Dahlia Pessemiers Benamar (47) uit ‘Assisen’: ‘Mijn rimpels en vetjes maken me tot de vrouw die ik ben’

Dahlia Pessemiers speelt Maria Hernandez, de nanny van de zoon van het slachtoffer uit ‘Assisen’. ‘Ik vind het belangrijk om die rol geloofwaardig neer te zetten en Maria spelen, betekent dat ik er minder hip uitzie op beeld’, vertelt de actrice

Je kent Dahlia Pessemiers uit onder meer ‘De Ridder’ en ‘Deadline’. Momenteel is ze te zien als Maria in de interactieve reeks ‘Assisen’. De nanny zorgde voor Olivier Indria, de zoon van Samuel die in de eerste aflevering vermoord werd, en is nog steeds een belangrijke persoon in z’n leven. ‘Tijdens de auditie mocht ik samenspelen met Lukas Bulteel (Olivier Indria) en we hadden direct een supergoede klik’, vertelt Dahlia. ‘Alleen al daarvoor wilde ik deze rol heel graag, ook al vond ik het een grote uitdaging om Maria vorm te geven.’

Waarom?

‘Ze waren voor deze rol op zoek naar iemand met andere roots dan die van mij. Ik wilde dit met alle respect benaderen en er zeker geen karikatuur van maken. Een aantal diepgaande gesprekken met de productie gaven me het vertrouwen om de rol met liefde te omarmen.’

Je speelde al in tal van series, maar dat was telkens een bijrol. Droom je ervan eens een hoofdrol te mogen vertolken?

‘Tuurlijk. Ik zou daar geen nee tegen zeggen! Niet per se omdat ik centraal wil staan, maar het fijne aan een hoofdrol is dat er veel pak aan is, dat je je als actrice helemaal kan smijten. Ik ben pas na mijn dertigste beginnen acteren voor de camera. Daardoor moest ik nooit het mooie, jonge meisje spelen, maar kreeg ik vaker karakterrollen. Dat speel ik heel graag, dus een hoofdrol in die trend is welkom. Bij deze dus een warme oproep (lacht).’

Als je luidop mag dromen, waar zou je dan graag eens in meespelen?

‘Ik heb een voorliefde voor Italiaanse drama’s met daarin mensen met een hoek af. Een historisch personage lijkt me ook fijn om te vertolken omdat je dan in een productie zit waar echt alles aangepast is aan die tijdsgeest. Dan word je volledig ondergedompeld.’

Merk je dat er weinig rollen worden geschreven voor vrouwen boven de veertig?

‘Ja. Je wordt dan al snel in de rol van moeder, tante of soms zelfs oma gestopt. Er wordt in ons acteerlandschap ook vaak getypecast terwijl ik het net fijn vind dat je bij acteren verschillende personages mag neerzetten en verschillende delen van jezelf mag laten zien. Het leuke aan acteren is dat je mag spelen. Dat gebeurt te weinig. Een mooi voorbeeld daarvan is Clara Cleymans. Deze topactrice wordt vaak gevraagd als frêle schoonheid terwijl zij zo veel kracht in haar heeft die ze naar mijn mening te weinig mag laten zien!’

Waarom acteer je zo graag?

‘Acteren draait voor mij rond de bijzondere ontmoetingen die je hebt met verschillende mensen. Je start van een gezamenlijk vraagstuk waar je met z’n allen induikt en je leert anderen én jezelf intenser kennen!’

Kan je een personage snel van je afschudden?

‘Bij een televisiereeks meestal wel, maar tijdens de repetitieperiode van een theaterstuk blijft dat veel langer nazinderen. Ik lig dan ‘s nachts vaak in mijn bed nog na te denken over het stuk. Daarom heb ik op mijn nachtkastje altijd een notitieschriftje liggen.’

Vind je het nog vreemd om naar jezelf te kijken op tv?

‘Eerlijk gezegd kijk ik bijna nooit naar mezelf. Ik ben vrij perfectionistisch! Ik vind het vaak moeilijk om te zeggen dat ik iets goed heb gedaan. Ik probeer dat los te laten, maar dat is niet zo makkelijk. Het is vaak ook heel confronterend om een andere versie van jezelf te zien. In “Assisen” is de nanny niet het meest flatterende vrouwbeeld. Maar ik vind het belangrijk om die rol geloofwaardig neer te zetten, ook al betekent dat dat ik minder hip uitzie op beeld. Ik wil vrouwen neerzetten zoals ze zijn, en wij zijn niet allemaal poppemiekes.’

Bij Flair staat self-love centraal. Heb je veel self-love?

‘Ik heb geen specifieke issues met ouder worden. Alles begint wat te hangen, vaarwel strakke kaaklijn, dat is niet altijd fijn om te zien. En soms schrik ik wel van mijn spiegelbeeld, want ik ben nog altijd een speelvogel en ik vóel me nog steeds een twintiger. De confrontatie met de spiegel met liefde leren aanvaarden, is volgens mij voor iedereen een uitdaging om aan te gaan.’

Hoe probeer jij dat te omarmen?

‘Door mezelf goed te verzorgen en in mijn hoofd te prenten dat mijn rimpels en vetjes me maken tot de vrouw die ik ben. Als ik hier té veel belang aan zou hechten en het enkel als iets negatiefs zou zien, word ik een zure, oude vrouw of nog erger: eentje zonder gelaatsuitdrukkingen in plaats van die vrouw waaraan je ziet dat ze al een prachtig leven achter de rug heeft.’

Heb je bepaalde complexen?

‘Ik vind mij zeker geen lelijke vrouw. Ik ben wel een jojo qua gewicht. Maar als ik merk dat mijn favoriete kleren niet meer passen, dan ga ik daar gewoon mee aan de slag. Toen ik in “De Ridder” speelde, was ik vrij vol. Ik heb ooit bewust aan de styling gevraagd om me een kledingmaatje kleiner te geven waardoor je mijn vetrolletjes goed zag. Ik kreeg daar veel positieve reacties op van mensen die het tof vonden dat ik dit durfde tonen.’

Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op sociale media?

‘Nee. Ik probeer me niet te vergelijken met anderen. Het valt me op dat mensen ontzettend veel tijd aan sociale media spenderen en dat is tijd die ik niet heb. Ik maak nochtans graag foto’s, maar ik zal er niet vaak van mezelf online zetten. Ik ben niet zo self-focussed, en ik wil bovendien delen met anderen wat ik zie en dat is niet mezelf. Dat zijn trouwens de accounts die ik ook het liefste volg. Ik ben niet geïnteresseerd in mensen die elke dag een perfecte foto van zichzelf online gooien. Ik hou meer van mensen en beelden waar er een hoek af is. Ik vind imperfectie net perfect. Het stereotiepe schoonheidsideaal spreekt me vaak niet aan.’

Kreeg je al te maken met negatieve reacties?

‘Ik kreeg nog nooit haatberichten. Mensen kennen me ook niet hé (lacht)! Ik word vaak op straat aangesproken omdat ze me van ergens kennen, maar ze weten niet van waar precies. Dat wil zeggen dat ik al zodanig verschillende rollen hebben mogen vertolken, dat mensen er niet precies de vinger op kunnen leggen. Aan mijn zoon en andere jongeren die ik ken, geef ik de raad om mensen die haatberichten sturen daarop aan te spreken in plaats van die reacties gewoon te laten binnenkomen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Assisen’?

‘Het is een van de weinige series waarin je zoveel personages kunt volgen. Heel wat andere reeksen draaien rond één hoofdpersonage en de rest wordt wat uitgevaagd. Verder maakt deze serie de kijker ook niet dom, maar laat de mensen thuis werken. Ik hoop echt dat mensen over “Assisen” in gesprek gaan op het werk, aan de keukentafel of in de supermarkt.’

‘Assisen’ zie je elke woensdag om 20u35 op Play4 en GoPlay.

Lees ook: