Dertien jaar lang hield Ilse het uit bij de man die haar sloeg en vernederde. Twee weken geleden vertrok ze met haar vier zoontjes naar een vluchthuis.
Binnen vijf jaar zal de Europese Commissie een Europees Jaar tegen Geweld tegen Vrouwen uitroepen. Omdat geweld één van de belangrijkste schendingen van de mensenrechten is. Ilse kan van die schending meespreken. Dertien jaar lang hield ze het uit bij de man die haar sloeg en vernederde. Twee weken geleden vertrok ze met haar vier zoontjes naar een vluchthuis.
‘Wat doe je nu?’, vraag ik verontwaardigd. ‘Mijn haar is net gewassen.’ Ik ga met mijn hand naar mijn hoofd en voel dan pas dat er bloed in hangt. ‘Sorry, sorry’, zegt M. ‘Ga maar naar spoed en zeg dat ik het gedaan heb.’ Natuurlijk ga ik niet naar het ziekenhuis, daar ben ik te beschaamd voor.
“Ik ben je ventje en je moet me respecteren, zei hij altijd. In het begin vond ik die woorden schattig, nu walg ik ervan. Hij was mijn eerste liefje, wist ik veel wat een normale relatie was. Ik was nog geen twintig toen hij heel mijn leven al naar zijn hand had gezet.
Het ene moment was ik het vrolijke meisje dat orthopedagogie studeerde en op stap ging met vriendinnen, niet veel later was ik gestopt met studeren en wilde niemand meer op bezoek komen. Het zal wel beteren, dacht ik. Hij heeft een zware jeugd gehad, maar nu ik er ben voor hem, komt alles in orde. Hij heeft zoveel pech gehad, ik moet er maar tegen kunnen dat hij af en toe vervelend doet.
Iedereen vraagt me nu waarom ik toen niet weggegaan ben. Ik weet het niet. Ik denk dat ik het gevoel had dat ik hem moest redden, zijn leven beter maken dan het tot dan toe was geweest. Het is gek hoe ik mezelf wijsmaakte dat hij er niets aan kon doen. Hij wilde graag kinderen. Ik ook, maar ik twijfelde of ik ze met hem wilde krijgen. Toch werd ik zwanger van ons eerste zoontje, Sam. M. richtte in onze kleine studio een hoekje in voor de baby. Het gaf me hoop dat alles zou veranderen. Maar op de foto’s die in het ziekenhuis genomen zijn, staan mijn ouders met rode ogen. Niet van vreugde, maar omdat M. net een verpleegster had uitgescholden.”
Lees Ilses verhaal van wanhoop en hoop in Flair van 16 november.
Wil je hier al je eerste reacties kwijt? Dat kan.
