‘Ik wil niet dat het kind de dupe wordt van mijn opgedrongen kinderwens of moedergevoel.’
Dorien over abortus: ‘Wat me door deze moeilijke periode heeft geloodst? Verbinding maken met lotgenoten.’
Wat als je zwanger raakt, maar geen kinderwens hebt? Of je ontdekt halverwege de zwangerschap dat je kindje niet levensvatbaar is. In België heeft 1 op de 5 vrouwen in de loop van haar leven een abortus, maar erover praten blijft taboe. Vorig jaar sloeg het noodlot toe voor Dorien. Ze werd ongewenst zwanger en besloot om het vruchtje te laten afdrijven.
‘Ik was net achtentwintig toen ik ongepland zwanger raakte. Tal van vragen hielden me meteen bezig. Ik had de sociaal aanvaardbare leeftijd om moeder te worden, al paste zo’n baby niet bij de fase van mijn leven. Ik woonde in een klein appartement en wilde net een grote sprong in mijn carrière wagen. Een kind kost veel geld en dat was toen een probleem. Ook was de relatie erg pril. Bijna drie maanden vormden we een koppel en ik was allesbehalve zeker van mijn toenmalige partner. Abortus kwam snel ter sprake, want ook mijn vriend dacht er zo over.’
Moederinstinct
‘Ondanks onze keuze voor abortus schrok ik ervan dat de rationaliteit na enkele weken zwangerschap compleet wegviel. Ik was hormonaal beïnvloed en er ontstond toch een band met mijn ongeboren kind. In tegenstelling tot mijn vriend, die alles rationaliseerde, begon ik de zwangerschap anders te zien. Mijn moederinstinct nam het van me over. Ik begon te dromen van hoe het kindje er later zou uitzien. Ik zag een toekomst.’
Ik begon te dromen van hoe het kindje er later zou uitzien. Ik zag een toekomst.
‘Pas twee weken na mijn eerste gesprek bij de huisarts kon ik in het ziekenhuis de abortus laten uitvoeren. Ik lag verstijfd op de tafel van de gynaecoloog toen hij onverschillig zei: “Doe je benen meer open.” Voor hem was het wellicht een dagelijkse routine, maar dat was het niet voor mij. “Heb je soms last van pijn tijdens de seks?” vroeg hij. “Je hebt vaginale spasmen.” Ik was met stomheid geslagen. Wanneer je open en bloot op die tafel ligt, is seks het allerlaatste waaraan je wil denken. Daar had ik liever wat meer begrip voor gehad.’
Verbinding met lotgenoten
‘Mijn relatie is kort daarna stukgelopen en mede door de abortus had ik het daar heel erg moeilijk mee. Lang lag ik in de knoop met mezelf, totdat een vriendin me een podcast stuurde, waardoor ik terecht ben gekomen bij FARA, een organisatie die mensen helpt bij hun verlies na abortus. Wat me door deze moeilijke periode heeft geloodst? Verbinding maken met lotgenoten. En ondanks de emotionele uitputtingsslag sta ik nog steeds achter mijn besluit. Timing is voor mij veel belangrijker dan onbedoeld een kind op de wereld zetten. Ik wil niet dat het kind de dupe wordt van mijn opgedrongen kinderwens of moedergevoel.’
Tekst: Eugenie D’Hooghe
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
