Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Uiteraard ben ik ook blij voor hen, maar het is confronterend wanneer je dat op jezelf projecteert en ziet dat jijzelf zo ver nog niet staat en opnieuw moet starten.'

Tackle de dertigerstwijfel: 10 (bijna-)dertigers vertellen over hun dipjes



Rond je dertigste zie je iedereen trouwen, kinderen krijgen, huizen kopen en hard gaan met z’n carrière. De druk om al die dingen af te vinken voor je dertigste is groot. Vandaag vertellen 10 (bijna-)dertigers over hun dipjes.

Lisa (29): ‘Drie maanden Australië om te vertoeven tussen andere zoekenden’

Lisa (29): ‘Drie maanden Australië om te vertoeven tussen andere zoekenden’

Lisa (29): ‘Drie maanden Australië om te vertoeven tussen andere zoekenden’

‘Ik ben zelf pas 29 geworden, maar word intussen toch al zenuwachtig voor “tram 3”. Ik ben sinds kort opnieuw vrijgezel, en terwijl iedereen in mijn omgeving huizen koopt, kinderen krijgt en trouwfeesten geeft, blijf ik precies hopeloos achter huppelen. Telkens wanneer een vriend of een vriendin een aankondiging doet, krijg ik het alweer benauwd. Uiteraard ben ik ook blij voor hen, maar het is confronterend wanneer je dat op jezelf projecteert en ziet dat jijzelf zo ver nog niet staat en opnieuw moet starten. Angstaanjagend. Ik vertrek binnenkort voor een maand of drie naar Australië en Nieuw-Zeeland. Natuurlijk besef ik dat bij mijn terugkeer alles hetzelfde zal zijn, maar ik moet er even tussenuit. Ik denk dat het me deugd zal doen om tussen anderen te zijn die ook nog zoekende zijn en nog even genieten van het leven. Want het is niet omdat ik nog niet alles weet, dat ik dat niet kan omdraaien in een voordeel. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen, ben nog volledig vrij en doe gewoon m’n eigen zin. En daarna, dan zien we wel weer. Want het leven stopt niet wanneer je dertig bent, daar ben ik van overtuigd. Integendeel.’

Anouk (30): ‘Wil niet de tante zonder kinderen zijn’

Anouk (30): ‘Wil niet de tante zonder kinderen zijn’

Anouk (30): ‘Wil niet de tante zonder kinderen zijn’

‘De druk die anderen opleggen is enorm, al beseffen ze dat niet altijd. Het is ongelofelijk hoeveel mensen opmerkingen maken over je leeftijd. “Amai, dit jaar je dertigste”, zei mijn schoonbroer. Of ze vragen: “En, wanneer kinderen?” Euhm, ja, aangezien ik dertig ben en recent single na een relatie van 2,5 jaar, nog niet zo gauw. Mijn grootste angst is dat ik die tante word zonder kinderen en man en dat mensen zich afvragen: “Hoe komt dat eigenlijk toch?” Pas op, ik heb vrede gesloten met mijn verjaardag, en nog geen beetje. Ik heb een tattoo laten zetten, en ik ga met vijf vriendinnen naar Dubai om het te vieren. Maar ik wil wel vooruit. Dus op Tinder zoek ik mannen die meer willen. Ah ja, ik ben wel dertig (lacht). ’

Naomi (28): ‘Alles op mijn eigen ritme’

Naomi (28): ‘Alles op mijn eigen ritme’

Naomi (28): ‘Alles op mijn eigen ritme’

‘Een tijdje geleden werd ik fysiek onwel omdat ik de deadline voelde naderen. Dan moet alles in orde zijn, gesetteld en wel. Carrière maken, kinderen hebben, huis kopen. Of dat is toch wat de buitenwereld verwacht en wat we onszelf wijsmaken. We putten onszelf uit met streven naar die verwachtingen, en vergeten intussen alles wat echt telt. Genieten van de mensen rond je, aperitiefjes met vrienden, een middagje gezellig met familie. Dat heb ik heel goed beseft de laatste weken, nu ik van dichtbij meemaak hoe iemand uit mijn familie terminaal ziek is. Ineens ben ik dankbaar dat ik de 30 mag halen, want het is niet iedereen gegund. Al die kleine dingen zijn het niet waard om over te stressen. Nu besef ik: tuurlijk ga ik mijn verjaardag vieren, want je weet nooit wanneer het je laatste feestje wordt. Nu weet ik: there is no need to rush. Ik doe alles op mijn ritme en ik ben tevreden. Want zolang je gezond bent, volgt de rest wel.’

Jennifer (28): ‘Scheelt er wat met me?’

Jennifer (28): ‘Scheelt er wat met me?’

Jennifer (28): ‘Scheelt er wat met me?’

‘Dertig was een leeftijd waar ik als tiener enorm naar uitkeek… Eindelijk uit de studies, op weg naar een standvastig leven en mooie toekomst. Nu ik richting de dertig ga, blijkt daar niets van aan. Ik ben nog steeds vrijgezel, heb geen kindjes: mijn leven is totaal niet hoe ik het had verwacht. Al een jaar woedt er een strijd in mijn hoofd: wat wil ik nu eigenlijk, ben ik wel gelukkig? Iedereen rondom mij heeft kindjes en trouwt. En ik ben nog steeds alleen... Scheelt er iets met mij? En dan ook nog eens die uiterlijke tekenen van verouderen: de eerste rimpels, grijs haar, een lichaam dat toch niet meer zo strak is. Dus ja, die dertig: dat voelt voor mij als een enorme strijd tussen wat hoort te zijn en wat ik nog maar heb. Soms, als ik onnozel doe, de spring-in- ’t-veld ben die ik eigenlijk ben, besef ik wel: zo oud ben ik toch nog niet? Ach, ik probeer gewoon verder te leven zoals ik nu doe en zie wel waar de toekomst me brengt.’

Alizé (30): ‘Liever alleen dan in een slechte relatie’

Alizé (30): ‘Liever alleen dan in een slechte relatie’

Alizé (30): ‘Liever alleen dan in een slechte relatie’

‘Ik zit intussen al niet meer in de periode waarin iedereen trouwt of een familie sticht, ik zie mensen in mijn omgeving al scheiden of kinderen opvoeden in co-ouderschap. Dus geloven in de ware liefde? Pfff… Dan blijf ik liever alleen of in een latrelatie met mijn eigen appartement, dan dat ik me bind aan iemand en samen een huis koop of kinderen maak. Vrij maar toch samen.’

Dario (29): ‘Tevreden met mijn leven in balans’

Dario (29): ‘Tevreden met mijn leven in balans’

Dario (29): ‘Tevreden met mijn leven in balans’

‘Het duurt nog iets meer dan acht maanden voor ik 30 word, maar toch begint het al te dagen. Je begint te reflecteren over wat je al hebt bereikt en nog wil bereiken. En ik ben trots op waar ik vandaag al sta. Pas getrouwd met de liefde van mijn leven, een zoontje van tweeënhalf en een pasgeboren tweede. Samen met onze kat voelt dat als een compleet gezin. Ik werk al zeven jaar in de verzekeringssector. Heb ik een topfunctie? Heb ik luxe en rijkdom? Misschien niet, maar ik heb een goedbetaalde job met voordelen én een flexibele werkgever zodat ik mijn leven goed in balans heb. Want die druk, die is er wel. Iedereen moet een fitnessabonnement hebben, elk weekend met vrienden op restaurant zitten en dat allemaal combineren met een fulltime job en kinderen. Dames en heren, één tip: dat lukt niet. Geniet van de kleine dingen in het leven met je gezin, en zeg af en toe eens “nee”. Zo blijft een mens gelukkig en lopen we niet collectief naar een burn-out.’

Sarah (bijna 30): ‘Eng, maar ook nieuwe kansen’

Sarah (bijna 30): ‘Eng, maar ook nieuwe kansen’

Sarah (bijna 30): ‘Eng, maar ook nieuwe kansen’

‘In november word ik dertig. Vroeger moest ik lachen met mensen die het daar moeilijk mee hadden, maar mijn leven is zo hard veranderd dat ik daar nu anders naar kijk. Na vijf jaar zijn mijn vriend en ik vorig jaar uit elkaar gegaan. Daar stond ik. Ineens de enige single in mijn vriendinnengroep. Geen huis meer en een paar maanden later ook geen financiële zekerheid meer, want ik kreeg mijn ontslag. Bijna 29, en ik woonde weer bij mijn ouders. Op dat moment heb ik beslist om iets te doen wat ik al heel lang wilde: een lerarenopleiding volgen. Nu ben ik een jaar verder, en werk ik als lerares in het volwassenenonderwijs. Voorlopig woon ik nog bij mijn ouders, omdat lesopdrachten meestal tijdelijk zijn en niet zo makkelijk te vinden. Hoewel ik bijna dertig ben, twee diploma ’s heb en al meer dan vijf jaar werk, heb ik het gevoel dat mijn leven nog niet écht begonnen is. Zeker als ik mijn “kleine” zusje en haar dochter zie, wringt het weleens. Ik zie mijn metekind doodgraag maar wilde ook graag jong mama worden. Een droom die ik moest opbergen. Dat doet me aan mezelf twijfelen. Maar ik ben een optimistische realist. Ik geloof dat je bij elke tegenslag twee keuzes hebt: ofwel ga je ongelukkig in een hoekje zitten wenen. Ofwel zoek je een manier om er beter van te worden. Ik kies voor dat laatste. En zo is dertig worden, single zijn en bij mijn ouders wonen met beperkte jobzekerheid een beetje eng, maar vooral het begin van nieuwe kansen.’

Mandy (net 30): ‘De wereld verkennen met mijn jongere vriend’

Mandy (net 30): ‘De wereld verkennen met mijn jongere vriend’

Mandy (net 30): ‘De wereld verkennen met mijn jongere vriend’

‘Ik heb drie jaar geleden de beslissing genomen om alles achter te laten in België en de wereld rond te reizen. Ik voelde me vastzitten in een relatie en in mijn bureaujob. Drie jaar, vier verschillende continenten en veel highs en lows later, ontsnap ik jammer genoeg ook niet aan het: “Fuck, ik word dertig en heb geen huis, geen vast werk, geen spaarcenten!”-gevoel. Zeker wanneer mijn Instagramfeed vol staat met “I said Yes!” of “baby on the way”. De druk van buitenaf om eindelijk volwassen te zijn op je dertigste blijft groot, of zo voelt dat toch. Volgende zomer kom ik terug naar België, of dat is het plan toch. Terug naar school en misschien zal ik daarna dat volwassen zijn eens uitproberen. Tot dan blijf ik de wereld verkennen, jong van hart met mijn zeven jaar jongere vriend. Want why not?’

Davina (29): ‘Ik heb me laten meeslepen’

Davina (29): ‘Ik heb me laten meeslepen’

Davina (29): ‘Ik heb me laten meeslepen’

‘Ik ben juriste van opleiding en heb langer gestudeerd dan de meeste mensen in mijn omgeving. Vorig jaar heb ik dan ook nog eens de advocatuur verlaten voor een stabielere job. Net dan hebben mijn vriend en ik – we zijn tien jaar samen – een huis gekocht: een zwáár renovatieproject. Ineens kreeg hij het vanuit onze omgeving zwaar te verduren: wanneer ga je haar nu vragen om te trouwen? Oh, en wanneer kindjes? Ik moet eerlijk zijn: ik heb me laten meeslepen. Alsof alles nú moest. Het was niet míjn timing, wel degene die onze omgeving ons oplegde. En dat legt natuurlijk druk op de relatie. Gelukkig wees een goede vriendin me erop dat niemand te vroeg of te laat aan iets begint, dat iedereen leeft in zijn eigen tempo. Dus nu ben ik 29 en renoveren we. Er is geen haast en geen schema. Daarvoor leef ik nog te graag in het nu: genieten van mijn toffe job, van onze typische renovatie waar niets loopt zoals het moet en van onze relatie waar we na tien jaar nog elke dag voor elkaar kiezen.’

Roger (30): ‘Kinderen, daar ben ik nog niet klaar voor’

Roger (30): ‘Kinderen, daar ben ik nog niet klaar voor’

Roger (30): ‘Kinderen, daar ben ik nog niet klaar voor’

‘Ik ben net 30 geworden: het voelt niet al te slecht, maar ook niet geweldig goed. Mijn vriendin en ik zijn vier jaar samen, ze is wat jonger dan ik, en we willen de tijd nemen voor de volgende stappen in ons leven. Ik droom wel van de toekomst, maar ik laat me geen druk op de schouders leggen. Kinderen, daar ben ik nog niet klaar voor. Gelukkig heb ik een grote familie, en hebben mijn broers en zussen al kinderen, waardoor de druk op ons minder groot is. Ook om een huis te kopen wil ik de tijd nemen. Ik vind ons leven in ons appartement geweldig. We gaan wel op bezoek bij vrienden of familie als we eens willen voelen hoe het is om kinderen en een groot huis te hebben (lacht). We voelen zelf wel wanneer we er klaar voor zijn.’



Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '