aan met de meisjes en Johan deed de deur open. Zijn beste vriend had hem daartoe aangezet. Blijkbaar hoopte die er stiekem op dat hij ons kon koppelen. Wij wisten van niks (lacht). In de loop van de avond raakten we aan de praat en bleek dat we elkaar heel veel te vertellen hadden en dat we elkaar inderdaad goed begrepen. Praten met iemand die hetzelfde meemaakt, voelt anders dan met vrienden en familie die je – weliswaar goedbedoeld – vaak het verkeerde advies geven. Daarna is het toch nog vrij traag gegaan, want we waren allebei totaal niet op zoek naar een relatie. We chatten wat en spraken af en toe af, tot we uiteindelijk echt op date gingen. Maar dan nog... Ik was niet alleen, dus elke beslissing die ik nam, had weerslag op de kindjes. Ik wilde dus echt zeker zijn dat het goed zat.’

Het aantal kinderen dat we hadden, werd plots verdubbeld. Als ze hier alle vier samen zijn, is het weleens chaos.

Dubbel zo veel kinderen


‘We hadden toen allebei net een eigen stekje, maar na een halfjaar beseften we dat we stilaan al half samenwoonden. Het was belachelijk om twee huizen te houden, dus na een jaar hebben we de knoop doorgehakt en zijn we officieel gaan samenwonen. Met de kindjes liep alles vrij makkelijk. We gingen regelmatig samen ergens naartoe of ze speelden samen. Omdat ze elkaar zo jong leerden kennen, voelde het al snel aan alsof ze broers en zussen waren. Zeker de jongsten zijn zo goed als samen opgegroeid. Al was het voor Johan en mij wel iets zwaarder, want voor ons is het aantal kinderen dat we hadden, verdubbeld. En als ze hier allemaal samen zijn, is het weleens chaos! Wij zijn absoluut in de minderheid (lacht).’

Kerst alleen


‘Elk jaar bespreken we de kerstvakantie en de feestdagen samen met onze exen en tekenen we het schema uit: Wanneer zijn ze bij wie? Wanneer valt de overdracht? Wanneer is er opvang nodig? Dan slaan we alles meteen op in onze gsm, zodat we niks vergeten, want het is soms een kluwen. Op kerst is er dit jaar niemand van de kindjes, dus dan doen Johan en ik gewoon samen iets, en op kerstdag vieren we wellicht samen met mijn ouders. Ik ben het van thuis uit gewend dat die datum weinig uitmaakt voor het kerstfeest, want mijn ouders zijn allebei verpleegkundige en vaak moesten ze werken met kerst. De papa van de meisjes is jarig op kerst, en dan is er een groot feest. We begrijpen dat hij hen dan het liefst bij hem heeft, dus het is geen probleem om het zo te doen.’

Als de kinderen elkaar zien, lachen en knuffelen ze. De meisjes zijn dan zo blij dat hun “broers” terug zijn, zo mooi.

Een echt gezin


‘Elk jaar gaan we met ons zessen naar de kerstmarkt. Dat is zo’n beetje onze traditie, maar dat zal dit jaar jammer genoeg niet lukken. De kindjes kruisen elkaar namelijk. De eerste week zijn de meisjes bij hun papa en zijn de jongens bij ons, de tweede week is het omgekeerd. Dan zien ze elkaar even niet, en dat zullen ze wel lastig vinden. Als ze elkaar zien, lachen en knuffelen ze. De meisjes zijn dan zo blij dat hun “broers” terug zijn, wat echt mooi is om te zien. In die zin denk ik dat het goed is geweest dat de kindjes zo jong waren toen ze elkaar leerden kennen. We proberen er ook voor te zorgen dat de weekends waarin de kindjes thuis zijn, samenvallen. Voor ons zou het misschien makkelijker zijn om het anders te doen, maar ze missen elkaar gewoon te veel. De meisjes vragen constant wanneer de jongens terugkomen als ze niet thuis zijn. We willen echt dat ze samen opgroeien en dat we een echt gezin zijn.’

Nieuwe tradities


‘Oudjaar is een speciale feestdag voor Johan en mij omdat we elkaar op die dag hebben leren kennen. We vieren nog altijd met ongeveer dezelfde bende. Dit jaar vindt het feest bij ons plaats, en ook de meisjes zijn thuis, dus dat is leuk. Jammer genoeg hebben we dit jaar maar één dag in de kerstvakantie met iedereen samen. Dat is weinig, dus misschien moeten we dat volgend jaar wat beter bekijken (lacht). De grootouders willen hun kleinkinderen ook eens zien, en dat proberen we op te vangen door hen een paar dagen in te schakelen in de vakantie. In plaats van naar de opvang of het sportkamp gaan Silas en Arún dan bijvoorbeeld twee dagen naar hun grootouders, en zo hebben zij ook hun qualitytime met hun kleinkinderen. Het is altijd een beetje zoeken naar genoeg tijd voor iedereen. Tijdens het jaar proberen we elke zondag eerst even bij Johans ouders binnen te springen, en daarna gaan we eten bij mijn ouders, zodat iedereen alle kinderen eens gezien heeft. Een heel geregel (lacht)! We proberen dan ook op andere momenten feesten of tradities te introduceren. Zo hebben we dit jaar met onze vrienden en alle kinderen Halloween gevierd, want ook dat is fijn. En tijdens de feestdagen plannen we op 29 december een groot familiefeest. Dan is iedereen samen en vieren we samen met mijn familie en de kinderen. Het doet er toch niet toe wanneer je kerst viert? Als je maar samen kan zijn!’

© Tim De Backer


 

Tips tegen de kerststress



Anja Pairoux is plusmama, werkt al 7 jaar als plusoudercoach en schreef het boek ‘Je wist waar je aan begon?!’. Ze geeft enkele tips om de feestdagen te overleven als nieuw samengesteld gezin:

  1. ‘Laat alle heilige principes en verwachtingen achterwege. De feestdagen zijn vaak een periode van moeten: de kinderen móéten met kerst en nieuw bij beide families én grootouders én peters en meters langsgaan, want anders zijn mensen op hun teen getrapt. Dat alles vertrekt vanuit de overtuiging dat de kwaliteit van onze familie samenhangt met hoeveel tijd we samen doorbrengen. Maar zo is het niet, want die hangt af van de kwaliteit van de momenten die plaatsvinden. Probeer dus niet als een gek tientallen afspraken vast te leggen binnen de beperkte tijd die je samen hebt. Wees creatief en creëer nieuwe tradities die bij je situatie passen. Wat wij bijvoorbeeld doen, is een “petersbrunch” plannen in de loop van januari. Op die manier kan je je cadeaus nog in de solden gaan kopen, en door de feesten wat te spreiden, geniet je er nog meer van.’
  2. ‘Probeer de rust en regelmaat zo veel mogelijk te bewaren. De feestdagen zijn druk, je moet voor iedereen cadeaus kopen, nieuwjaarsbrieven voorzien, feestjes plannen... De kerststress ligt vaak hoog, en kinderen voelen dat dubbel zo hard. Je maakt als ouders de puzzel, maar het zijn wel de kinderen die steeds de switch moeten maken. Voor hen betekent dat telkens weer acclimatiseren, ook al zijn er goede afspraken. Als het kan, laat je de regeling beter verder lopen zoals tijdens de rest van het jaar en kijk je dan wat er kan. Als de agenda niet uitkomt voor alle feestjes, is dat maar zo. Een nieuwjaarsbrief hoeft niet per se voorgelezen te worden op 1 januari.’
  3. ‘Als er dan toch iets veranderd moet worden aan de regeling, stel het dan niet uit om dat te vragen aan je ex. Uitstelgedrag leidt tot stress, emoties lopen hoog op en ze zorgen vaak voor boze reacties en onbegrip van de andere kant. Denk: Het is altijd hetzelfde met jou, je komt altijd last minute met vragen! En dan mag het niet verbazen dat je een “nee” krijgt. Op tijd communiceren vermijdt dat emoties hoog oplopen. Spreek met je ex een bepaalde deadline af, bijvoorbeeld 30 september. Tegen dan willen jullie beiden graag zicht op de vakanties en eventuele afwijkingen. Zo zoek je het midden tussen flexibiliteit en regelmaat.’
  4. ‘Samen vieren met alle exen, nieuwe partners en kinderen klinkt als een mooi doel, maar is zeker niet iets wat je moet forceren. Als dat gebeurt vanuit vriendschap en het goed gaat, is dat fantastisch. Maar als het moet, “omdat we ons best moeten doen voor de kinderen”, maar eigenlijk niemand daar aan tafel wil zitten, doe je dat beter niet. De spanning is dan vaak te snijden, en je zal die altijd (onbewust) doorgeven aan je kind.’
  5. ‘Wees bewust bezig met de nieuwjaarsbrieven. Vaak worden er op school enkel exemplaren voor de ouders en grootouders gemaakt en staat niemand erbij stil dat de plusouders en stiefgrootouders niet genoemd worden. Zij mogen wel een heel jaar mee zorgen voor de kinderen, maar worden op zulke belangrijke momenten soms vergeten. Dat kan zorgen voor pijn of wrok die blijft hangen.’
  6. ‘Hetzelfde geldt voor kerstkaartjes. Wie moet daarop staan? Er is een tijd geweest waarin ik zelf liever enkel mijn man, mijn eigen kinderen en mezelf op de kerstkaartjes wilde zetten, maar voor je partner kan dat voelen als afwijzing naar zijn kind toe. Het is toch belangrijk om je noden te kunnen benoemen? Dat gaat gewoon over biologie en behoefte, niet over afwijzing. Heel veel plusouders zwijgen daarover. Alle kinderen komen dan samen op de kerstkaart, maar ze blijven met wrevel zitten à la: Ik heb nooit de kans om het te doen zoals ik het eigenlijk zou willen. Terwijl je ook dat creatief kan oplossen, bijvoorbeeld door niet iedereen op de kerstkaart te zetten bij bepaalde vrienden. Het lijkt misschien een futiliteit, maar in kleine zaken kan je veel frustraties oplossen en zelfs voorkomen.’


Meer info vind je op www.apluscoaching.be.

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '