Bloed geven kan mensenlevens redden. Om alle helden die vrijwillig bloed doneren in de bloemetjes te zetten, riep in 2004 de Wereldgezondheidsorganisatie 14 juni uit tot Werelddag van de Bloedgever. Op de redactie zitten een paar geroutineerde donors, maar ook een paar mensen die nog dat laatste duwtje in de rug nodig hebben om de angst te overwinnen.
‘Vorige week was mijn tiende keer’
Chef online Robine (28): ‘Ik heb vorige week voor de tiende keer bloed gedoneerd! De eerste keer was in mijn studententijd. Toen kwam het Rode Kruis geregeld op bezoek in de sportzaal van mijn universiteit. Toegegeven: het waren destijds mede de goodiebags vol lekkers die mijn vriendinnen en mij overtuigden bloed te doneren. Nadien ging ik op twee minuutjes van mijn ouderlijk huis doneren in mijn oude muziekschool en nu geef ik (liefst om de drie maanden) op twee minuutjes van waar ik woon samen met mijn lief bloed in een school. Na een halfuurtje zitten we alweer op onze fiets richting huis, met een frisse cola en een lekker cakeje achter de kiezen. Ik kan het iedereen aanraden om bloed te geven. Je helpt er anderen mee, je voelt er amper iets van én als je dan toch nog een extra drijfveer wil hebben: je krijgt achteraf een leuk cadeautje mee of je kan sparen voor grotere cadeaus zoals handdoeken of cinematickets.’
‘Ik mocht niet en heb dus mijn lief overtuigd’
‘Een ader vinden lijkt meer op vogelenpik’
‘Ik tel af tot het moment waarop ik weer kan doneren’
Artdirector Line (30): ‘Mijn lief gaat het maximum aantal keren bloed en plasma geven en ik vind het superknap dat hij dat zo consequent inplant. Ikzelf ben al bijna acht jaar geregistreerd als stamceldoner, maar heb me pas ongeveer anderhalf jaar geleden eindelijk ingeschreven als bloeddonor. Helaas ben ik in de praktijk nog nooit bloed kunnen gaan geven omdat ik zwanger was en nu ook weer zwanger ben. Tijdens een zwangerschap mag je geen bloed geven en erna moet je zeker ook nog eens 6 maanden wachten. Dus ik ben nu aan het aftellen tot ik volgend jaar mee kan helpen om de bloedvoorraad aan te vullen.’
‘Ik hoop ooit mijn angst te overwinnen’
‘Ik hoop dat ik snel weer m’n steentje kan bijdragen’
Webredactrice Annelies (25): ‘De eerste keer dat ik bloed ging geven was twee jaar geleden en het gaf me zo’n geweldig gevoel. Ik was ontzettend trots dat ik kon helpen om de bloedvoorraad aan te vullen en stond dus een paar maanden later weer paraat. Alleen wilde mijn bloed maar niet lopen en moesten we na lang proberen de donatie staken. Ondertussen hink ik een beetje achterop met mijn gezondheid en mag ik niet geven, maar het vooruitzicht op dat trotse gevoel motiveert me om beter voor mezelf te zorgen. Zodat ik snel weer mijn steentje kan bijdragen!’
Lees ook:
