Melissa (28) ging vier jaar geleden aan de slag bij een escortebureau. Ze had gedacht dat het geld verslavend zou werken, maar wat haar écht in the business houdt, gaat verder dan designerpumps en wachtlijsttassen.
'Ik ben een callgirl en daar schaam ik me niet voor. Het klinkt misschien een beetje tegenstrijdig aangezien niemand uit mijn omgeving weet wat ik doe, maar dat komt gewoon omdat we in een bekrompen maatschappij leven. Ik doe het intussen vier jaar, en iedereen denkt dat ik psychologe ben. Dat was de opleiding die ik volgde toen ik in het vak ben gerold, dus het leek me geloofwaardiger om die lijn door te trekken.
Een verre vriendin van mij was callgirl. Op een avond met te veel drank en verhalen vol zelfmedelijden omdat ik weer eens was bedrogen door mijn vriendje, biechtte ze op dat ze als callgirl werkte. “Ik word tenminste betaald voor seks”, zei ze. Ik moest zo erg lachen met de verhalen die ze vertelde. Ik weet niet wat me het meest deed duizelen: de spannende avonturen die ze had beleefd of de bedragen die ze noemde.
‘Zelfs lelijke mannen hebben iets moois. ik kan met elke man naar bed.’
De volgende dag, nadat de kater was geweken, ben ik erover gaan nadenken. Het werd me ineens een stuk duidelijker waarom die vriendin altijd mooie designerkleren droeg, een eigen wagen had en in een luxueus appartement woonde. Als ik dan eens om me heen keek in mijn kot, voelde ik het kriebelen. Ze had het zo makkelijk doen lijken. Zelf was ik niet bepaald een muurbloempje, ik had al best vaak seks gehad, en niet eens altijd uit volle overtuiging. Seks hebben én ervoor betaald worden – waarom eigenlijk niet?’
Net een onenightstand
‘Drie dagen en twee telefoontjes met die vriendin later was ik overtuigd: ik wilde het wel proberen. Ze bracht me in contact met het escortbureau waarvoor ze werkte, en met de bibber in mijn stem belde ik hen op. Ik maakte een afspraak en werd “goedgekeurd”. Ik had de looks en ik zou het wel aankunnen, zei de verantwoordelijke. Ik ging naar huis en bracht de volgende dagen twijfelend door. Het ene moment vond ik mezelf en mijn snel-rijk-plan subliem. De volgende minuut kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan. What was I thinking? Ik kon toch geen hoer worden? Maar toen ik vier dagen later werd gebeld voor een opdracht, zei ik gewoon ja.
Ik zou worden opgepikt door een chauffeur die me naar een hotel zou brengen. Daar had ik een afspraak met een zakenman, en volgens het bureau was hij een charmante heer. Ik denk dat ze me een makkelijke case wilden geven voor de eerste keer, om me langzaam te laten wennen aan mijn nieuwe job. En eerlijk gezegd: het was makkelijk. Ik vond het gewoon leuk.
'Ik denk dat ze me een makkelijke case wilden geven voor de eerste keer, om me langzaam te laten wennen aan mijn nieuwe job.'
Mauro was best een knappe kerel, een man van de wereld, één en al charme. Ik had écht al minder leuke dates in bed laten eindigen... Hij bestelde roomservice, nam uitgebreid de tijd om samen iets te eten, en op het moment dat hij mijn hand nam en me naar het bed trok, was ik eigenlijk al opgewonden. De “niet kussen”-regel heb ik ook al niet gevolgd. Voor mij was het gewoon een onenightstand met een man die me charmeerde én die ook nog eens goed in bed bleek. Drie uur later verliet ik het hotel met een gevoel van euforie. Ik had in die paar uur het loon verdiend waar ik normaal gezien een hele maand voor bijkluste in het supermarktje om de hoek. En ik had er nog plezier aan beleefd ook. Ik was verkocht.’
Echte Vuittons en nepvriendjes
‘Mauro heb ik nog een paar keer teruggezien, en telkens was het een feest. Hij heeft een voorkeur voor nieuwe meisjes, maar af en toe vraagt hij naar mij. Telkens als ik naar hem toe mag, ben ik als een gewoon meisje dat op date gaat. Natuurlijk zijn er ook anderen. Ik heb intussen zowat 450 opdrachten achter de rug. Er zitten verfijnde, charmante mannen tussen, maar ook exemplaren die zwaar tegenvallen. Omdat ze mijn type niet zijn, omdat ze lomp zijn, omdat ze dingen vragen die ik niet leuk vind.
Meestal valt een job tegen als ik niet genoeg tijd krijg om erin te komen. Ik heb al gemerkt dat zelfs lelijke mannen iets moois kunnen krijgen als je de kans krijgt om hen te ontdekken. Geef me een uur, en ik kan met zowat elke man naar bed. Niet voor niets heb ik psychologie gestudeerd, de menselijke geest boeit me. Mijn studie hield ik al na een jaar voor bekeken. Ik heb nog altijd het plan om psychologe te worden, maar da’s voor “ooit”. Ik verdien geld nu, véél geld voor iemand van mijn leeftijd. Ik geniet van het leven dat ik nu leid.
Wel moet ik oppassen met wat ik koop, kwestie van mijn omgeving niet achterdochtig te maken. Daarom spaar ik veel. Ik heb voor mijn familie een vriendje verzonnen dat stapelverliefd op me is en soms een buitensporig cadeau voor me koopt. Gelukkig hebben mijn ouders geen kaas gegeten van mode, dus als ik een paar schoenen heb gekocht waarvoor zij een halve maand moeten werken, merken ze dat vaak niet eens.
'Ik moet oppassen met wat ik koop, om mijn omgeving niet achterdochtig te maken.'
En mijn tas van Vuitton is zogezegd geen echte, terwijl ik er in de winkel wel degelijk de volle pot voor heb betaald. Mijn vriendinnen zijn moeilijker om de tuin te leiden. Laatst vroeg mijn beste vriendin me waar ik al dat geld vandaan blijf halen. Ik wilde haar er zo graag over vertellen, maar ik wéét gewoon dat ze het niet zou begrijpen. Ze is een heel gewoon meisje dat droomt van een mooi gezinnetje, een rijhuis en een hond. Als ik haar zou vertellen dat ik seks heb voor geld, zou ze geshockeerd zijn.
Ik heb – alweer – gelogen en gezegd dat ik een erfenis had gekregen van een tante. Heel serieus heb ik haar gevraagd om er met niemand over te praten, omdat ik geen jaloerse reacties wil. Ik lieg iedereen voor en daar voel ik me niet goed bij. Maar het kan niet anders...’
Bevend met een dikke lip
‘Als ik een weekend op stap ben met een Amerikaanse zakenman, verdwijnt mijn schuldgevoel. Dan kan ik alleen maar denken: damn, ik heb toch écht wel geluk. Hij nam me mee uit eten, we hebben wat aan sightseeing gedaan, zijn op stap geweest én hebben seks gehad. Tijdens zo’n weekend verbaas ik me erover dat ik daar geld voor krijg, het is gewoon fun! Om eerlijk te zijn: met sommige mannen zou ik het ook gratis doen, ze zijn gewoon leuk. Ik weet het, ik laat het klinken alsof het een sprookje is. Da’s niet fair, want er zijn ook momenten dat mijn job me zwaar tegensteekt.
Ik ben één keer in elkaar geslagen door een kerel die opeens begon te flippen. Je hebt wel een chauffeur die buiten staat om je te beschermen, maar dat is duidelijk geen waterdicht systeem. Die man wilde het anaal doen, en daar ben ik niet voor. Met sommige klanten doe ik het wel, omdat we een band hebben of omdat ik er op dat moment zin in heb. Maar die kerel stond me echt niet aan. Een haantje, hij behandelde me echt als een hoer. Ik kwam zijn hotelkamer binnen, hij zat met zijn broek op zijn enkels, keek me aan en zei: “Knielen en pijpen, hoer.” Ik had me moeten omdraaien en wegwandelen, maar dat deed ik niet. Ik was een beetje overmoedig geworden, denk ik, ik voelde me onaantastbaar.
Je hebt wel een chauffeur die buiten staat om je te beschermen, maar dat is duidelijk geen waterdicht systeem.
Uiteindelijk is de chauffeur, die gelukkig onraad rook, me komen halen, en zo ben ik gespaard gebleven van serieuze problemen. Maar het eerste wat ik dacht toen ik met een blauw oog en een opgezwollen lip in de auto van mijn begeleider zat te beven, was: hoe leg ik dit uit aan mijn familie en vrienden? Op dat moment heb ik er voor het eerst aan gedacht om te stoppen. Geen geld ter wereld is het waard om me onveilig of vernederd te voelen. Ik heb een pauze van twee weken ingelast, en toen vroeg Mauro naar me, mijn lieve eerste klant. Tja, ik heb weer toegehapt... Ik denk er steeds meer over om het op te geven. Raar genoeg is dat moeilijker dan ik dacht. Niet eens voor het geld, daar is het me niet om te doen.
Het is de aandacht die ik krijg, het gevoel van macht – daar blijk ik nogal op te kicken. Het blijft afwegen: de leuke mannen en het geld tegenover de creeps en het gevaar dat het allemaal uitkomt. Voorlopig ga ik ermee door...’
