'Het gaat vooral over twee keer nadenken, en jezelf afvragen: heb ik dat echt wel nodig?'
Podcaster Britt Buseyne over duurzaam wonen: ‘Een passiefhuis biedt geen oplossing als je ingesteldheid niet verandert’
De fiets nemen, je herbruikbare koffiebeker laten vullen door je favoriete barista, overstappen op menstruatieondergoed,... We weten intussen al hoe we zelf ons steentje kunnen bijdragen aan een happy planet. Maar hoe zit dat met duurzaam wonen? Hoe begin je daaraan? Wij vroegen het aan eco-warrior slash podcastmaker Britt Buseyne (28) aka @sustainabrittly.
Duurzaamheid is Britt met de paplepel ingegoten. Haar mama leerde haar van kleins af aan de kneepjes van de ecologische levensstijl, waartegen Britt op haar zestiende fel begon te rebelleren. ‘Toen mijn mama overleed, begon ik mij als tegenreactie te verzetten tegen het groene gedachtengoed dat zij mij had meegegeven. Tot ik op trouwen stond en plots besefte dat ik samen was met iemand die niet dezelfde waarden en normen had als ik, en ik ook inzag dat ik heel ver van mijzelf stond. Daarom gooide ik mijn hele leven om en begon ik een beetje te overcompenseren’, lacht ze. Ze ging voor het eerst op haar eentje wonen, leerde opnieuw om groener in het leven te staan en creëerde een platform en podcast voor gelijkgestemden. Wij vroegen haar om enkele toegankelijke tips voor wie ook op een duurzamere manier wil leren wonen.
Wilde je toen je alleen ging wonen meteen all in gaan en je volledige stekje in een duurzaam jasje steken?
‘Dat ging eerder druppeltjesgewijs. Mijn leven werd toen wel even op zijn kop gezet. Ik leefde plots helemaal alleen, waardoor ik ook meer moest stilstaan bij mijn budget. Ik keek toen eerder naar hoe budgetvriendelijk dan naar hoe duurzaam iets was. Een van de eerste dingen die ik toen deed om mijn steentje bij te dragen, was verpakkingsvrij winkelen. Dat is on a budget ook wel een hele uitdaging en heeft niet zozeer een grote impact, maar zorgde er wel voor dat ik verder begon na te denken over andere groene keuzes die ik zou kunnen maken.’
Zoals?
‘Ik ging op zoek naar de keuzes die meer impact konden maken, waar mogelijk met dezelfde of minder moeite dan verpakkingsvrij winkelen. Het boek “De verborgen Impact” van Babette Porcelijn heeft me daar enorm bij geholpen. Ik stapte over naar groene streekstroom, ging meer plantaardig eten en keek sneller naar de tweedehandsmogelijkheden.’
Vond je het dan moeilijk om te weten waar je moest beginnen?
‘Eigenlijk niet. Ik vind dat duurzaamheid vaak complexer wordt gemaakt dan dat het is. Je kan een ellenlange zoektocht doen naar het meest verantwoorde kledingstuk of de meest milieuvriendelijke tafel, maar ik denk dat duurzaamheid daar eigenlijk niet om draait. Het gaat eerder over twee keer nadenken, en jezelf afvragen: heb ik dat echt wel nodig? Dat is vrij intuïtief, kan iedereen en hoef je helemaal niet meer aan te leren.’
Jij doet zelf aan cohousen. Ik kan mij voorstellen dat het niet altijd even makkelijk is om dan duurzaam te wonen?
‘Toen ik helemaal alleen woonde had ik groene stroom, stond er alleen maar vegetarisch eten in de frigo, kocht ik bijna alles verpakkingsvrij,... Eind vorig jaar dwong de situatie me om opnieuw te verhuizen en aangezien ik cohousen wel een leuke manier van wonen vond, heb ik die stap gezet. Maar de keerzijde van de medaille is natuurlijk dat het iets moeilijker is om groene keuzes te maken. Zo zou ik bijvoorbeeld graag overstappen naar groene streekstroom, maar dan moeten mijn huisgenoten dat natuurlijk ook wel zien zitten. Ik zeg niet dat het onmogelijk is om te cohousen en duurzaam te leven, maar het brengt toch extra uitdagingen met zich mee. Maar ook dat vind ik interessant!’
Duurzaamheid is een kwestie van gedragsaanpassing, ook al wil niet iedereen dat horen.
Heb je enkele toegankelijke basistips voor wie duurzamer zou willen wonen?
‘Er zijn een beperkt aantal fundamentele keuzes die een gigantische impact kunnen hebben. Denk maar aan je stroomleverancier. Mijn voorkeur gaat uit naar groene streekstroom. Dat heeft een gigantische impact, want met je consumptie heb je ook meteen een impact op de energietransitie. En daarnaast nogmaals: denk twee keer na voordat je iets koopt. En als je het nodig hebt, probeer dan de best mogelijk keuze binnen je budget, tijd en je mentale ruimte te maken. Heb je een zetel nodig, kan dat dan niet tweedehands? En als je veel budget hebt, kan dat dan geen circulaire zetel zijn? Zulke tips werken eigenlijk binnen elk thema.’
Als je voor duurzaam kiest, betekent dat ook vaak dat je je volledige inboedel niet in één winkel kan kopen. Dat is misschien iets wat veel mensen afschrikt.
‘Dat klopt zeker. Ik ga er niet om liegen: als je milieuvriendelijke keuzes wil maken, vraagt dat vaak iets meer moeite. Maar then again, je wil toch niet dat je living eruitziet zoals die in duizend-en-een andere woningen? Onze living weerspiegelt bijvoorbeeld het allegaartje dat wij als mensen zijn, en dat vind ik eigenlijk ook heel tof.’
En als je het dan toch groter wil zien en bijvoorbeeld zonnepanelen wil installeren, heeft dat dan wel nut als je verder geen groene keuzes maakt?
‘Ik ben heel blij dat je dat aanhaalt, want dat is een groot probleem in de duurzaamheidsdiscussie. De oplossingen worden heel materieel gemaakt: koop die stof en dan is het duurzaam, of leg zonnepanelen op je dak en dan is het opgelost. Maar zo werkt het niet. Duurzaamheid is een kwestie van gedragsaanpassing, ook al wil niet iedereen dat horen. We maken het graag heel complex en gaan dan discussiëren over het feit dat het niet duidelijk is wat dan de beste keuze is. Maar eigenlijk is het zo moeilijk niet. Het heeft nu eenmaal geen zin om in passiefhuizen te gaan wonen, maar evenveel te verbruiken. Het is dus enerzijds een kwestie van ingesteldheid, maar anderzijds moeten we in de toekomst ook efficiënter leren wonen.’
Hoe bedoel je?
‘Bijna iedereen leeft in een privébezit, maar dat is eigenlijk een verschrikkelijk inefficiënt gebruik van ruimte. Waarom je onbenutte ruimtes niet delen met iemand anders? In mijn ogen is onze manier van wonen minstens even belangrijk als het zoeken naar duurzame meubels, bijvoorbeeld. Daarom ben ik zo’n fan van wooncoöperaties. Zij kopen vastgoed op en ontwikkelen woonomgevingen. Je koopt bij hen geen stuk grond of een fysieke ruimte, maar aandelen die je het recht geven om er te wonen. Dat is momenteel vooral voor jonge mensen heel interessant, en niet alleen een duurzaam, maar ook budgetvriendelijk alternatief. Want wonen zou toch een recht moeten zijn, en geen voorrecht?’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
