Pillen voor meer focus tijdens examens. Prestatieverbeterende medicatie om beter te werken. Cocaïne voor je veeleisende job. De belofte van extra brainpower of uithoudingsvermogen is verleidelijk, maar zelden een goed idee. Jade (20) kan het weten.
‘Ik was achttien toen een vriend me voor het eerst in contact bracht met coke. Hij zei dat het hem een leuke roes gaf én dat hij z’n gebruik perfect onder controle had. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik begon af en toe een lijntje te snuiven wanneer we uitgingen. De euforie die ik voelde met cocaïne was nieuw, ik was gelukkig. Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad en eindelijk had ik iets gevonden dat me uit de dagelijkse realiteit weghaalde. Ik worstel al sinds mijn dertiende met depressieve gevoelens. Ook de scheiding van mijn ouders kreeg ik moeilijk geplaatst. Ik had vrienden die ouder waren, ging veel uit, dronk… Ik ben begonnen met drie jaar Latijnse, maar moest uiteindelijk overstappen naar een leercontract als kelner. Maar ik deed het echt graag: horeca was mijn passie.’
Tempo volhouden
‘Twee jaar geleden begon ik voltijds te werken. Ik draaide dagen van 9 uur ’s ochtends tot 1 uur ’s nachts in een café-restaurant. Daarna gingen we met de hele ploeg nog uit. Iedereen rond mij gebruikte de hele dag door. Ook mijn baas. Van hem kreeg ik weleens een pakketje coke. Ik begon het ook te doen: voor mijn werk, tijdens, erna. Alles om dat tempo vol te houden. Het leek de normaalste zaak van de wereld.’
Dankzij de coke hoefde ik niet te slapen, niet te eten en kon ik blijven gaan.
‘Hard werken vond ik niet erg, maar ik wilde ook nog een leven ernaast. Dankzij de coke hoefde ik niet te slapen, niet te eten, had ik energie voor tien en kon ik blijven gaan. Ik denk niet dat klanten er ooit iets van gemerkt hebben: ze kregen gewoon een heel happy dienster aan hun tafel. Wisten zij veel hoe dat kwam.’
Gedwongen opname
‘Al heel snel kon ik niet meer zonder. Af en toe dacht ik wel eens: dit kan toch niet meer gezond zijn? Maar ik kon dat makkelijk van me afzetten en ging door. Ik functioneerde, weg van de realiteit. Op het einde zette ik zelfs mijn wekker om op tijd mijn lijntje te hebben. Ik werd erg mager, mijn neus drupte voortdurend. Tegenover mijn mama kon ik het lang verstoppen: ik was amper thuis doordat ik zo hard werkte. Zij kende ook niks van drugs, wist zij veel wat de signalen waren.’
‘Uiteindelijk trok ik zelf aan de alarmbel: ik voelde dat ik oncontroleerbaar richting zwart gat ging. Niets kon me nog schelen, ik gaf al mijn geld uit aan drugs, stal zelfs – op het werk en van mama. Wie was ik geworden? Uiteindelijk ben ik gedwongen opgenomen, dat is mijn redding geweest.’
78 dagen clean
‘Ik ben nu 78 dagen clean, en dat zeg ik met veel trots. Dat voelt als een grote overwinning voor iemand die de afgelopen twee jaar elke dag high was. Ik heb gebroken met de vrienden uit mijn vorig leven, het uitgaan, de horeca. Ik weet dat ik nooit kan terugkeren naar die stiel. Ik ben nog altijd in opname, vrijwillig nu, en werk nog elke dag aan mezelf.’
Het leven nu is leuk, maar zal het ooit nog zó fantastisch voelen als toen?
‘Het moeilijkste is omgaan met verveling, stress en frustratie: dan komt de drang terug om iets te nemen. Het is het gevoel van euforie bij cocaïne dat heel verslavend is. Het leven nu is leuk, maar zal het ooit nog zó fantastisch voelen als toen? Maar hé, ik leef tenminste weer echt. Ik slaap, eet, geniet, heb opnieuw hobby’s. Stilaan vind ik mezelf terug. Ik ben ook aan het studeren en hoop mijn diploma via de Examencommissie te behalen. Ik zie weer een toekomst voor mezelf, en dat is al veel. Mijn kicks zal ik vanaf nu elders moeten zoeken.’
Meer straffe verhalen:
