Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Ik dacht het meest aan de ouders, die ’s ochtends hun kinderen vrolijk naar de buitenschoolse opvang brachten, en die ze nu nooit meer levend in hun armen zullen hebben', schrijft ze.

Columniste schrijft in column over Oss wat we allemaal voelen maar niet kunnen zeggen

Afschuwelijk nieuws gisteren uit het Nederlandse dorpje Oss waar een elektrische bakfiets van een kinderdagverblijf aangereden werd door een trein. Niet alleen in Nederland maar ook bij ons op de redactie werd verbouwereerd gereageerd. De Nederlandse columniste Nynke de Jong schreef wat niemand kan overbrengen in woorden neer in een aangrijpend stuk in het Algemeen Dagblad.


Gisterenochtend werd Nederland opgeschrikt door een afschuwelijk ongeluk tussen een bakfiets van een kinderdagverblijf en een trein in Oss. Al snel bereikte het vreselijke nieuws ook ons land. Vier kinderen kwamen om het leven. Een vijfde kind en de begeleidster liggen zwaargewond in het ziekenhuis. Columniste Nynke de Jong bracht diezelfde ochtend haar kinderen naar de kinderopvang. ‘Het was een feestelijke dag, want het was de dag van de leidster’, begint ze haar column in het Algemeen Dagblad. ‘Er hingen overal tekeningen van de kinderen, met daarop complimentjes voor de juffen.’

‘Abe kreeg een kus. Ik liet hem achter in de armen van de juf. Ik las met Janne nog een boekje, en daarna ging ze met haar klasgenootjes spelen. [...] Een doodnormaal tafereel’, vervolgt ze. Tot het nieuws uit Oss bekend werd. Het nieuws dat voor bepaalde ouders het ergste nieuws denkbaar ooit moet zijn. ‘Ik dacht aan hen allemaal’, schrijft Nynke. ‘Maar ik dacht het meest aan de ouders, die ’s ochtends hun kinderen vrolijk naar de buitenschoolse opvang brachten, en die ze nu nooit meer levend in hun armen zullen hebben.’

‘Liefde, de rest is ruis’


‘Een kind zorgt ervoor dat je ineens een liefde voelt die zo allesomvattend is dat je hem nooit helemaal kunt bevatten’, gaat ze verder. ‘De liefde dringt door tot in de kieren van je hart. Hij overweldigt je, maakt dikwijls de rest van de wereld tot bijzaak. Gaat het goed met de kindjes? Dan gaat het verder ook goed. Liefde, de rest is ruis. Maar tegelijkertijd maakt zo’n kind ook een luikje in je hart. Een deurtje dat je nooit open wilt doen. Want daarachter huist de angst. Angst dat het fout kan gaan. Dat iemand je kind iets kan aandoen. Dat er slootjes zijn waar ze in kunnen kukelen, automobilisten die ze over het hoofd zien, balkons waar ze vanaf kunnen vallen. Die angst alleen al is te veel. Je moet het luikje dichthouden, want je wordt al radeloos bij het idee. Het nieuws van het ongeluk in Oss zet even alle luiken open.’

Lees de volledige column van Nynke de Jong op de website van het Algemeen Dagblad.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '