'Ik wil een goede mama, partner, vriendin, zus en collega zijn. Maar het is moeilijk om dat evenwicht te vinden.'
Marika (30): ‘De combinatie van onze drukke jobs met een baby is ontzettend vermoeiend’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Marika (30) woonde tijdens haar volledige zwangerschap bij haar schoonouders omdat Dieter (31) en zij hun huis verbouwden. Na één nacht in hun eigen stekje werden ze ouders van hun dochtertje Ona.
‘Ik heb mijn volledige zwangerschap op een kamertje bij mijn schoonouders gewoond’, vertelt Marika. ‘Dieter en ik waren namelijk net gestart met de verbouwing van ons huis. We wilden het volledig strippen en renoveren, dus er blijven wonen tijdens de werken was onmogelijk.’
Volledig tot rust
‘Ik was zwanger toen de coronacrisis net uitbrak’, zegt Marika. ‘Langs de ene kant vond ik die periode wel fijn omdat ik bijvoorbeeld van thuis uit mocht werken, wat wel makkelijk was met die bolle buik en me ook veel tijd gaf doordat het pendelen wegviel. Ik kwam volledig tot rust. Langs de andere kant mochten we niet veel mensen zien waardoor mijn zwangerschapsaankondiging bij de meeste vrienden via videochat gebeurde.’
Plakwerk verwijderen, vloerverwarming leggen, grond en stenen uitscheppen enzovoort. Sommigen vonden het niet verantwoord dat ik dit deed met mijn bolle buik, maar ik voelde me goed.
‘Bij de familie wilden we het toch iets specialer aanpakken’, vertelt Marika. ‘Voor mijn mama staken we een briefje in een glas cava met daarop: “Niet inschenken tot 1 november”, dat was mijn uitgerekende datum. Bij mijn papa kleefde ik tussen zijn krant een briefje met daarop: “Een vierde kleinkind, kan hij dit nog aan?” (lacht). En bij mijn schoonouders hingen we een rompertje tussen de was op het rekje.’
Verbouwingen
‘In het begin van mijn zwangerschap was ik ervan overtuigd dat het een jongetje was’, zegt Marika. ‘Toen de gynaecoloog ons vertelde dat het toch een meisje was, was ik in de zevende hemel. Ik wilde namelijk heel graag een dochtertje. Mijn zwangerschap verliep heel vlotjes’, aldus Marika. ‘Ik heb in de weekends eigenlijk nog veel geholpen in ons huis. Plakwerk verwijderen, vloerverwarming leggen, grond en stenen uitscheppen enzovoort. Sommigen vonden dit niet verantwoord, maar ik voelde me goed. Ik had ook op voorhand aan de huisdokter en gynaecoloog gevraagd of dit mocht en ze gaven me allebei toestemming.’
‘Op 4 november verhuisden we naar ons eigen stekje omdat ik de dag erna werd ingeleid’, vertelt Marika. ‘Ik kuiste die dag onze keukenkasten nog uit, en toen ik wilde dweilen, verplichtte mijn mama me om het toch even rustig aan te doen (lacht). Ik vertelde aan niemand dat ik werd ingeleid en dat zorgde nog voor grappige taferelen die avond. Zo vroeg mijn schoonmama tijdens een toost op onze verhuis nog wanneer ik eindelijk zou bevallen. Ik wist natuurlijk beter (lacht).’
Intiem moment
‘Ik ging om middernacht binnen en ‘s avonds mocht ik ons dochtertje verwelkomen’, aldus Marika. ‘De bevalling verliep net als de zwangerschap zonder problemen. Ik vroeg een epidurale, waardoor de pijn ontzettend goed meeviel en ik de bevalling comfortabel kon beleven. Wat een mooi en intiem moment! We doopten haar Ona, een naam die we al jarenlang in ons achterhoofd hadden.’
Ik wil een goede mama, partner, vriendin, zus en collega zijn. Maar het is moeilijk om dat evenwicht te vinden. Soms loop ik mezelf dan ook echt voorbij.
‘Mijn zussen hebben allebei al kindjes, waardoor ik wist waaraan ik me kon verwachten’, lacht Marika. ‘Ik had me al op het ergste voorbereid, dus het kon alleen maar meevallen. Toch maakte Ona het ons niet makkelijk. Ze dronk superveel, waardoor ik voortdurend moest afkolven. Dat was enorm intens. Na enkele maanden bleek ze een soort van reflux te hebben, wat ook niet zo evident was. Maar we sloegen ons erdoor met ons drietjes.’
Moeilijk evenwicht
‘Voordien geloofde ik niet echt in die zogenaamde roze wolk, maar ik moet toegeven dat ik er toch wel degelijk opzat’, besluit Marika. ‘Ik ervaarde echt het ultieme geluk. Nu Ona een jaar oud is, vind ik het eigenlijk veel zwaarder. Ik ga terug werken en de combinatie van onze drukke jobs met een baby is ontzettend vermoeiend. Ik wil een goede mama, partner, vriendin, zus en collega zijn. Maar het is moeilijk om dat evenwicht te vinden. Soms loop ik mezelf dan ook echt voorbij. Ik heb ondertussen geleerd om hulp te vragen en mezelf ook af en toe op de eerste plaats te zetten. Een gelukkige mama is namelijk de beste mama!’
Werk, werk, werk
Werk, werk, werk
Ons huis werd volledig gestript. De dag voor mijn bevalling konden we verhuizen.
Verbouwen met de bolle babybuik
Verbouwen met de bolle babybuik
Die bolle buik hield me niet tegen om mee te helpen met de verbouwingen. Hier was ik zes maanden zwanger.
Liefste meter
Liefste meter
Ik vroeg Lindy om de meter te zijn. Het was een mooie lentedag, dus we gingen samen picknicken met deze gepersonaliseerde mand.
Mooiste cadeautje
Mooiste cadeautje
Onaatje ingepakt met een strikje, ons allermooiste cadeautje.
Wandelen
Wandelen
Ik vond het heerlijk om met Ona op stap te gaan. Lekker warm ingeduffeld probeerden we elke dag een lange wandeling te maken.
Eerste sneeuw
Eerste sneeuw
Ona zag haar eerste sneeuw, al zal ze zich daar later niks meer van herinneren (lacht).
Favorietje
Favorietje
Mijn favoriete foto. Ona in de handpalm van Dieter.
Moeder-dochterliefde
Moeder-dochterliefde
Ik ben gek op mijn kleine meid!
Gekke filters
Gekke filters
Mama vindt het grappig om met Ona gekke filters uit te proberen, zij denkt daar het hare over (lacht).
1 jaar
1 jaar
Ondertussen is Ona een jaartje oud. Onze grootste schat.
Foto’s: Myriam Van Haverbeke.
Meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier