Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Anna Pritchard via Unsplash

'Alles moest eerlijk in tweeën gedeeld worden. Hij eiste zelfs dat de opbrengst van de baby moest worden verdeeld, het geld van de pamperrekening.'

Delphine (34) was vier maanden zwanger toen haar man haar verliet voor een andere vrouw

Scheiden doet lijden, luidt het spreekwoord. Maar afscheid nemen van je partner is ook ongelofelijk duur, zeker als je alleen met kleine kinderen achterblijft. Delphine (34) was zwanger van haar tweede kindje toen haar man verliefd werd op een andere vrouw. Ze vertelt over de hoge financiële én emotionele kosten van haar breuk.


 

‘Elise was drie toen we uit elkaar gingen, ik was vier maanden zwanger van ons tweede kindje. Dat Pieter verliefd was op iemand anders, kwam als een donderslag bij heldere hemel. Een tweede kindje krijgen was niet makkelijk geweest. Ik had een half jaar eerder een miskraam gehad. Op Moederdag had hij me nog een kaartje geschreven. Lieve schat, we blijven proberen tot het lukt, ik zie je doodgraag. Ik was toen een week zwanger zonder dat we het wisten. Nog geen maand later leerde hij iemand kennen. Haar familie huurde een cabine op het strand niet zo ver van die van ons. Ik zat thuis, misselijk, moe, zwanger, hij ging met ons dochtertje naar het strand, flirten met haar. Op het eind van de zomer schoof hij een brief onder mijn neus waarin hij schreef dat hij bij mij niet zichzelf kon zijn, dat het tijd was om naar zichzelf op zoek te gaan en eindelijk voor zichzelf te kiezen. Dat er iemand anders in het spel was, ontkende hij. Dat ik toen al lang de berichtjes in zijn gsm had gelezen, wist hij niet. Hij was zo grof over mij in die berichten… dat zal ik nooit vergeten.’

Zakelijke modus


‘Mijn grootste voordeel is geweest dat ik heel snel in mommy bear-modus ben terechtgekomen. Ja, ik was tot in het diepst van mijn ziel gekwetst, maar ik kon het me niet veroorloven om een emotioneel wrak te zijn, want ik had een dochter én een zoon die onderweg was. Ik wilde hen het best mogelijke leven geven. Door die brief die hij had geschreven, had hij mij ook direct zijn ware ik getoond. En dat was niet iemand die ik ooit zou terug willen. Ik ben in zakelijke modus gegaan. Mijn eerste afspraak, nog voor hij echt verhuisd was, was met een advocate. Hoe kon ik me voorbereiden? Waar moest ik voor uitkijken? En vooral, wat zijn je rechten als er een kindje op komst is?’

Achteraf hoorde ik dat mijn moeder mijn verlovingsring had betaald. Anders had hij dat geld zeker ook nog teruggeëist.


‘Van alles wat we ooit gekocht hadden, had ik facturen. Ik heb een lijst gemaakt van alle vaste toestellen in huis, heb de restwaarde berekend en hem uitgekocht. Hij wilde daar alles uithalen: hij eiste zelfs dat ik hem uitbetaalde voor de ingebouwde bloembakken die we ooit hadden laten zetten. Toen heb ik hem een beitel gegeven en gezegd dat hij ze mocht uitgraven en meenemen naar zijn appartement als ze zoveel voor hem betekenden (lacht). Ik heb een aantal familie-erfstukken terug verhuisd naar mijn ouders, net zoals mijn Tupperware. Gelukkig, want ik zie hem nog zitten op de grond: al het keukengerei tellen en in twee delen. De enkele en dubbele Duploblokjes bijeen leggen en verdelen. Alles moest op de weegschaal afgewogen worden.’

Verlovingsring


‘Ik heb de bankgegevens van mijn ouders doorgespit van de jaren dat we samen waren om te documenteren wat zij gestort hadden op mijn en onze rekening. Zo is aan het licht gekomen dat mijn moeder mijn verlovingsring heeft betaald. Een rib uit mijn lijf heeft me dat gekost, zei hij altijd. Ik weet zeker dat hij daar anders ook geld voor had gevraagd! Zo heb ik een bedrag kunnen laten vastleggen als schenking. Dat was mijn redding, daardoor kon ik het huis houden en de lening overnemen. Ik werk als lerares in het secundair onderwijs en heb ongeveer tweeduizend euro per maand. Elke maand betaal ik negenhonderd euro af. Dat is veel, en met alle kosten erbij heb ik op het eind van de maand amper iets over. Maar ik heb tenminste de thuis van mijn dochter bewaard. Vooral mijn ouders ben ik hiervoor erg dankbaar. Zij wilden borg staan bij de bank, springen bij als het nodig is en betalen elk jaar een reisje met het hele gezin naar de Ardennen. Ze zijn meer dan een zegen.’

Ik red het maar nét, maar ik heb tenminste de thuis van mijn dochter bewaard.


‘Pieter nam geen advocaat maar wachtte af tot ik er een nam. Niet goedkoop, zeker niet als de rechtszaak drie jaar aansleept. Hij eiste dat de opbrengst van de baby moest worden verdeeld, het geld van de pamperrekening. Terwijl Emile het eerste jaar wel voltijds bij mij zou wonen. Als onderhoudsgeld stelde hij honderd euro voor. Een baby’tje kostte toch niet zoveel? Terwijl hij dan wel vond dat ik de fruitpap moest meegeven als Emile bij hem op bezoek ging, want hij woonde toch bij mij? Alles was te veel, zo leek het wel, voor mij en de kinderen. Pas dit jaar zijn we er echt in geslaagd om alles uit te klaren, met dank aan mijn nieuwe advocaat die echt voor mij heeft gevochten.’

Renoveren met YouTube


‘Gelukkig zijn mijn kinderen nooit iets tekortgekomen. Ik had veel steun van familie en vrienden. Kinderspulletjes kreeg ik van mijn nichten die net uit de pampers kwamen, en mijn mama bracht geregeld iets mee. Het eerste jaar was ik aan huis gebonden met een baby voltijds en een kind van drie halftijds bij mij. Uitgaan of etentjes met vrienden zaten er sowieso niet in. Uitgebreid vers koken voor mezelf deed ik niet meer, dus de week dat ze weg waren, probeerde ik zo te besparen. Mijn huis laten renoveren? Daar kon ik zelfs niet aan denken! Maar ik heb ontdekt dat ik best handig ben en ik heb gewoon zelf mijn keuken betegeld met tegels uit de Gamma. Met YouTube lukte dat perfect.’

‘Het is soms lastig als ik vriendinnen zie met hun perfecte gezin in een compleet gerenoveerd huis, drie keer per jaar op reis en niet hoeven nadenken als ze iets nieuws willen kopen. Maar ik ben best trots op mezelf. Ook ik bouw aan een toekomst voor mij en mijn kinderen, ook al gaat het trager. Geld blijft wel voor problemen zorgen tussen Pieter en mij. Elise wilde graag op ballet. Ik heb dat met hem overlegd, maar meteen kreeg ik naar mijn hoofd dat ik weer de duurste hobby eruit had gehaald en dat hij weigerde om mee te betalen. Maar kan ik dat aan mijn dochter zeggen? Dus bijt ik op mijn tanden en betaal ik het zelf. Dat dat zo moeilijk blijft, frustreert me en maakt dat het nog altijd moeilijk loslaten is. Twee jaar geleden heb ik wel een nieuwe man ontmoet. Een lieve, goeie vent. Ik had het nooit meer durven dromen! Iemand die zelf veel heeft meegemaakt en me op emotioneel vlak stabiliteit geeft. Vorig jaar zijn we samen op citytrip geweest. Een klein reisje, maar ik voelde me de rijkste vrouw ter wereld! Met hem durf ik weer te hopen op een mooie toekomst samen, maar toch wil ik mijn eigen huis houden. Ik heb er verdorie te hard voor moeten vechten en ik weet dat hij dat begrijpt.’

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '