‘Mijn ouders zagen hun huis aan diggelen worden geslagen. Plezant is anders.’
Katrien (27) kocht samen met vriend Stef haar ouderlijk huis in Wuustwezel en maakte er een eigen thuis van
De een kan niet snel genoeg zijn vleugels uitslaan, de ander vindt het best gezellig thuis. Zo gezellig dat ze er wil blijven! Katrien (27) kocht samen met haar vriend Stef haar ouderlijk huis in Wuustwezel en maakte er een eigen thuis van.
‘Net als mijn broer en zus wilde ik altijd in Wuustwezel blijven wonen, maar alleen ik koesterde de droom om ooit ons ouderlijk huis over te kopen. Dat verkondigde ik als kind al. Ik heb alleen maar goede herinneringen aan deze plek. Zo ligt er achter onze tuin een riviertje en een bos waar we een boomhut hadden. Mijn broer, zus en ik speelden vaak met de kinderen uit de buurt op straat. Urenlang konden we ons samen amuseren. Meer dan stoepkrijt, een springtouw en een bal hadden we niet nodig.’
Katrien als kind in haar ouderlijk huis in de jaren 90.
In de familie
‘Toen mijn ouders twee jaar geleden besloten om naar Spanje te verhuizen voor mijn mama’s gezondheid (de moeder van Katrien kampt met stramme spieren, red.) was het bijna vanzelfsprekend dat ze het huis – inclusief onze drie katten – aan mij zouden verkopen.’
Stef was niet meteen overtuigd. Hij vond het een vreemde gedachte om in het huis van zijn schoonouders te gaan wonen.
‘Mijn broer en zus gingen meteen akkoord en mijn ouders vonden het wel een fijne gedachte dat hun huis in de familie bleef. Alleen mijn lief Stef was niet meteen overtuigd. Hij vond het een vreemde gedachte om in het huis van zijn schoonouders te gaan wonen. Nu het verbouwd is, voelt het pas echt aan als “ons” huis en heeft hij er vrede mee. Samen met ons hondje Waldo zijn we hier gelukkiger dan ooit.’
Dat thuisgevoel
‘Mijn ouders bouwden dit huis in 1990. Bijna dertig jaar later kon het een update gebruiken. De ramen en vloeren werden vervangen, de muur tussen de keuken en de eetkamer werd uitgebroken en er werd ook een kookeiland geplaatst. In de woon- kamer verdween de schouw en maakte de houten trap plaats voor een stalen exemplaar. Omdat we Stefs vorige woonst al verbouwden en we bovendien hulp kregen van zijn vader, die schrijnwerker is, zat onze verbouwing er na acht maanden al op. Nu moeten we sparen tot we weer genoeg geld hebben om de badkamer en de tuin aan te pakken (lacht).’
Ik had me in geen enkel huis ooit zo thuis kunnen voelen als hier, en dat is onbetaalbaar.
‘In het begin had mijn mama het best moeilijk met onze verbouwplannen. Ze zag het interieur dat ze samen met mijn vader gebouwd had, letterlijk aan diggelen worden geslagen. Plezant is anders. Nu het af is, vinden mijn ouders het heel mooi geworden. Ze komen hier bijzonder graag over de vloer, net als mijn broer en zus. Naar mijn gevoel heeft je ouderlijk huis overnemen alleen maar voordelen. Je weet wat je koopt, waardoor je niet voor allerlei verrassingen kan komen te staan, en de buren kennen je al, waardoor je die hele awkward kennismakingsfase alvast kan overslaan. Maar wat voor mij de doorslag heeft gegeven, is het thuisgevoel. Ik had me in geen enkel huis ooit zo thuis kunnen voelen als hier, en dat is onbetaalbaar.’
Katriens ouderlijke woonst in Wuustwezel
Katriens ouderlijke woonst in Wuustwezel
Katriens ouderlijke woonst in Wuustwezel
Katriens ouderlijke woonst in Wuustwezel
Katriens ouderlijke woonst in Wuustwezel
Meer binnenkijkers:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
