Breakdance is een nieuwe Olympische discipline en Camine is een van de beste b-girls in ons land.
B-girl Camine Van Hoof (26): ‘Breaking is een mannenwereld, maar het is een misvatting dat vrouwen niet welkom zijn’
Breaking of breakdancen kent zijn debuut als Olympische discipline op de Olympische Spelen 2024 in Parijs. Camine Van Hoof is een van de beste b-girl van ons land en hoopt België later dit jaar op de Spelen te vertegenwoordigen. ‘Door het professionaliseren van de sport krijgt het meer aandacht én vooral erkenning. Wat wij al jarenlang met hart en ziel doen, wordt eindelijk gezien als een échte sport en daar word ik als topsporter echt heel blij van.’
B-boys, fly girls put your hands in the air. Like you just don’t care. Bombfunk MC’s zongen het al begin de jaren 2000 en op de Olympische Spelen in Parijs later dit jaar kunnen b-boys en b-girls letterlijk de handen en benen in de lucht smijten, want breaking is erkent als een nieuwe Olympische discipline. Eén van de beste b-girls in ons land is Camine Van Hoof. ‘Mijn mama turnde waardoor ik als klein meisje ook met die sport begon’, vertelt ze. ‘In mijn pubertijd had ik het wel gehad met al die strenge regeltjes (lacht). Ik stopte, maar viel in een zwart gat, want ik was het natuurlijk wel gewend om veel te sporten en ik had dit nodig om mijn energie kwijt te raken.’
Hoe kwam je dan bij breaking terecht?
‘Heel toevallig was ik op een event waar ze een breakdance battle deden en ik was direct verkocht! Ik wilde dat ook kunnen (lacht). Ik startte in een kleine dansschool bij ons in de buurt, maar al snel werd duidelijk dat ik méér wilde. Zij verwezen me door naar de Battle Droids Crew waar ik terecht kwam bij een coach die na tien jaar nog steeds mijn trainer is. Zo ging de bal aan het rollen en breaking ging van een hobby naar een passie, en nu zelfs mijn beroep!’
Het lijkt me fantastisch om van je hobby je beroep te kunnen maken.
‘Absoluut. Ik begon met breaking omdat het me blij maakte, maar ik durfde nóóit te dromen dat ik hier ooit m’n beroep van zou kunnen maken. Vroeger had je ook die vooruitzichten niet omdat het een cultuur is die nog in volle opbouw is. Het is eigenlijk pas sinds mijn generatie mogelijk om ervan te leven. Vroeger kon dat enkel als je lesgaf in breaking of meedeed aan commercials. Mijn generatie is pionier in het van wedstrijden leven en ik vind het cool om dat zelf te mogen meemaken.’
Ligt het prijzengeld dan hoog?
‘Een paar jaar geleden was prijzengeld als je een battle won nog onbestaande. Je deed het voor de eer, maar je kon er niet je huur mee betalen. Voetballers spelen soms in een hogere klasse om een centje bij te verdienen, dat is niet onze intentie. De laatste jaren steeg dat prijzengeld wel en dat is een mooi meegenomen bonus, maar daarvoor doe ik het niet. Ik word gelukkig gesteund door Sport Vlaanderen die mijn resultaten goed vindt en in mij gelooft om bij de top van de wereld te raken, daardoor kan ik nu van breaking leven.’
Wat vind je er eigenlijk zo leuk aan?
‘In het begin werd ik aangetrokken door de zotte moves. Het zag er ontzettend cool uit en ik kon er mijn energie in kwijt. Toen ik ook de hele cultuur leerde kennen die rond breaking hangt, verloor ik mezelf er helemaal in! Breaking is meer dan de moves, het is de muziek, de waarden en normen en de samenhorigheid die het zo’n mooie sport maken.’
Breaking is nog een mannenwereld, maar het is een misvatting dat vrouwen niet welkom zijn. Ik werd nooit scheef bekeken! Breaking is namelijk voor iedereen!
Een beetje zelfstoef mag wel: wat maakt jou een goede b-girl?
‘In België zijn er niet veel b-girls. Breaking wordt nog gezien als een mannenwereld gewoon omdat er meer mannen zijn die breakdancen. Ik ben een van de weinige meisjes in België die op wereldniveau wedstrijden doet. Ik trainde altijd met mannen en dat zorgde ervoor dat ik mijn limieten pushte in technische moves. Ik was het enige meisje in m’n crew, maar mijn coach leerde mij dezelfde moves als de mannen. Dat speelt nu in m’n voordeel en is mijn troef. Ik geloof er wel echt heilig in dat de nieuwe generatie klaar is om daar verandering in te brengen en het nog populairder te maken bij vrouwen.’
Hoe komt het denk je dat er zo weinig vrouwen breakdancen?
‘Iedereen vraagt me dat en ik weet het echt niet! Ik denk net omdat zoveel mannen het doen, dat meisjes bang zijn om die eerste stap te zetten. Daarom geef ik een girls only class waar ik de basis moves aanleer. Ik merk als ze een tijdje bij mij trainen dat ze daarna makkelijker de stap zetten naar de open trainingen. Er zijn verder ook niet veel rolmodellen voor vrouwelijke b-girls, dus ik hoop als ze Mad Max en mij zien dat wij hen toch kunnen inspireren.’
Heb je gevoel dat je soms je mannetje moet staan in deze wereld?
‘Het is nog een mannenwereld, maar het is een misvatting dat vrouwen niet welkom zijn. Ik werd nooit scheef bekeken! Breaking is namelijk voor iedereen! Dik, dun, lenig, niet lenig, sportief, niet sportief, eender welke afkomst, man of vrouw. Ik voelde ook altijd die steun! Ze willen de deur echt openzetten voor vrouwen, maar dat evenwicht is er natuurlijk niet van de ene op de andere dag, dat groeit stilletjesaan.’
Ik trainde altijd met mannen en dat zorgde ervoor dat ik mijn limieten pushte in technische moves. Dat speelt nu in m’n voordeel en is mijn troef.
Hoeveel uur per week ben je bezig met breaking?
‘Ik ben élke dag van m’n leven bezig met breaking. Zes op zeven train ik, dus dat wil zeggen dat ik dan echt breakdance. Daarnaast doe ik ook work-outs in de fitness om m’n spieren sterk te maken en m’n lichaam te stretchen. Dan komt er ook nog eens strategisch denkwerk bij kijken als voorbereiding voor wedstrijden. En trainen we op muzikaliteit én creativiteit, want je moet op het tempo van de muziek bewegen en je eigen stijl vinden. Ik kan er moeilijk een aantal uur op plakken, maar geloof me: het zijn er veel!’
Denk je dat sommigen de sport onderschatten? Ze zien enkele minuten tijdens de battle en denken, that’s it?
‘Sowieso. Velen vergeten voor je iets kan tonen dat daar een lang proces aan vooraf gaat. De moves die je op een wedstrijd ziet daar werk je meestal al jaren aan om de techniek onder de knie te krijgen!’
Is het daarom een goede zaak dat breaking nu een Olympische Sport is?
‘Zeker. Breaking komt overgewaaid uit New York en bestaat eigenlijk nog maar een vijftigtal jaar. Het is in vergelijking met pakweg hoogspringen of lopen dat al duizenden jaren bestaat dus relatief nieuw. Het moet zijn weg nog wat vinden bij het grote publiek. Door het professionaliseren van de sport krijgt het meer aandacht én vooral erkenning. Wat wij al jarenlang met hart en ziel doen, wordt eindelijk gezien als een échte sport en daar word ik als topsporter echt heel blij van.’
Heb je nog zenuwen voor een battle?
‘Absoluut! Ik ben een echte stresskip! Voor elke wedstrijd ben ik heel zenuwachtig. Gelukkig valt die stress het moment zelf als ik op de battlevloer sta en de muziek begint, van me af omdat ik vertrouw op m’n voorbereiding en training. Ik hoop me dus nog eind juni te kwalificeren voor Parijs!’
Mijn lichaam staat helemaal in functie van breakdancen, dus mijn handen staan vaak vol met eelt en ik heb brede schouders. Dat is misschien niet hoe mijn ideale lichaam er zou uitzien, maar het is wel essentieel voor mijn sport, dus dat neem ik er graag bij.
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Als topsporter probeer je altijd te streven naar de beste versie van jezelf. Dat gaat gepaard met zelfkritiek, want je ziet altijd verbeterpunten en je moet kritisch zijn om te kunnen groeien. Natuurlijk moet je daar een evenwicht in zoeken en ook kunnen benoemen wat je wél al goed doet als sporter.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Mijn lichaam staat helemaal in functie van breakdancen, dus mijn handen staan vaak vol met eelt en ik heb brede schouders. Dat is misschien niet hoe mijn ideale lichaam er zou uitzien, maar het is wel essentieel voor mijn sport, dus dat neem ik er graag bij.’
Je zegt dat je brede schouders hebt, wil dat zeggen dat je vatbaar bent voor stereotiepe schoonheidsidealen die de maatschappij ons nog steeds voorschotelt?
‘Ik vrees dat we daar allemaal vatbaar voor zijn, want die ideaalbeelden krijgen we vaak onbewust mee door de wereld waarin we opgroeien. Maar ik probeer daar wel mijn eigen richting in te vinden en me niet te laten beïnvloeden. Zo weet ik als sporter dat ik een afgetraind lichaam moet hebben. Mijn lichaam is mijn instrument, dus ik eet heel gezond, want dat draagt bij tot optimale prestaties. Zo drink ik al jaren geen alcohol. Maar ik eet wel supergraag chocolade, dus elke ochtend eet ik een praline (lacht).’
En wat met al die perfecte plaatjes die je dagelijks ziet op sociale media?
‘Dat heb je eigenlijk helemaal zelf in de hand. Ik kijk naar motiverende posts en niet naar accounts die me slecht doen voelen over mezelf. Zoals je je in real life met goede mensen moet omringen, moet je ook online je grenzen durven stellen en volgen wie je gelukkig maakt of inspireert.’
Dankzij breaking ontwikkelde ik niet enkel mijn fysiek, maar ook mijn persoonlijkheid. Verder gaf het ook een boost aan mijn zelfvertrouwen.
Self-love slaat natuurlijk ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Toen ik tien jaar geleden met breaking begon, was ik niet zo spraakzaam, verlegen en introvert. Dankzij breaking bloeide ik volledig open. Zo was spreken voor een grote groep mensen de schrik van mijn leven als tiener. Maar we deden shows op De Meir in Antwerpen waar de coach de micro in mijn handen stopte en dat zorgde ervoor dat ik daar nu geen helemaal geen probleem meer mee heb. Dankzij breaking ontwikkelde ik dus niet enkel mijn fysiek, maar ook mijn persoonlijkheid. Verder gaf het ook een boost aan mijn zelfvertrouwen.’
Vertel.
‘Ik geloofde er als jong meisje niet echt in dat ik het zou maken in de breakingwereld. Die moves leken te moeilijk en die internationale wedstrijden een ver-van-mijn-bedshow! Maar mijn coach en de dansers rondom mij geloofden er wél in en dat zorgde ervoor dat ik toch gemotiveerd bleef én in mezelf geloofde. Ik weet nu als ik ergens in geloof en ervoor werk, dat ik het kan bereiken.’
Tot slot: waarom zou je iedereen aanraden om breaking eens te proberen?
‘Het is gewoon keileuk! Het dansen maakt mij elke dag blij en het is een manier om even je zorgen te vergeten. Het is ook uitdagend, want je ontdekt met je eigen lichaam wat je sterktes zijn. Bij de ene is dat kracht, bij de andere lenigheid en bij nog iemand anders creativiteit. Dat maakt het heel toegankelijk voor iedereen. Bovendien doet het je ook als persoon groeien.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
