Is de moederliefde echt zo groot? En hoe verander je zelf? Word je als mama zachter? Wat doe je goed en wat vind je dat beter kan? En hoe zit het met je eigen dromen? Redactrice Barbara vertelt hoe het voelt om mama te zijn.
‘Voor ik mama werd, had ik mijn twijfels over de clichés die ik hoorde: je ziet je kind liever dan je eigen partner, je zou je leven geven voor je kind. Ik geloofde wel dat de liefde groot was, maar dat die clichés het toch iets te extreem voorstelden. Niet dus, Jack is inderdaad de allerbelangrijkste persoon in mijn leven en ik zou me zonder twijfelen voor een auto gooien voor hem.
Onze eerste weken met Jack waren meteen met heel veel liefde gevuld, maar ook met heel veel angst. Irrationele angst vaak. Jack woog nog geen tweeënhalve kilo toen hij geboren werd, hij was zo frêle en fragiel. Mijn vriend en ik hadden ontzettend veel schrik om hem te breken, zelfs een pamper vervangen was al een heel avontuur. De eerste nachten hebben we om beurten de wacht gehouden, uit angst dat hem iets zou overkomen. Eigenlijk was dat helemaal niet nodig, want Jack was kerngezond. Door om de beurt flesjes te geven, pampers te vervangen en te sussen werden mijn vriend en ik een goed geolied mama-papateam. Dat eerste moeilijke babyjaar waren we eigenlijk constant in overlevingsmodus, waardoor we vergaten dat we ook geliefden waren. Gelukkig hebben we dat evenwicht het jaar erop wel gevonden. Eerst probeerden we mama en papa te zijn wanneer Jack wakker was en dan weer een koppel te worden zodra hij gaan slapen was. Maar zo werkt het niet. Nu nemen we die rollen tegelijk op: we zijn 24/7 geliefden én ouders én een gezin.
Dat eerste moeilijke babyjaar waren we eigenlijk constant in overlevingsmodus, waardoor we vergaten dat we ook geliefden waren.
Die bezorgdheid van de eerste maanden is in mijn geval soms nog te aanwezig. Ik wil Jack meteen helpen als hem iets niet lukt of doe het zelfs vóór hij het kan proberen. Mijn vriend merkt terecht op dat ik Jack meer zelf zijn plannetje moet laten trekken. Nu voorkom ik elke mogelijkheid dat hij zou vallen of triest worden, terwijl hij ook dat in het leven leren moet. Ik sta wel helemaal achter de manier waarop we hem alles proberen uit te leggen. Noch mijn partner, noch ik zal ooit zeggen: het is gewoon zo en daarmee basta. We leggen hem uit waarom hij iets niet krijgt of waarom hij vriendelijk moet zijn tegen andere mensen. Ik vind het belangrijk dat hij ook het gevoel krijgt dat hij gehoord wordt, op elk moment.’
Het is goed zo
‘Mama worden is iets unieks om mee te maken. Je wordt ook pas mama op het moment dat je kindje geboren wordt. Het is niet iets waar je je op kan voorbereiden. Voor ik mama was, voelde ik me nog altijd de eeuwige adolescent. Ik was wel volwassen, maar ergens toch ook nog dat meisje. De eerste zes maanden na Jacks geboorte overviel mij nog vaak het gevoel van: wauw, ik ben mama. Maar het besef van verantwoordelijkheid kwam als vanzelf. Ik wist meteen dat ik hem stabiliteit moest bieden, dat ik de persoon was die hem te allen tijde zou beschermen. Met zijn komst werden de prioriteiten in mijn leven ook veel duidelijker. Pietluttigheden waar ik vroeger van wakker lag, kunnen me nu niet meer boeien. Ik weet wat de essentie is en daar investeer ik mijn energie in.
Je wordt ook pas mama op het moment dat je kindje geboren wordt. Het is niet iets waar je je op kan voorbereiden.
Jack is het allerbelangrijkste in mijn leven, maar dat wil niet zeggen dat ikzelf niet meer tel als persoon. Huisvrouw worden is nooit een optie geweest. Ik wil me ontplooien, groeien in mijn job en nog beter worden in wat ik doe. Mijn ambities en passies blijven even groot, alleen zo kan ik ook voor hem een goede en gelukkige mama zijn. Ik wil het volledige plaatje hebben: een goede relatie met mijn vriend, voldoende tijd met mijn gezin, een leuke job. Dat vraagt behoorlijk wat organisatie en het heeft even tijd gekost om dat evenwicht te vinden in ons gezin. Daarom denk ik ook dat er geen tweede kindje komt. We hebben het nu goed geregeld als gezin, we kunnen alles combineren, we hebben een fantastisch leven met onze zoon. Het is goed zo.’
Lees ook:
