Een pasgeboren puppy of kitten in huis halen is leuk, maar wat met alle asieldieren die op hun gouden mandje zitten te wachten? Evelyn (26) adopteerde samen met haar vriend (33) de Duitse herder Quick uit het asiel. Het bleek geen makkelijk parcours te zijn, maar ze zouden het zo weer opnieuw doen.
‘Ons verhaal begint in 2018. Mijn vriend en ik hadden net een huis gekocht en woonden al een paar maanden samen. Voor ons was het al snel duidelijk dat we een huisdier zouden nemen. Het was mijn wens om een asielhond een nieuw leven te geven en toen hebben we dan ook besloten om er eentje te adopteren. Mijn vriend was hier aanvankelijk niet zo’n voorstander van. Hij had zijn zinnen gezet op een puppy omdat je deze reeds op jonge leeftijd kan opvoeden en trainen. Gelukkig heb ik hem redelijk snel kunnen overtuigen.’
‘Ik volgde op Facebook al een tijdje verschillende asielen. Deze deelden op hun pagina regelmatig foto’s van dieren die beschikbaar waren voor adoptie. Zo hebben we uiteindelijk Quick gevonden. Een Duits herder die toen 1,5 jaar oud was en al een hele tijd in het asiel van Ninove verbleef. Zo’n zwarte vacht kom je niet vaak tegen bij dit hondenras. We hebben dan ook onmiddellijk een afspraak gemaakt en we mochten hem de volgende dag al gaan bezoeken.’
‘Toen we die zaterdagochtend het asiel binnen wandelden, was het gevoel onbeschrijfelijk. Alle honden waren dolenthousiast, blaften en sprongen in het rond. Quick deed echter het tegenovergestelde. Toen we aankwamen bij zijn hok zat hij als een bang wezentje ineengedoken achter de tralies. Uit zijn blik konden we opmaken dat hij echt ongelukkig was. Ik was meteen vastberaden om hem mee naar huis te nemen en een uur later zat hij bij ons op de achterbank. Wekenlang zat hij in de verste hoek van onze woning, ver weg van ons. We mochten hem amper aanraken of hij zakte al angstig in elkaar.’
Van de hondenschool naar de gedragstherapeut
‘Toen hij uiteindelijk wat meer op zijn gemak was, besloten we om met hem naar de hondenschool te gaan. Ik was ervan overtuigd dat dit onze band enorm zou versterken en dat er zo wederzijds vertrouwen zou ontstaan. Helaas had ik het mis, want ons bezoek draaide helemaal verkeerd uit. Tijdens de eerste lessen deed hij het ontzettend goed en als resultaat mochten we al snel naar een hogere groep overschakelen. Toen begonnen de problemen. Hij haalde enorm hard uit naar alle andere honden. Een probleem dat elke les groter werd. Bovendien maakte zijn gedrag mij enorm onzeker, wat hem op zijn beurt enkel nog meer stress bezorgde.’
‘Na ongeveer vier maanden zijn we gestopt met naar de hondenschool te gaan en besloten we om een gedragstherapeut te raadplegen. De eerste therapeut die we bezochten, heeft ons niet veel geholpen. Eerlijk gezegd heeft zij mij nog onzekerder gemaakt waardoor ik bijna niet meer naar buiten durfde met Quick.’
Het is een heel zwaar jaar voor ons geweest, veel zwaarder dan we ooit hadden gedacht.
‘We besloten om de therapiesessies nog een tweede kans te geven, maar dan wel met een andere gedragstherapeut. Wat een bevrijding! Hij leerde ons hoe we het gedrag van Quick konden lezen. Hij heeft ons laten zien dat we een pracht van een hond hebben. Zo heeft hij een ontzettend lieve persoonlijkheid, maar kan hij in stressvolle situaties niet normaal functioneren. Dankzij onze sessies schaam ik me niet meer wanneer hij nog eens uithaalt naar andere honden. Nu begrijpen we namelijk waarom hij zo reageert. Ondertussen zijn we ervan overtuigd dat er geen enkele vorm van kwaad in hem zit. Een jaar geleden durfden we niet in de buurt van andere honden komen en nu laten we hem zelfs vrij op de hondenweide. Het geeft ons zo’n intens gevoel om hem zo te zien genieten.’
‘Het is een heel zwaar jaar voor ons geweest, veel zwaarder dan we ooit hadden gedacht. Toch heb ik nog geen moment spijt gehad van onze beslissing. We hebben een sterke band met elkaar opgebouwd en na al die tijd geeft het ons zo’n voldoening om Quick weer gelukkig te zien. Hij heeft zijn plaats gevonden in ons gezin en vooral zijn gouden mandje. Niet alle problemen zijn van de baan, maar we blijven trainen en oefenen om hem zo min mogelijk stress te bezorgen. Op korte tijd heeft Quick veel van ons geleerd, maar ik kan oprecht zeggen dat dit andersom ook het geval is. Ons leven staat in teken van Quick en ik ben ervan overtuigd dat zijn leven in teken van ons staat.’
Lees ook:
